Σε ένα εντυπωσιακό σκηνικό που θυμίζει πολυτελές εμπορικό κέντρο ή μια φαντασμαγορική στοά, ο Αρκάς τοποθετεί τον παραδοσιακό Άγιο Βασίλη αντιμέτωπο με το πιο «δύσκολο» κοινό του: τρία μικρά παιδιά.
Η Ανατομία του Σκίτσου
Το σκίτσο παίζει με την αντίθεση ανάμεσα στη μαγεία των εορτών και τον κυνικό ρεαλισμό της νέας γενιάς. Ενώ ο περιβάλλον χώρος είναι σχεδιασμένος με λεπτομέρεια και ζεστασιά, η δράση εξελίσσεται γύρω από ένα… πείραμα.
Ο Διάλογος:
Παιδί 1: «Εγώ λέω να του τραβήξουμε τα γένια να δούμε αν είναι ψεύτικα!»
Παιδί 2: «Κι αν είναι αληθινά;»
Παιδί 3: «Θα μιλήσει ανάποδα!… Αντί για “ΧΟ-ΧΟ-ΧΟ” θα πει “ΩΧ-ΩΧ-ΩΧ“!»
Το Χιούμορ και ο Συμβολισμός
Ο Αρκάς χρησιμοποιεί ένα ευφυές λογοπαίγνιο με τους ήχους. Αναστρέφοντας το κλασικό γέλιο του Άγιου Βασίλη, μετατρέπει τη χαρά σε κραυγή πόνου, υπογραμμίζοντας την πονηριά και την αμεσότητα των παιδιών.
Το σκίτσο σχολιάζει έμμεσα:
Την απομυθοποίηση: Τα παιδιά σήμερα δεν δέχονται αμαχητί το παραμύθι. Αναζητούν την απόδειξη, ακόμα και με βίαιο τρόπο.
Τον «επαγγελματία» Άγιο Βασίλη: Η μορφή που κάθεται στην πολυθρόνα μοιάζει υπομονετική αλλά και ελαφρώς ανήσυχη, αντικατοπτρίζοντας την κούραση των ημερών.
