Ο Βιτόμιρ Μάριτσιτς έμεινε σχεδόν μισή ώρα κάτω από το νερό χωρίς να αναπνεύσει, πετυχαίνοντας ένα κατόρθωμα, που μέχρι πρόσφατα θεωρούταν αδύνατο. Με το πρόσωπο στραμμένο προς τον πάτο της πισίνας και γύρω του ανθρώπους να κρατούν την ανάσα μαζί του, ο 40χρονος ελεύθερος δύτης από την Κροατία πάλεψε με τον πόνο και την πίεση για να φτάσει στα όρια του ανθρώπινου σώματος.
Όταν τελικά αναδύθηκε, είχε συντρίψει το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ για τη μεγαλύτερη παραμονή κάτω από το νερό χωρίς αναπνοή, ξεπερνώντας το κατά σχεδόν πέντε λεπτά. Ακόμη και με τη βοήθεια καθαρού οξυγόνου πριν από την κατάδυση, η δοκιμασία άγγιξε τα όριά του. «Όλα ήταν δύσκολα, υπερβολικά απαιτητικά», δήλωσε ο Μάριτσιτς, περιγράφοντας τη μάχη του να μην εγκαταλείψει στη μέση της προσπάθειας.
Πριν βουτήξει, πέρασε δέκα λεπτά εισπνέοντας καθαρό οξυγόνο για να κορεστεί το αίμα του και να αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας. Στην πισίνα ενός ξενοδοχείου στην Οπατία (όπως επιβεβαιώνει και σχετική του ανάρτηση στο Instagram), ο πνευμονολόγος Ίγκορ Μπάρκοβιτς παρακολουθούσε ανήσυχος. «Αυτό, που έκανε ξεπερνά τα όρια της ιατρικής γνώσης», σημείωσε, υπογραμμίζοντας ότι τέτοια ρεκόρ ίσως ανοίξουν νέους δρόμους ακόμη και για την ιατρική φροντίδα ασθενών με αναπνευστικά προβλήματα.
Παρά τον αφόρητο πόνο, τις εκατοντάδες σπασμωδικές συσπάσεις και μια σύντομη εσωτερική αιμορραγία, ο Μάριτσιτς ανέκαμψε πλήρως. Ήδη προετοιμάζεται για την επόμενη πρόκληση: να ξεπεράσει το ρεκόρ του Ρώσου Άλεξεϊ Μολτσανόφ για την πιο βαθιά κατάδυση με μεταβλητό βάρος στα 156 μέτρα, στοχεύοντας ο ίδιος στα 160. «Όποτε νομίζω πως έχω φτάσει στα όρια, ανοίγεται ένα νέο παράθυρο δυνατοτήτων», λέει από τη Ριέκα, όπου προπονείται εντατικά.
Από τα ρεκόρ στην προστασία των θαλασσών
Πέρα από τις αθλητικές του επιδόσεις, ο Μάριτσιτς έχει εξελιχθεί σε ένθερμο υπερασπιστή των θαλασσών. Από παιδί βουτούσε στα νερά της Αδριατικής και σήμερα δηλώνει βαθιά ανήσυχος για τις «τρομακτικές» αλλαγές, που παρατηρεί. Ως πρεσβευτής της περιβαλλοντικής οργάνωσης Sea Shepherd, προειδοποιεί: «Αν δεν προστατεύσουμε τη θαλάσσια ζωή τώρα, δεν θα έχουμε φωτεινό μέλλον. Αυτές οι αλλαγές συμβαίνουν όχι σε έναν αιώνα, αλλά μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια».
