Ρεπορτάζ του Sky News παρουσιάζει δύο γυναίκες, μία Ισραηλινή και μία Παλαιστίνια, που μοιράζονται την ίδια οδύνη αν και από διαφορετικές πλευρές των συνόρων. Η ιστορία τους φωτίζει τον ανθρώπινο πόνο και το αδιέξοδο του πολέμου δείχνοντας πως η βία δεν αφήνει κανέναν αλώβητο.
Ο ανταποκριτής του Sky στη Μέση Ανατολή συναντά τις δύο γυναίκες των οποίων οι ζωές διαλύθηκαν την ημέρα που η Χαμάς εξαπέλυσε την τρομοκρατική της επίθεση στο Ισραήλ το 2023.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η Ρίτα Λίφσιτς επιστρέφει κάθε εβδομάδα στο κιμπούτς Νιρ Οζ, για να καθίσει έξω από το σπίτι του πεθερού της, Όντεντ, και να πιει μια μπίρα στη μνήμη του. Ο Όντεντ και η σύζυγός του, Γιοχέβεντ, δύο ηλικιωμένοι ειρηνιστές, που βοηθούσαν Παλαιστίνιους ασθενείς να φτάσουν σε ισραηλινά νοσοκομεία, απήχθησαν από τη Χαμάς κατά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου 2023. Η Γιοχέβεντ απελευθερώθηκε μετά από 16 ημέρες, αλλά ο Όντεντ πέθανε στην αιχμαλωσία· το σώμα του επιστράφηκε έναν χρόνο αργότερα.
« Ο Όντεντ συνήθιζε να μεταφέρει άρρωστα παιδιά από τη Γάζα σε ισραηλινά νοσοκομεία για θεραπεία. Τώρα στεκόμαστε στα απανθρακωμένα ερείπια του σπιτιού τους. Η Γιοχέβεντ τελικά αφέθηκε ελεύθερη μετά από 16 ημέρες ως όμηρος, αλλά ο Οντέντ πέθανε στην αιχμαλωσία. Η σορός του δεν επιστράφηκε μέχρι νωρίτερα φέτος, αλλά πιθανότατα είχε πεθάνει ένα χρόνο νωρίτερα. Και τώρα στεκόμαστε στα απανθρακωμένα ερείπια του σπιτιού τους» αναφέρεται μεταξύ άλλων στο σχετικό άρθρο.
Το κιμπούτς Νιρ Οζ υπέστη τεράστια καταστροφή — 117 από τους κατοίκους του σκοτώθηκαν ή απήχθησαν, πάνω από το ένα τέταρτο του πληθυσμού. Τα σπίτια παραμένουν καμένα και γεμάτα ίχνη αίματος και βίας. Η Ρίτα μιλά για το πώς οι κάτοικοι «ξυπνούν κάθε πρωί στην 7η Οκτωβρίου», ανίκανοι να ξεφύγουν από το τραύμα.
Στην άλλη πλευρά των συνόρων, στη Γάζα, η Σαμπάχ, μια γυναίκα από το Χαν Γιούνις, έχει εκτοπιστεί δεκατρείς φορές από τότε. Το σπίτι της, οικογενειακό για γενιές, κάηκε και ανατινάχθηκε. Η ίδια δηλώνει ότι νιώθει σαν να έχασε την ψυχή της και ότι προτιμά να επιστρέψει «ακόμα και στα ερείπια» του σπιτιού της. Για τη Σαμπάχ, η τραγωδία δεν άρχισε στις 7 Οκτωβρίου — είναι το αποκορύφωμα δεκαετιών καταπίεσης και πόνου.
Λέει: «Κάποιος μου είπε: «Το σπίτι σου ήταν το πρώτο που έκαψαν. Η φωτιά μαινόταν μέσα για τρεις μέρες. Και αφού το έκαψαν, έφεραν ένα θωρακισμένο όχημα και το ανατίναξαν». «Φανταστείτε να χάνετε το σπίτι σας. Όταν μου είπαν τι συνέβη στο δικό μου, πέρασα σχεδόν δέκα μέρες χωρίς να κάνω τίποτα άλλο παρά να κλαίω. «Νιώθεις σαν να σου έχουν ξεριζώσει την ψυχή. Το πνεύμα σου σε εγκαταλείπει».
«Αυτό χρονολογείται από πολλές γενιές πριν. Αυτό που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου δεν ήταν η αρχή της ιστορίας. Θυμάμαι τον πατέρα μου, τον παππού μου και τους πατέρες τους πριν από αυτούς να μιλάνε για όσα είχαν υποστεί. Ζήσαμε όλη μας τη ζωή κάτω από αυτό το βάρος.
Αυτή η γη είναι δική μας, η πατρίδα μας. Δεν την αγοράσαμε. Μας την κληροδότησαν οι πρόγονοί μας, από γενιά σε γενιά. Γι’ αυτό δεν είναι εύκολο για μένα, ούτε για κανέναν από εμάς, να την παραδώσουμε.
Η αλήθεια είναι ότι είμαστε εξαντλημένοι. Είμαστε ένας καταπιεσμένος λαός. Η 7η Οκτωβρίου ήταν μόνο μία μέρα, αλλά για εμάς ήταν σαν να ζούσαμε εκατοντάδες 7 Οκτωβρίου, ξανά και ξανά».
Πηγή: Sky News
