Οι εξετάσεις για την εισαγωγή στη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ολοκληρώνονται. Οσοι πετύχουν υψηλότερη βαθμολογία στο Πεδίο των Ανθρωπιστικών Σχολών θα εγγραφούν στις Νομικές Σχολές και έπειτα από 4-5 χρόνια σπουδών και 18μηνη άσκηση με πανελλαδικές εξετάσεις θα γίνουν δικηγόροι.

Το όνειρο πραγματικότητα ή μόλις οι δυσκολίες ξεκίνησαν; Η δικηγορία ένα επάγγελμα με διφυές χαρακτήρα: λειτουργηματικό και βιοποριστικό. Η χώρα μας βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι προόδου και στασιμότητας. Τα χρόνια δοκιμασίας πολλά και συνεχόμενα, η κοινωνική ανασύνθεση ζητούμενο και οι αντοχές των πολιτών ολοένα και λιγοστεύουν.

Η λειτουργηματική αποστολή του δικηγόρου αναδεικνύεται μέσα από την καθημερινή του ενασχόληση με τα κοινωνικά δρώμενα. Η έκπτωση ή ο περιορισμός των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων είναι διάχυτα, οι διαμαρτυρίες έντονες και οι πολίτες εναποθέτουν τις ελπίδες τους για την ανάσχεση των ανωτέρω στους δικηγόρους, που μέσα από τους συλλόγους τους καλούνται σε έναν αγώνα αντιπαράθεσης. Ομως η βιοποριστική ενασχόληση είναι μία καταλυτική αντίρροπη δύναμη που διαμορφώνει αντίληψη και συμπεριφορά. Τα σκληρά μέτρα σε φορολογικό και ασφαλιστικό επίπεδο, η μείωση της δικηγορικής ύλης, το αυξημένο κόστος πρόσβασης στη Δικαιοσύνη και ο ΦΠΑ στις δικηγορικές υπηρεσίες δημιουργούν ένα ασφυκτικό οικονομικό πλαίσιο, με αποτέλεσμα να αναμετριέται ο δικηγόρος με τους αριθμούς και να αποπροσανατολίζεται από την πεμπτουσία της εργασίας του, που είναι η ευπρόσωπη εκπροσώπηση του εντολέα του.

Τα δικαστήρια του Πειραιά, αλλά και των υπολοίπων πόλεων, πιστεύω, της χώρας παρουσιάζουν μια αποκαρδιωτική εικόνα, αφού οι υποθέσεις στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου είναι πλέον λιγοστές λόγω του αυξημένου κόστους σε συνδυασμό με τη «σιωπηλή» δίκη (χωρίς την παρουσία διαδίκων, δικηγόρων, μαρτύρων).

Πιστεύω ότι είναι αναγκαίος και απαραίτητος όσο ποτέ άλλοτε ο ανακαθορισμός της δικηγορίας. Η εξειδίκευση στο γνωστικό αντικείμενο, η συμβουλευτική αλλά κύρια ο προσανατολισμός και η εξοικείωση με τους εναλλακτικούς τρόπους επίλυσης διαφορών (διαπραγματεύσεις, διαμεσολάβηση και διαιτησία) είναι επιτακτική ανάγκη. Ειδικότερα η διαδικασία της διαμεσολάβησης τίθεται σε υποχρεωτική εφαρμογή από τον Οκτώβριο 2018 σε ένα ευρύ φάσμα διαφορών αστικού και εμπορικού δικαίου και διαμορφώνει ένα πεδίο ίσως και κύριας απασχόλησης για αρκετούς δικηγόρους είτε ως διαπιστευμένων διαμεσολαβητών, είτε ως δικηγόρων των εμπλεκομένων.

Παράλληλα η πολιτεία έχει υποχρέωση να στοχεύσει σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την ορθή και ταχεία απονομή της Δικαιοσύνης μέσα από την επίλυση ζητημάτων για έλλειψη προσωπικού και εκσυγχρονισμού της υλικοτεχνικής υποδομής (ενδεικτικά ηλεκτρονική κατάθεση δικογράφων και διασύνδεση των υπηρεσιών) σε συνεργασία με όλη τη νομική κοινότητα. Σε αυτήν την κατεύθυνση η εξαγγελία του υπουργού Δικαιοσύνης για την «τριχοτόμηση» του Πρωτοδικείου Αθηνών και μάλιστα με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς προς το δικηγορικό σώμα ουδόλως προάγει τους παραπάνω σκοπούς, αφού στον Νομό Αττικής υπάρχουν δύο Πρωτοδικεία, της Αθήνας και του Πειραιά, στα οποία είναι κατανεμημένη η χωρική αρμοδιότητα. Αλλωστε και η ίδια η πολιτεία με τις παρεμβάσεις της σε όλο το πεδίο της Διοίκησης για προφανείς δημοσιονομικούς λόγους είναι στην κατεύθυνση της συνένωσης των υπηρεσιών (ενδεικτικά δήμοι, υποθηκοφυλακεία, ειρηνοδικεία, ΔΟΥ, σχολεία, αστυνομικά τμήματα).

Η δρομολογημένη μεταστέγαση του νέου Δικαστικού Μεγάρου στον Πειραιά στο κέντρο της πόλης, δίπλα στο εμβληματικό Δημοτικό Θέατρο, κατά παραχώρηση από τον Δήμο Πειραιά, θα είναι ένα ουσιαστικό βήμα να αποκτήσει η πόλη ένα χώρο κατάλληλο για την αποστολή του και αντάξιο του πρώτου λιμανιού της χώρας.

Οι καιροί που ζούμε τόσο στη πατρίδα μας όσο και στο διεθνές στερέωμα επιτάσσουν συνεργασία, διάλογο, αλληλεγγύη και σεβασμό στο δημιουργικό ρόλο του καθενός. Οι δικηγορικοί σύλλογοι μέσα από τα θεσμοθετημένα όργανά τους τοπικά και πανελλαδικά έχουν υποχρέωση αφενός να διαφυλάττουν τα συμφέροντα των μελών τους και αφετέρου να συμβάλουν σε μια κοινωνία διαλόγου και όχι αντιπαράθεσης.