Με άλματα προόδου και περιόδους ηρεμίας κύλησε ο καιρός για τον George Gaudy μετά την πρώτη εμφάνισή του στο μουσικό στερέωμα. Είχε κερδίσει την προσοχή με τον ιδιαίτερο ήχο στις δημιουργίες του, όπου συνυπήρχαν ψήγματα από τις επιρροές του: από την ψυχεδελική rock ώς την τζαζ και την κλασική μουσική. Διακρίθηκε παράλληλα για την ευρείας γκάμας φωνή του που ξεπερνάει τα στερεότυπα του mainstream. Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε το νέο EP και ο George Gaudy –κατά κόσμον ΓιώργοςΓουδής –διεκδικεί ξανά το ενδιαφέρον του μουσικόφιλου κοινού στο EP με τα δύο νέα τραγούδια: το «TheWorld(toMe)»σε μουσική και στίχους δικούς του και το «Thesunshinekid» σε μουσική δική του και στίχους της MO ή Μαρίας Ολγας Παρασύρη (ΜΟΑΝ).

Ηταν άραγε αυτή η διαδρομή ό,τι προσδοκούσε από το ξεκίνημά του το 2010 ώς σήμερα; «Οταν κοιτάς τον εαυτό σου, συνήθως βλέπεις τα πράγματα υπερβολικά και μεγεθυσμένα, και τα όρη και τις κοιλάδες. Η μετακόμισή μου στο Λονδίνο έχει μια ανάμεικτη αίσθηση.

Ξεκινάς κάτι σε μια καινούργια πραγματικότητα και αναγκάζεσαι να κάνεις ένα reality check, να δεις καθαρά ποιες είναι οι δυνάμεις και ποιες οι αδυναμίες σου.Από το 2010, ή καλύτερα το 2012, όταν άρχισε να παίρνει πιο σταθερή μορφή η δουλειά μου, έχω γνωρίσει πολλούς και ενδιαφέροντες ανθρώπους, έχω ταξιδέψει αρκετά και έχω ξεπεράσει πολλά προβλήματα. Με αυτή την έννοια ίσως ήταν καλύτερη από αυτό που προσδοκούσα».

Δικαιολογημένα αφού για τον Gaudy η νέα του εργασία και η σημερινή ροή των γεγονότων έχουν διαφορά φάσης. «Αυτό σημαίνει ότι συνήθως κάτι που κυκλοφορεί σήμερα μάλλον είναι μια φωτογραφία ή ένα στιγμιότυπο της προηγούμενης χρονιάς. Η ζωή φυσικά προχωρεί και τις σημερινές μου σκέψεις θα τις μοιραστώ του χρόνου. Πόσω μάλλον τώρα, που η επόμενη δουλειά που ετοιμάζω θα επηρεαστεί από το μεταπτυχιακό που ξεκινάω και υποχρεωτικά θα αποτυπώσει και μια μετα-σκέψη πάνω στη διαδικασία αυτή καθαυτήν.

Ποια θα ήταν για σας η ιδανική πορεία της νέας δουλειάς;

Η νέα δουλειά είναι ένα EP, αυτό που κάποτε θα ήταν μια ενδιάμεση κυκλοφορία ή ο προπομπός ενός album. Στο σημερινό μοντέλο δεν λειτουργεί έτσι, οπότε δεν έχω ιδέα. Να μοιραστεί, να ακουστεί και να αγαπηθεί, αυτό που ολοκληρώνει ούτως ή άλλως κάθε δουλειά δηλαδή.

Ποιο είναι το πιο βασανιστικό πράγµα για έναν τραγουδοποιό αυτής της εποχής; Ζείτε και δηµιουργείτε όπως επιθυµείτε ή προσαρµόζεστε στις συνθήκες που διαµορφώνονται;

Η εποχή χαρακτηρίζεται από το ότι κανείς δεν ζει όπως επιθυμεί πιστεύω. Ειδικά οι «δημιουργικές» δουλειές απαιτούν ακόμα περισσότερο διάφορες θυσίες και πολλές φορές την αλλαγή της κοσμοθεωρίας ώστε να χωράει λιγότερο συμβατικές επιλογές ζωής και μεγάλη προσαρμοστικότητα.Ισως βέβαια να ήταν έτσι πάντα.

Τι σημαίνει για σας επιτυχία;

Το να μπορείς να συνεχίσεις να φτιάχνεις όμορφα πράγματα.

Τελευταία Νέα