Η πολιτική της Ευρωλίγκας πριν λίγα χρόνια ήταν να ανοίξει το προϊόν της και σε άλλες αγορές όπως έκανε για παράδειγμα το 2006 που έστειλε το Φάιναλ Φορ στην Πράγα!

Αργότερα επεδίωξε το άνοιγμα σε Γερμανία (Βερολίνο 2009 αλλά και 2016) και Βρετανία (Λονδίνο 2013) ακόμα και στην Ιταλία (Μιλάνο 2014), με τις δύο πρώτες μάλιστα πόλεις να έχουν και τις υπερσύγχρονες αρένες Ο2 που είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς καθώς αλλάζουν μέσα σε λίγα 24ωρα και μπορούν να φιλοξενήσουν από την πιο απαιτητική συναυλία μέχρι το πιο σύνθετο αθλητικό γεγονός.

Πέρυσι είχαν δώσει για μια ακόμα φορά μετά το 2012 το χρίσμα στην Κωνσταντινούπολη, ελπίζοντας αυτή τη φορά να υπάρχει ομάδα της Πόλης για να επιτευχθεί και η πληρότητα του γηπέδου 100% αλλά και το ενδιαφέρον του κόσμου στην πόλη όπου θα διεξαγόταν το γεγονός, όπως και έγινε με τη Φενέρμπαχτσε. Στην Πράγα ή στο Λονδίνο, για παράδειγμα, έξω από την μπασκετική αρένα, σχεδόν ουδείς στο δρόμο κάτοικος της πόλης δεν γνώριζε ότι φιλοξενείται ένα τόσο σημαντικό αθλητικό γεγονός δίπλα του.

Ιδιαίτερα στο Λονδίνο ήταν χαρακτηριστικό (δεδομένου ότι ο τελικός του Ολυμπιακού με τη Ρεάλ Μαδρίτης διεξαγόταν Κυριακή, όπου είχε παράλληλα εκείνη τη μέρα αγώνες της Πρέμιερ Λιγκ) ότι στον περιβάλλοντα –εσωτερικό –χώρο της Ο2 Αρένα υπήρχαν διάφορά μαγαζιά και παμπ, όπου όλοι ήταν καρφωμένοι στην τηλεόραση και έβλεπαν… ποδόσφαιρο.

Με την επιλογή της πόλης της Βιτόρια να φιλοξενήσει την επόμενη διοργάνωση (2019) μετά το Βελιγράδι εφέτος η Ευρωλίγκα έκανε νέα στροφή στο να στέλνει τη γιορτή του μπάσκετ σε πόλεις που λατρεύουν το άθλημα και είναι βέβαιο ότι οι φίλαθλοι θα ζήσουν έντονα τη γιορτή μέσα και έξω από το γήπεδο, ακόμα και να μην έχει προκριθεί η ομάδα της πόλης (τώρα ο Ερυθρός Αστέρας, του χρόνου η Μπασκόνια).

Αν συνεχίσει σε αυτό το μοτίβο η Ευρωλίγκα, λογικά το 2020 ο τελικός στόχος για τις ελληνικές ομάδες και όχι μόνο θα πρέπει να είναι η Ζαλγκίρις Αρένα στο Κάουνας!

Τελευταία Νέα