Ο «Πάντσο» πρέπει να στριφογυρίζει στον τάφο του. Οθρυλικός παίκτης της Ρεάλ και της Εθνικής Ουγγαρίας, και μετέπειτα λατρεμένος προπονητής, βλέπει την ομάδα που οδήγησε το 1971 στο Γουέμπλεϊ να κινδυνεύει να υποβιβαστεί. Η εβδομάδα αυτή είναι κρίσιμη για τον Παναθηναϊκό, οι παίκτες απέχουν από τις προπονήσεις, λεφτά εδώ ΔΕΝ υπάρχουν, το μοιραίο πλησιάζει. Η ζωή όμως κάνει κύκλους, «σύλλογος μεγάλος δεν υπάρχει άλλος» κ.λπ.
Ο Φέρεντς Πούσκας έχει ακόμη έναν λόγο να είναι ανήσυχος εκεί όπου βρίσκεται. Ο άνθρωπος που τον είχε για είδωλο και έχτισε στη γενέτειρά του ένα γήπεδο στη μνήμη του, τοPanchoArena, μεταμορφώθηκε και θέλει να μεταμορφώσει και την Ευρώπη. Ο παλιός επαναστάτης που το 1989 ξεσήκωνε τους Ούγγρους με έναν συναισθηματικά φορτισμένο λόγο του υπέρ της δημοκρατίας και κατά της σοβιετικής κατοχής έχει γίνει ο πιο ένθερμος υπέρμαχος της ανελεύθερης δημοκρατίας.
Οι δύο άνδρες ήταν κάποτε ομοϊδεάτες, ναι. Οταν εισέβαλαν τα σοβιετικά τανκς στη Βουδαπέστη, ο Πούσκας βρισκόταν στις Βρυξέλλες με την ομάδα του, τη Χόνβεντ, και αρνήθηκε να επιστρέψει. Οπως θα διηγιόταν αργότερα στον Γιάννη Διακογιάννη, «το βράδυ ήταν συγκλονιστικό. Καθίσαμε μέχρι τα ξημερώματα και τα λέγαμε. Ο Μπόζικ, ο οποίος ήταν κομμουνιστής και μέλος του ουγγρικού Κοινοβουλίου, είπε ότι θα επιστρέψει. Ολοι κλαίγαμε. Οχι για τον αποκλεισμό της ομάδας, αλλά επειδή γνωρίζαμε ότι δεν θα ξαναϊδωθούμε».(«ΤΑ ΝΕΑ», 23/10/2000)
Ο Βίκτορ Ορμπαν, πάλι, σπούδασε στην Οξφόρδη, με υποτροφία του Σόρος, τους μεγάλους βρετανούς φιλελεύθερους φιλοσόφους. Εννιά χρόνια μετά την περίφημη ομιλία του εξελέγη για πρώτη φορά πρωθυπουργός, σε ηλικία 35 ετών. Το 2002 όμως έχασε την εξουσία από τους σοσιαλιστές. Και τότε ένας ειδικός της επικοινωνίας, και προπονητής πολεμικών τεχνών, του είπε το μυστικό: αν θέλεις να επιστρέψεις στην κορυφή, θα αλλάξεις εντελώς. Θα γίνεις θρήσκος, εθνικιστής και υπερσυντηρητικός. Θα στραφείς εναντίον των ευεργετών σου, της Ευρώπης και του Σόρος. Θα κυνηγάς, όπου τους βρεις, τους μετανάστες. Και για ξεκάρφωμα θα υμνείς τον Πούσκας. Πουλάει.
Να λοιπόν άλλο ένα κοινό σημείο μεταξύ του έλληνα και του ούγγρου πρωθυπουργού, εκτός από το ότι και οι δύο είναι θαυμαστές του Πούσκας: ο αριβισμός. Υπάρχει ακόμη ένα. Σύμφωνα με έναν από τους μεγαλύτερους ευρωπαίους ειδικούς για τους εθνικισμούς, τον Αυστριακό Αντον Πελίνκα, ο σημαντικότερος λόγος που θριάμβευσε ο Ορμπαν είναι το αφήγημα της θυματοποίησης, η βαθιά πεποίθηση των Ούγγρων ότι η χώρα τους ήταν πάντα το θύμα της Ιστορίας, την πρόδιδαν πάντα οι άλλοι, είτε οι Σοβιετικοί είτε οι Αμερικανοί ή οι Ευρωπαίοι.
Η πολιτική εργαλειοποίηση της επίμονης αίσθησης θυματοποίησης που κυριάρχησε την εποχή της κρίσης «ήταν το κεντρικό στοιχείο στη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να εξασφαλίσει πολιτική υποστήριξη και να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες», έγραφε πρόσφατα και ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος σε αυτή την εφημερίδα. Βίοι παράλληλοι.
