Εχω επανειλημμένα τονίσει ότι το πολιτικό μας σύστημα πάσχει από τη στιγμή που εξουδετερώθηκε ο πυλώνας του Προέδρου της Δημοκρατίας και τα προνόμιά του μεταφέρθηκαν στο πρωθυπουργικό αξίωμα εμπλουτίζοντάς το με κυριαρχικά και ανεξέλεγκτα δικαιώματα που δεν συνάδουν με τις βασικές αρχές ενός δημοκρατικού πολιτεύματος.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην έχει πια καμιά σημασία η θέληση του κυρίαρχου λαού με την αναγόρευση της λαϊκής μειοψηφίας σε παράγοντα ικανό να παίρνει ακόμα και τις πιο κρίσιμες εθνικά αποφάσεις σε κρίσιμα θέματα όπως αυτό της ονομασίας των Σκοπίων. Αποφάσεις που είναι δυνατόν να έχουν για τη χώρα οδυνηρές επιπτώσεις. Σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή και μπροστά στην πιθανότητα να οδηγηθούμε ακόμα και σε καταστάσεις εθνικής τραγωδίας, θεωρώ ότι την ευθύνη των αποφάσεων δεν είναι ορθό να την επωμισθεί η οποιαδήποτε κυβέρνηση. Ακόμα και μια κυβέρνηση λαϊκής πλειοψηφίας. Ούτε ακόμα και η Βουλή! Αλλά μόνον ο ελληνικός λαός μέσω δημοψηφίσματος.
Θα μου επιτρέψετε να προσθέσω ότι δεν είναι μόνο οι εκλογές που δημιουργούν τους υπεύθυνους πολίτες. Δηλαδή τους βουλευτές και τους υπουργούς. Είμαστε κι εμείς, ο απλός λαός, που ο καθένας έχει συμβάλει με τον τρόπο του για να παραμείνει η χώρα ελεύθερη και να διανύσει τα όποια βήματα μπορέσαμε να πραγματοποιήσουμε σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας, συνήθως μάλιστα σε αντίξοες συνθήκες.
Και δεν δεχόμαστε να είμαστε παθητικοί παρατηρητές την ώρα που η χώρα μας βρίσκεται μπροστά σε τόσα κρίσιμα προβλήματα ικανά να μας επηρεάσουν για πολλές δεκαετίες στο μέλλον. Τα μεγάλα λάθη του παρελθόντος, που τόσο ακριβά τα πλήρωσε ο ελληνικός λαός και το ελληνικό έθνος, θα πρέπει να μας προβληματίζουν και να μας καθοδηγούν.
