Η επαγγελματική κάρτα του Βίκτορ Λβοφ γράφει «διευθύνων σύμβουλος». Είναι από τη Μόσχα, μόλις 17 χρονών και διευθύνει ήδη τέσσερις οικοδομικές επιχειρήσεις. «Ηξερα από πάντα ότι θα γινόμουν επιχειρηματίας. Η πρώτη φάση που εξεστόμισα ήταν “δώσ’ μου ένα καπίκι”». Για να υπηρετήσει τα επιχειρηματικά της σχέδια, η επίσης 17χρονη Αναστάζια Ρούσου εγκατέλειψε το σχολείο τον περασμένο Μάιο. «Εκανα σεμινάρια μάναντζμεντ. Αποδείχθηκαν πιο χρήσιμα» δηλώνει στη «Ρεπούμπλικα». Και πριν από λίγο καιρό μετακόμισε στη Μόσχα για να ξεκινήσει τη δική της επιχείρηση με γλυκά. «Το περίεργο είναι ότι εμένα δεν μου αρέσει να φτιάχνω γλυκά. Αλλά ξέρω ότι υπάρχει ζήτηση».

Είναι όλο και περισσότεροι οι νέοι άνθρωποι, γράφει η ανταποκρίτρια της ιταλικής εφημερίδας, που δημιουργούν επιτυχημένες επιχειρήσεις στη μετακομουνιστική Ρωσία. Ο νόμος τούς επιτρέπει να εγγραφούν στα φορολογικά μητρώα ως «ατομικοί επιχειρηματίες» από τα 14 τους χρόνια αρκεί να έχουν τη συγκατάθεση των κηδεμόνων τους έως την ενηλικίωσή τους. Οι ανήλικοι σταρτάπερ δεν έχουν ζήσει τις ουρές για ψωμί της σοβιετικής εποχής ούτε τις χαοτικές ιδιωτικοποιήσεις της δεκαετίας του 1990 που είχαν ως αποτέλεσμα να συγκεντρωθεί τεράστιος πλούτος στα χέρια των ολιγαρχών. Και επωφελούνται από την φιλοδοξία του Κρεμλίνου να δημιουργηθούν επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται τη φαιά ουσία των πολιτών παρά τις πρώτες ύλες της γης.

Ο στόχος είναι και πολιτικός. Το Κρεμλίνο θέλει να κλέψει τις καρδιές και τα μυαλά των νέων ψηφοφόρων ενόψει των προεδρικών εκλογών του Μαρτίου. Επιθυμία που έχει γίνει ακόμη πιο ισχυρή μετά τις διαδηλώσεις υποστήριξης την περασμένη άνοιξη στον Αλεξέι Ναβάλνι, μπλόγκερ και ηγετική φιγούρα της αντιπολίτευσης που ο Βλαντίμιρ Πούτιν έχει λόγους να φοβάται. Κάπως έτσι, ξεπήδησαν τεχνολογικά πάρκα, όπως το Quantorium όπου το 17χρονος Ιρέκ Μαχμούτοφ παρουσίασε τη σειρά ξύλινων παιχνιδιών Kids to Kids. Εκεί έμαθε και ο 15χρονος Τιμούρ Κουρμπανγκαλίν να προγραμματίζει «bots» για το Telegram, το πιο δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης στη Ρωσία.

Το κοινό στοιχείο όλων αυτών των παιδιών είναι μια πρόωρη αίσθηση του επιχειρείν. «Στα 11 μου άρχισα να μαζεύω παλιοσίδερα κοντά στο εξοχικό της γιαγιάς μου. Οι ιδέες μου έρχονταν μόνες τους. Στα 13 μου αποφάσισα να συγκεντρωθώ σε έναν τομέα κι έπειτα από μια προσεκτική ανάλυση της αγοράς επέλεξα τις κατασκευές» διηγείται ο Βίκτορ. Τίποτε βέβαια δεν είναι εύκολο. «Στην αρχή οι πελάτες και οι προμηθευτές έκλειναν το τηλέφωνο επειδή άκουγαν ένα “παιδάκι”. Ελυσα το πρόβλημα ως εξής: συστηνόμουν ως γραμματέας με το όνομα Αννα. Πολλοί συνεργάτες μου αγνοούν ακόμη και τώρα ποια είναι η ηλικία μου».

Σήμερα, ο Βίκτορ έχει εννέα υπαλλήλους που έχουν τα διπλάσια χρόνια από εκείνον. Ο τζίρος του έφτασε τα 1,2 εκατομμύρια ρούβλια, κάπου 17.000 ευρώ. «Ο στόχος μου  είναι να γίνω ο ηγέτης της οικοδομικής αγοράς στη Ρωσία μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια» λέει. Του Πούτιν επιτρέποντος πάντα…

Τελευταία Νέα