Αναζήτηση
Στο ερώτημα συριζαίων και νεοδημοκρατών, όταν η συζήτηση έφθανε στα δημοτικά πράγματα της Αθήνας, «και τι έκανε ο Καμίνης;», η άμεση απάντηση ήταν «έλυσε το πρόβλημα των σκουπιδιών» –ακολουθούσαν τα μη ορατά διά γυμνού οφθαλμού επιτεύγματα του δημάρχου. Και ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ να ξαναδημιουργήσει το πρόβλημα, πιστός στην άποψη που είχε εκφράσει παλιότερα κομμουνιστής (αν θυμάμαι καλά) δήμαρχος «οι δήμαρχοι δεν είναι για να μαζεύουν τα σκουπίδια» αλλά για να ανακηρύσσουν τις πόλεις τους «αποπυρηνικοποιημένες ζώνες». Τώρα όμως βρισκόμαστε σε άλλη φάση των αγώνων και ίσως το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει ρωμαλέο κίνημα δημοτών να τα μαζέψει.
Διαπιστώνουμε λοιπόν για μια ακόμη φορά τη σχιζοφρένεια της κυβέρνησης: από τη μια, ο θεωρητικός Κώστας Γαβρόγλου ονειρεύεται αυτοοργάνωση των φοιτητικών μαζών σε πολιτοφυλακή που θα υποκαταστήσει το κράτος στο κυριότερό του γνώρισμα: το μονοπώλιο της άσκησης νόμιμης βίας. Γιατί το εμπόριο ναρκωτικών είναι η βιαιότερη εγκληματική πρακτική. Είναι πολύ λογικότερο να προτείνει κανείς, αν το πιστεύει, «παγκόσμια αποποινικοποίηση της εμπορίας και χρήσης όλων ανεξαιρέτως των ναρκωτικών ουσιών» παρά να πιστεύει ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί το εμπόριο ναρκωτικών χωρίς χρήση βίας. Η αντίληψη περί «αυτοοργάνωσης του λαού» για υποκατάσταση του κράτους προϋποθέτει ότι οι άνθρωποι είμαστε συνεχώς έτοιμοι να αναλάβουμε δράση με πολιτικούς στόχους. Η ιστορία όμως δείχνει (αλλά δεν διδάσκει όλους) ότι η πολιτική ήταν πάντα υπόθεση επαγγελματιών, ακόμη και σε δημοκρατικά καθεστώτα, πολύ περισσότερο σε καθεστώτα που ιδρύθηκαν από «αυτοοργανωμένα» fascio ή σοβιέτ.
Από την άλλη, οι ρεαλιστές κ.κ. Σκουρλέτης – Κουρουμπλής δεν θέλουν να καταργήσουν το κράτος: θέλουν να το νέμονται, να το χρησιμοποιήσουν για να μείνουν στην εξουσία με ψηφοθηρικούς διορισμούς, έστω και αν το απαγορεύει το Σύνταγμα –απαγόρευση που θεσπίστηκε, να το θυμόμαστε, επί Κώστα Σημίτη. Αφού ο Προκόπης Παυλόπουλος προσέλαβε τόσες εκατοντάδες χιλιάδες δυνητικούς ψηφοφόρους το 2004, γιατί να μην το καταφέρουν και αυτοί για μερικές χιλιάδες; Ο έμπειρος εξουσιαστής Παναγιώτης Κουρουμπλής ίσως τα κατάφερνε να παρανομήσει συννόμως αν είχε μείνει υπουργός, αλλά ο μαθητευόμενος κ. Σκουρλέτης τα έκανε θάλασσα, όπως και με τη ΔΕΗ όπως και με την Ελληνικός Χρυσός –σκουπιδιών, αυτήν τη φορά.
Οι ελπίδες των Αθηναίων εναποτίθενται για μια ακόμη φορά στον Γιώργο Καμίνη: να καταφέρει να πείσει τους συμπολίτες μας να μην κατεβάζουν τα σκουπίδια τους ώσπου να τελειώσει η «τρικυμία Σκουρλέτη» –η δημόσια, για την εν κρανίω δεν βλέπω σωτηρία. Ρώμη για μεγαλύτερα κατορθώματα δεν διαθέτουμε, η επταετής κρίση την έχει απομυζήσει όλη.
