Παραιτηθείτε;

Απόψε καλώς (ή κακώς, δεν έχει σημασία) εχόντων των πραγμάτων θα υπάρξει διαδήλωση, με τον τίτλο «Παραιτηθείτε», στο Σύνταγμα. Υστερα από ιντερνετικό κάλεσμα που προηγήθηκε του κλεισίματος της δεύτερης αξιολόγησης. Κάλεσμα όχι αντιμνημονιακό αλλά με άξονα και αιχμή τις δεξιότητες της σημερινής κυβέρνησης. Κάλεσμα, για την ακρίβεια, που κινείται στo πλαίσιο μιας ιδανικής νεοφιλελεύθερης παλινόρθωσης που θα σαρώσει κάθε συντεχνία, κρατισμό ή ιδεοληψία της Αριστεράς και που εκφράζει ή θέλει να εκφράσει τον κόσμο των αρίστων και των επιτυχημένων. Δεκτό και κατανοητό.

Οχι τυχαία, μεγάλο μέρος της ιντερνετικής άποψης είδε με χλεύη το κάλεσμα. Κι αυτό αφού διοργανώθηκε από παροικούντες αστέρες του facebook. Μια άποψη που αρκετά αλαζονικά σχολίασε το κάλεσμα ως κάτι το αστείο, αφού η τελετουργία των διαδηλώσεων σε μαζικούς χώρους ανήκει σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα στην Αριστερά.

Η αλήθεια είναι πως η Αριστερά είναι πιο εξοικειωμένη και έμπειρη με τα μαζικά κινήματα και τις συγκεντρώσεις. Και μετράει το δικό της κόστος από αυτά. Δεν της ανήκουν όμως. Κοινώς, ένας νοήμων, σοβαρός αναλυτής θα περίμενε από την Αριστερά ή τις δυνάμεις της να κάνουν πολιτική κριτική στο περιεχόμενο του αποψινού καλέσματος. Για παράδειγμα, να θέσει ένα βασικό ζήτημα: τι ακριβώς ζητούν οι διαδηλωτές τού Παραιτηθείτε;

Το δικαίωμα της συγκέντρωσης όμως ανήκει σε όλους. Και ο καθένας κρίνεται για αυτά που απαιτεί. Επίσης, δεν είναι ορθό επιχείρημα πως μια συγκέντρωση απονομιμοποιείται αν τη στηρίζει κάποιο κόμμα. Στην εν λόγω ιστορία μας, η αξιωματική αντιπολίτευση.

Για να είμαστε ειλικρινείς, το κάλεσμα δεν ήταν κεντρικά οργανωμένο από τη Νέα Δημοκρατία, παρά το γεγονός ότι στελέχη της ενθάρρυναν ή πριμοδότησαν τη συγκέντρωση.

Για παράδειγμα, και αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, μπορούμε να βρούμε ή να θέσουμε άλλα ερωτήματα στους αποψινούς διαδηλωτές. Βασικό τρωτό σημείο τους είναι πως κριτικάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ, λες και το εν λόγω κόμμα είναι αυτό του 2014. Αγνοούν την τεράστια στροφή του που προσέφερε μια επίσης μείζονα υπηρεσία στο πολιτικό σύστημα: απορρόφησε όλο τον κοινωνικό κραδασμό του αντιμνημονίου. Παρακάμπτουν το γεγονός πως η κυβέρνηση Τσίπρα μοιάζει σήμερα απλώς να επιτελεί βασικές τομές στο επίπεδο του αστικού εκσυγχρονισμού και σε καμία περίπτωση δεν επιχειρεί να μεταβάλει το πολίτευμα. Μάλλον έχουν μείνει λίγο πίσω.