Νεοκλής Μπράβος

«Ο ακροατής χρειάζεται τα έντυπα των CD»

Συλλέκτες με πάθος είναι οι ακροατές της κλασικής μουσικής. Ετσι τους χαρακτηρίζει ο ιδιοκτήτης της μουσικής γωνιάς που φιλοξενεί κυρίως «διαμάντια» βινυλίου. Ο ιδιοκτήτης Νεοκλής Μπράβος εξηγεί γιατί την ώρα που έχει συρρικνωθεί –σχεδόν εξαφανιστεί –η δισκογραφία, το εν λόγω είδος συνεχίζει να πουλά με ελάχιστες απώλειες. «Οσοι ακούν τα αριστουργήματά της δεν τους αρκεί να κάνουν downloading. Αναζητούν λεπτομέρειες για το έργο που θα ακούσουν και θέλουν να έχουν πρόσβαση ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αυτό το προσφέρει η αγορά του βινυλίου ή του CD, τα οποία περιέχουν έντυπες λεπτομέρειες –από στίχους μέχρι φωτογραφίες -, εμπλουτίζοντας τις γνώσεις του συλλέκτη για το έργο». Στο δισκοπωλείο όμως του Νεοκλή Μπράβου, το οποίο διατηρεί από το 1994, οι πελάτες δεν αγοράζουν μόνο δίσκους αλλά και πωλούν. Οπως όμως λέει: «Εκείνο που δεν καταλαβαίνουν πολλές φορές όσοι έρχονται να πουλήσουν τους δίσκους τους είναι πως η σπανιότητα συνδέεται με το πόσα αντίτυπα υπάρχουν. Το ότι είναι βινύλια, αυτό από μόνο του δεν τα καθιστά συλλεκτικά».

Discophilia (Ιπποκράτους 13)

Αναστάσης Τσούφης

«Η κλασική δεν είναι για να χαλαρώνεις»

Ηταν περίπου είκοσι χρονών όταν ένιωσε έκσταση ακούγοντας τη «Σεχραζάτ» του Νικολάι Ρίμσκι – Κόρσακοφ. Και σε εκείνο το συναίσθημα ανατρέχει αρκετές φορές όταν καλείται να αναζητήσει τους λόγους για τους οποίους όχι μόνο ακούει φανατικά κλασική μουσική, αλλά την έκανε και επάγγελμά του. «Υπάρχει ο μύθος ότι η κλασική μουσική είναι για να χαλαρώνεις. Είναι λάθος αντίληψη. Οσο λάθος είναι ότι πρόκειται για μια λόγια μουσική βαρετή που απευθύνεται μόνο σε υπερηλίκους». Η αλήθεια είναι ότι όσοι μπαίνουν στο δισκοπωλείο του για να εμπλουτίσουν τη συλλογή τους και για να ενημερωθούν για τις νέες κυκλοφορίες είναι –κατά μέσο όρο –πάνω από 50 ετών. «Νομίζω ότι αυτό συνδέεται με τις οικονομικές δυνατότητες. Αυτές οι ηλικίες έχουν την αγοραστική δύναμη. Οι νεότεροι θα κατεβάσουν από το Ιντερνετ τη μουσική που θέλουν ν’ ακούσουν. Αυτός είναι και ο βασικός, νομίζω, λόγος που υπέστη τόσο μεγάλη καθίζηση η αγορά στην ποπ και ροκ».

Μουσική Προσφορά (Ακαδημίας 57)

Ηλίας Πουτουρίδης

«Απαιτούνται αφοσιωμένοι ακροατές»

Ο Alessandro Moreschi είναι ο τελευταίος καστράτο (1858-1922) και ο μοναδικός που αποτύπωσε τη φωνή του στη δισκογραφία, η οποία στην εποχή του βρισκόταν ακόμη στα σπάργανα. Δεν είναι όμως και ο μοναδικός σπάνιος δίσκος που διαθέτει η Οπερα του Ηλία Πουτουρίδη στη στοά της Ακαδημίας. «Εχουμε ακόμη και τον ίδιο τον Μπραμς να παίζει στο πιάνο τα έργα του!». Ο Ηλίας Πουτουρίδης έχει το ίδιο πάθος ως ακροατής της κλασικής αλλά και ως επαγγελματίας δίσκων της. «Δεν μπορείς να την κάνεις αυτήν τη δουλειά αν δεν έχεις ερωτική σχέση με τη συγκεκριμένη μουσική. Το είδος αυτό απαιτεί αφοσιωμένους ακροατές που θα ψάξουν να βρουν ό,τι περισσότερο μπορούν να μάθουν για τα έργα και τους συνθέτες που αγαπούν. Αγοράζουν βινύλια ή CD γιατί θέλουν να έχουν το φυσικό προϊόν στα χέρια τους. Αυτός είναι και ο λόγος που διατηρούν τα –λίγα έστω –δισκοπωλεία ζωντανά. Βεβαίως, μας επηρέασε η κρίση και έχουμε υποστεί μια πτώση, αλλά δεν είναι καταστροφική. Μπορούμε ακόμη να διατηρούμε τους χώρους μας χάρη στο πάθος των συλλεκτών».

Οπερα (Ακαδημίας 57)

Νικόλαος Στάμου

«Ο πιο φανατικός πελάτης μου είναι εκτελωνιστής!»

Γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί και όσοι έχουν μια οικονομική επιφάνεια βρίσκονται ψηλά στη νοητή λίστα των επαγγελμάτων που έχουν την πιο ενημερωμένη δισκοθήκη κλασικών μουσικών έργων. Ομως, όπως λέει ο υπεύθυνος του δισκοπωλείου Disco Center Νίκος Στάμου, το ίδιο πάθος δείχνουν ο υδραυλικός και ο ταξιτζής, οι οποίοι συλλέγουν αριστουργήματα του μουσικού αυτού είδους. «Ο φανατικός συλλέκτης μου που έρχεται και αγοράζει κάθε εβδομάδα από 10 έως και 100 δίσκους είναι ένας εκτελωνιστής, 62 ετών, από τον Πειραιά. Εχει στη συλλογή του 70.000 βινύλια και 40.000 CD! Σίγουρα δεν είναι ίδιοι όλοι οι πελάτες του δισκοπωλείου. Υπάρχουν κι εκείνοι που μπορούν να στερηθούν βασικά είδη για να αγοράσουν μια νέα εκτέλεση ενός έργου που αγαπούν ή που απλώς τη θεωρούν σημαντική». Ο Νίκος Στάμου επιμένει ότι τα ελάχιστα δισκοπωλεία που μένουν ανοιχτά είναι αποδεδειγμένα εκείνα που φιλοξενούν έργα κλασικής. «Οι ρέκτες του είδους επιμένουν να έχουν τη δυνατότητα να αγγίξουν, να «ξεφυλλίσουν» το έργο που θα βάλουν ν’ ακούσουν. Η «άυλη» μουσική όπως έγινε με τα άπειρα gigabytes σε στικάκια ποια συγκίνηση μπορεί να προσφέρει;».

Disco Center (Ακαδημίας 57)

Τελευταία Νέα