Αργοπεθαίνουμε

Ας υποθέσουμε ότι χθες διεξήχθη η αγωνιστική που ήταν προγραμματισμένη να γίνει πριν πάρει φωτιά το σπίτι του Γιώργου Μπίκα. Τι ματς είχαμε; Ντέρμπι Παναθηναϊκού – ΑΕΚ. Ε, πες πως έγινε. Οι σημερινές εφημερίδες κάπως έτσι θα παρουσίαζαν (όπως κάθε εβδομάδα) το ματς της ημέρας. Οπου αποσιωπητικά βάλτε ονόματα και ομάδες της αρεσκείας σας.

Σπουδαία νίκη πέτυχε χθες ο/η … στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Η νίκη ήρθε σε εποχή προβλημάτων για τον/την … και θα λειτουργήσει σαν βάλσαμο για τις πληγές της ομάδας. Ο προπονητής του/της … που σχοινοβατούσε καιρό τώρα στο κενό ανάμεσα στις αποτυχίες και στην αμφισβήτηση των φίλων της ομάδας, από χθες πατάει γερά σε στέρεο έδαφος. Σε δηλώσεις του ο θριαμβευτής προπονητής του/της … τόνισε: «Μπράβο στους παίκτες μου, έκαναν ό,τι τους είχα πει. Το σκορ δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αφού μπορούσαμε να πετύχουμε περισσότερα γκολ. Κοιτάζουμε μπροστά. Εχουμε ακόμα πολύ δύσκολο πρόγραμμα».

Αντίθετα, ο προπονητής του/της … που γεύτηκε ακόμη μία ήττα ήταν κατηγορηματικός: «Είδατε και μόνοι σας τι συνέβη. Κάποιοι δεν θέλουν να νικάμε. Το σκορ είναι πλασματικό αφού θα μπορούσαμε να είχαμε πετύχει ένα γκολ έστω, αν δεν μας το στερούσε η διαιτησία. Ακόμα ο δρόμος είναι μακρύς και έχουμε χρόνο να επανορθώσουμε».

Ετσι κυλούν οι αγωνιστικές στην Ελλάδα για τους δεύτερους. Αντίθετα, ο πρώτος Ολυμπιακός από τις αρχές του φθινοπώρου δείχνει πως είναι αειθαλής και ούτε ένα φύλλο του δεν θα παρασυρθεί από τον άνεμο των αντιπάλων. Ετσι φεύγουν οι χειμώνες, μονότονοι και ατελείωτοι, κάπως ψυχροί, κάπως υγροί, κάπως σκοτεινιασμένοι. Οσοι πολέμησαν για την αλλαγή μετατίθενται στον σωστό χρόνο σε άλλη μάχιμη μονάδα και όσοι λυμαίνονται τον χώρο συνεχίζουν ανεμπόδιστοι το έργο τους.

Και γίνεται επίκαιρο όσο ποτέ το ποίημα της Μάρτα Μεντέιρος «Muere lentamente», που λέει ανάμεσα στους άλλους δυνατούς στίχους του: «Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει το βήμα του, όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του. Αργοπεθαίνει όποιος έχει την τηλεόραση για μέντορά του. Αργοπεθαίνει όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την κακή του τύχη ή για τη βροχή την ασταμάτητη».

Αργοπεθαίνουμε λοιπόν υπομένοντας το κακό ποδόσφαιρο του τόπου μας, επιμένοντας στην πλαδαρότητά μας και περιμένοντας –μάταια –τον Μεσσία. Γιατί να γίνονται οι αγωνιστικές; Αλλωστε είμαστε μείον τρεις αγωνιστικές και συνεχίζουμε. Καλά να πάθουμε.