Αν ο Κριστιάνο Ρονάλντο ήταν μέταλλο, θα ήταν σίγουρα ιρίδιο. Εξαιτίας της σκληρότητας, του πολύ ψηλού σημείου τήξης και της μεγάλης πυκνότητας, το ιρίδιο επεξεργάζεται πολύ δύσκολα. Το κόστος του είναι πολύ υψηλό και χρησιμοποιείται σε τεχνολογία αιχμής.

Στην περίπτωση του Ρονάλντο ισχύει το «ένα γραμμάριο εμπειρίας αξίζει όσο ένας τόνος θεωρίας». Γεννήθηκε στη λάσπη με ταχυκαρδίες. Με γλώσσα μεγαλύτερη από το μπόι του, πέταξε καρέκλα στη δασκάλα του γιατί, λέει, δεν τον σεβάστηκε. Εγκατέλειψε τη φτωχική οικογενειακή εστία στα 11 του και θυμάται ακόμα τις ημέρες που αναγκαζόταν να σιδερώνει τα ρούχα του. «Η ψυχική μου δύναμη οφείλεται σε εκείνες τις ημέρες» υπενθυμίζει συχνά στο ακροατήριό του.

Ο Ρονάλντο δεν διαθέτει το αυθεντικό ταλέντο του Μέσι. Είναι ένας «πλαστικός ποδοσφαιριστής» που οφείλει το κάθε μόριο της φήμης του και το κάθε σεντ της τεράστιας περιουσίας του στη σκληρή δουλειά.

Το στομάχι του έχει χωνέψει δεκάδες κιλά μπακαλιάρου, τα πόδια του έχουν σηκώσει τόνους βαρών και οι κοιλιακοί του έχουν κάψει χιλιάδες θερμίδες.

Από το 2009 που βρίσκεται στη Ρεάλ έχουν πουληθεί 1.600.000 λευκές φανέλες, ενώ η επόμενη συμφωνία του με τη Nike θα αξίζει ένα δισ. δολάρια. Καλύτερα λοιπόν ένα διαμάντι με ελαττώματα παρά ένα τέλειο χαλίκι.