Αναζήτηση
Ξεκίνησε πέρυσι σαν πείραμα. Ωστόσο, οι παραστάσεις του έργου «Δεν είμαι φλαμίνγκο» πήγαν πολύ καλά και έτσι η ιστορία του αξιαγάπητου Μιλώ παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο 104.
«Είναι μια μουσική παράσταση, ένα μιούζικαλ για παιδιά που έχω γράψει το κείμενο, τη μουσική, τους στίχους και σκηνοθετώ» λέει ο Πέτρος Κουμπλής. «Είναι μια καλοκουρδισμένη, πολύ γρήγορη και δυνατή παράσταση. Θέλαμε να δούμε πώς όλο αυτό θα περνάει στα παιδιά, αλλά και στους μεγάλους, γιατί η λογική για μένα ήταν να δούμε πώς μπορεί να περάσει και στο ενήλικο κοινό. Γράφω για τα παιδιά, αλλά συγχρόνως θέλω να περνάνε ωραία και οι μεγάλοι. Ήταν ένα πείραμα πέρυσι, επειδή είναι πολύ σύνθετο, που δεν ξέραμε αν θα πετύχει και πήραμε ότι πιο θετικό υπήρχε από τον κόσμο. Και έτσι το ανεβάσαμε και φέτος».
Η υπόθεση. «Αν προσέξετε, οι στρουθοκάμηλοι μοιάζουν λίγο με τα φλαμίνγκο στην μορφολογία, καθώς έχουν μακριά πόδια και λαιμό. Βέβαια οι διαφορές είναι σημαντικές, από τη μια τα φλαμίνγκο είναι πανέμορφα, ροζ, πετάνε, έχουν χρώματα και αρχοντιά, ενώ οι στρουθοκάμηλοι έχουν σκούρο χρώμα και δεν πετάνε. Υπάρχει και ο μύθος ότι βάζουν το κεφάλι τους στο χώμα, όταν φοβούνται, κάτι που δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Επειδή τρέχουν πολύ γρήγορα -είναι από τα πιο γρήγορα πλάσματα στον πλανήτη- όταν κουράζονται απλώς αφήνουν κάτω το κεφάλι τους» συνεχίζει ο Κουμπλής.
«Οπότε ο μικρός Μιλώ τρώει πόρτα κανονικά από τα κακομαθημένα και σνομπ φλαμίνγκο, και δηλώνει και στα φλαμίνγκο και στη μαμά του, ότι και αυτός είναι φλαμίνγκο. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να πείσει πρώτα τον εαυτό του, αλλά και τους υπόλοιπους ότι είναι και αυτός φλαμίνκγο, για να μπορέσει να γίνει αποδεκτός στην παρέα., υ
Υπάρχουν και οι κακοί του έργου, κάποιοι “Ξεπουπουλιαστές” που ψάχνουν φτερά μικρών πουλιών και μέσα σε όλο το πείσμα και την χαζομάρα του, ο Μιλώ οδηγείται από τη μια γκάφα στην άλλη, μπλέκει άσχημα με τους κυνηγούς, αλλά τελικά θυμάται κάτι που του έχει πει η μητέρα του. Έτσι τιμωρούνται οι κακοί και εκείνος σώζεται. Στο τέλος συνειδητοποιεί ότι δεν χρειάζεται να λέει ότι δεν είμαι φλαμίνγκο, αλλά είμαι αυτό που είμαι στην πραγματικότητα».
Για μικρούς και μεγάλους. «Είναι ένα κωμικό έργο, μια κωμωδία από την αρχή μέχρι το τέλος, με πολύ μουσική, χορό και τραγούδι και με κάποιες συγκινητικές στιγμές που κυρίως συγκινούνται οι μαμάδες» λέει ο σκηνοθέτης. «Πιστεύω ότι ένα καλό κείμενο για παιδιά, αυτομάτως είναι και για το ενήλικο κοινό. Οπότε λειτουργεί πολύ θετικά, γελάνε και έχει λειτουργήσει πολύ όμορφα για όλες τις ηλικίες. Παλαιότερα οτιδήποτε είχε την ταμπέλα του παιδικού αυτομάτως το υποτιμούσαν οι μεγάλοι. Τα τελευταία χρόνια ίσως επειδή είναι άλλη η παιδεία των νέων γονιών ή ίσως έχουν άλλη πρόσβαση στον πολιτισμό, κάτι έχει αλλάξει. Ένας νέος γονιός, καταλαβαίνει ότι είναι πολύ σημαντικό να δει το παιδί του θέατρο. Τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα, κρατάνε πολύ περισσότερα πράγματα από ότι καταλαβαίνουμε εμείς, συμμετέχουν με έναν μοναδικό τρόπο, γιατί η παράσταση είναι διαδραστική και είμαι τυχερός που έχω ικανούς ηθοποιούς, που ναι μεν πατάνε στο κείμενο, αλλά έχουν την ικανότητα να αυτοσχεδιάσουν αναλόγως με όσα λέγονται από τα παιδιά. Είναι υπέροχο ότι δεν έχουν κανένα φίλτρο. Την ώρα που αντιδρούν, γιατί βλέπουν το κακό και το άδικο, εκείνη την στιγμή βλέπεις την καθαρότητα του ανθρώπου, πώς είναι ο άνθρωπος στα πρώτα του βήματα που λέει όλη την αλήθεια, αφιλτράριστη, χωρίς τον δικό μας καθοσπρεπισμό. Αυτό είναι μαγικό».
Ταυτότητα της παράστασης
«Δεν είμαι φλαμίνγκο»
Κείμενο – Σκηνοθεσία – Μουσική: Πέτρος Κουμπλής
Σκηνικά – Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα
Μουσική Παραγωγή: Ματί Παλαιολόγος
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Μουσική διδασκαλία: Νίκος Ζιάζιαρης
Κινησιολογία – χορογραφία: Ρόζα Προδρόμου
Β. Σκηνοθέτης: Οδυσσέας Ι.Κωνσταντίνου
Φωτογραφίες: Δημήτρης Πετρατζάς
Ερμηνεύουν οι: Γιώτα Βιτετζάκη, Ευγενία Λιάκου, Νίκος Ζιάζιαρης, Νίκος Λεκάκης, Βαγγέλης Πιτσιλός, Βασίλης Χατζηδημητράκης
Κεντρική Σκηνή Θεάτρου 104 (Ευμολπιδών 41, Γκάζι, τηλ. 210-3455.020 – 6940290312).
Κάθε Κυριακή στις 12.00
