Αναζήτηση
Το να συμφωνεί το ΠΑΣΟΚ με το Ποτάμι είναι, εδώ που φτάσαμε, περίεργο. Αλλά στην προχθεσινή Διάσκεψη των Προέδρων για τη συγκρότηση του ΕΣΡ συνέβη κάτι ακόμη πιο περίεργο: συμφώνησε το ΠΑΣΟΚ με το ΠΑΣΟΚ.
Η συριζοφαγική πτέρυγα του κόμματος, εκπροσωπούμενη από τον Ανδρέα Λοβέρδο, βρέθηκε σε τέλεια ευθυγράμμιση με την άλλη πτέρυγα, η οποία έχει ως προτεραιότητά της να ποτίζει την άβυσσο που τη χωρίζει από τον «νεοφιλελευθερισμό του Μητσοτάκη». Πώς συνέβη και αναβίωσε αυτό το πλάσμα της μεταπολιτευτικής μυθολογίας που κάποτε λέγαμε «όλον ΠΑΣΟΚ»;
Η ημιεπίσημη απάντηση είναι ότι η κεντροαριστερή συναίνεση για το ΕΣΡ δεν είχε τίποτε παρασκηνιακό. Επετεύχθη σε «ζωντανή» διαπραγμάτευση μπροστά στις κάμερες. Ο Λοβέρδος, σε ανοιχτή γραμμή με το κόμμα του και σε συγχορδία με τους Ποταμικούς, έθετε τους όρους. Και ο Βούτσης, σε ρόλο νηφάλιου πυροτεχνουργού, έκοβε ένα ένα τα καλωδιάκια της αρχικής κυβερνητικής πρότασης για τη σύνθεση του Συμβουλίου και την επανορθωτική τροπολογία.
Ετσι τουλάχιστον το κατάλαβαν στο ΠΑΣΟΚ. Από τη στιγμή, λένε, που η κυβέρνηση υποχώρησε, υποσχόμενη ότι θα ξεψηφίσει τον νόμο της, είχαν κάθε λόγο να επιδείξουν θεσμικά αντανακλαστικά –και να μην εκτεθούν στην κατηγορία ότι υπερασπίζονται «καναλαρχικά» συμφέροντα. Πάνω σε αυτή τη βάση επετεύχθη και η συνεννόηση με το Ποτάμι. Από πασοκικής σκοπιάς, η Κεντροαριστερά έβγαλε οφσάιντ τη ΝΔ –της οποίας η γραμμή στη διάσκεψη αποτυπώθηκε στο παπαγαλί ριγέ πουλοβεράκι που φορούσε ο Νικήτας Κακλαμάνης: μια λεπτή ρίγα το σχεδόν «όχι» του Δένδια, μια λεπτή ρίγα το σχεδόν «ναι» του Μεϊμαράκη, μια παχιά ρίγα το τελικό «παρών».
Η επόμενη ημέρα πάντως τους βρήκε όλους –και τη ΝΔ –σε συναινετική τροχιά. Ολοι, με πρώτο τον αντιπολιτευτικά αιμοδιψή Λοβέρδο, περιμένουν την Πέμπτη τον υπουργό Επικρατείας. Περιμένουν με όχι και τόσο ανθρωπιστικές διαθέσεις τη στιγμή που θα εισηγηθεί στην Ολομέλεια την αποκαθήλωση του νόμου που κατέληξε να φέρει το όνομά του.
Ολοι θα ήθελαν να τηρηθούν –έτσι για αλλαγή –οι υποσχέσεις Βούτση και να καταστεί εφικτή η συγκρότηση του ΕΣΡ τη Δευτέρα.
Αρα; Ολα καλά; Οχι ακριβώς. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν τις μπάμπουσκες. Μέσα σε κάθε διαλλακτικό Βούτση κρύβεται ένας αμετανόητος Παππάς. Ο τελευταίος ήδη χθες ακύρωσε το σινιάλο του προέδρου της Βουλής ότι το νέο ΕΣΡ θα έχει δεσμευτική γνώμη για τον αριθμό των αδειών. Η άλλη κολοσσιαία «λεπτομέρεια» που καίει το Μαξίμου είναι πώς θα διαχειριστεί την προσδοκία των επίδοξων καναλαρχών –εκείνων που έμειναν με τον τίτλο του υπερθεματιστή στο χέρι.
Πρόκειται για έναν νομικοπολιτικό γρίφο που οι συριζαίοι είχαν σκεφτεί να λύσουν με το κόλπο των προσωρινών «βεβαιώσεων λειτουργίας». Αν εξαιρέσει κανείς κάτι μάλλον παραπειστικές διαρροές, τίποτε δεν βεβαιώνει ότι έχουν εγκαταλείψει τη σκέψη.
Πολιτικά, μια τέτοια επιλογή θα συνιστούσε χαρτοκλεπτική καταστρατήγηση της κυοφορούμενης συναίνεσης. Νομικά, θα συνιστούσε υποτροπή στην αντισυνταγματικότητα με άλλα μέσα. Ιστορικά, όμως, θα ήταν απλώς μια επανεκτέλεση του ρεπερτορίου του ΣΥΡΙΖΑ.
