Αναζήτηση
Η τέλεια επανάληψη
της ίδιας ιστορίας.
Μάγοι, θεοί και άγιοι
ως άρχοντες σωτήρες
πολιτικοί ολιγαρχικοί
μονάρχες δημοκράτες
Σωτ. Μαντζούτσος, Παιδί της Γης
Δεν βρίσκω απαραιτήτως κακό μια «αριστερή κυβέρνηση» να κάνει κινήσεις [μέσω νόμων και προσώπων] μη αρεστές στους γνήσιους [sic] αριστεριστές, τους κατέχοντες την απόλυτη μαρξική αλήθεια δι’ επιφοιτήσεως [διότι διά φοιτήσεως μάλλον δεν προκύπτει]. Αρκεί βέβαια οι –κατ’ άλλους –«ρεβιζιονιστικές» αυτές κινήσεις τακτικής να εντάσσονται σε μια καθαρή στρατηγική και να μην εξαντλούνται στη δημιουργία πρόσκαιρων εντυπώσεων.
Το ερώτημα που τίθεται σήμερα σε όλους τους Ελληνες, ιδίως στους ανένταχτους, μη ανήκοντες σε ομάδες και μη πειθαρχικοποιημένους αριστερούς, είναι «ποια ακριβώς στρατηγική ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ή έστω η κυβέρνηση ή έστω ο Πρωθυπουργός». Με απλά λόγια, «προς τα πού το πάει; Με ποιους θα πορευτεί; Ποια είναι τα ενδιάμεσα στάδια και πότε;».
Οσο τα παραπάνω απλά ερωτήματα μένουν μετέωρα ή αναπάντητα τόσο θα θολώνει η εικόνα για το Τι και Ποιον εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ: Την Αριστερά ως ιστορική θεωρητική ιδεολογία [με τις εκτροπές και τις αναθεωρήσεις της], την ελληνική Αριστερά της ήττας και των διώξεων [με τον Εμφύλιο, τη δικτατορία και τις αλλεπάλληλες διασπάσεις] ή τη σύγχρονη ευρωπαϊκή Αριστερά του 21ου αιώνα των τεχνολογιών και της παγκοσμιοποίησης;
Εάν πράγματι έχει έρθει η ώρα η Αριστερά όχι μόνο να κυβερνήσει αλλά και να ηγεμονεύσει, δεν πρέπει η ηγεσία της να επιλέξει τη λενινιστική άποψη για τον «μαρασμό [του έτσι κι αλλιώς περιθωριοποιημένου] εθνικού κράτους», οφείλει να απορρίψει την ad hoc-κρατία των προσωρινών εμβαλωματικών λύσεων και να πατάξει τον εκδικητικό αταβισμό και τον κόκκινο μικροαστικό πλουτισμό.
Η δημιουργική Αριστερά όλων των Ελλήνων δεν έχει ανάγκη από τους διάφορους «χρήσιμους ηλίθιους» που της χτυπούν καθημερινά την πόρτα, τους ηθικά ξυπόλητους, τους μουλωχτούς businessmen ή τους παντελώς ανίκανους καιροσκόπους. Αυτοί οι «ολίγιστοι» όχι μόνο κάνουν ζημιά στη διακυβέρνηση, αλλά δίνουν την εικόνα μιας ομάδας χωρίς «πάγκο».
Η «παραπλανηθείσα» πλευρά της Αριστεράς, με τους αριστερούς που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους [μολονότι χωνεύουν άνετα υπερδεξιά μορφώματα], που εξακολουθούν να κινούνται στον α[ρι]στερισμό του Τίποτα, που υβρίζουν και απειλούν για να κάνουν αισθητή την αδιέξοδη στρατηγική τους, ζει εξόριστη στις ψευδαισθήσεις της μέχρι να αυτοκαταστραφεί.
Εφόσον η κυβερνώσα[;] Αριστερά έχει οριστικά αποφασίσει ν’ ασχοληθεί με τους ζωντανούς και τις νέες προσεγγίσεις της πραγματικότητας [χωρίς προφανώς να χρειάζεται να προδώσει ανθρώπους και σύμβολα του παρελθόντος], τότε πρέπει να ανοιχτεί σε συμμαχίες και προγραμματικές συγκλίσεις με τις άλλες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, ν’ ανανεώσει το στελεχιακό της δυναμικό και να κοιτάζει προς τα μπρος και όχι προς τα πίσω.
Η χώρα έχει ανάγκη από μια Αστική Αριστερά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ [και ειδικότερα ο Πρωθυπουργός ενόψει και του Συνεδρίου] θέλει και μπορεί;
Ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι πρώην υπουργός
