Ο Ερντογάν είναι σίγουρο ότι κινείται με σχέδιο. Η απόπειρα πραξικοπήματος τον ευνόησε ιδιαιτέρως και την εκμεταλλεύεται πλήρως. Δεν κρύβει την αγάπη του για μια νεοοθωμανική Τουρκία με επιρροή στην περιοχή και είναι αντίθετος με πολλές από τις κοσμικές μεταρρυθμίσεις του Κεμάλ Ατατούρκ.

Ο Ερντογάν δεν είναι τυχαίος ούτε τυχαία τα όσα λέει. Τα περί Λωζάννης είναι ενδεικτικά. Θεωρεί ότι με την παγκοσμιοποίηση και την οικονομική κρίση που βολοδέρνει τη Δύση και ιδιαίτερα την Ελλάδα και με τον ατελείωτο πόλεμο στη γειτονική του Συρία, η Τουρκία μπορεί να επωφεληθεί αν είναι έτοιμη για κάθε εξέλιξη αλλά και για κάθε ευκαιρία. Το Προσφυγικό και η επέμβασή του στη Συρία εντάσσονται προφανέστατα στη στρατηγική του περί περιφερειακής δύναμης. Η Ευρώπη, είναι σαφές, δεν ξέρει πώς να του φερθεί κι έχει βρει τη γνωστή όσο και αποτυχημένη «διπλωματία του καλοπιάσματος», την οποία ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται δεόντως.

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στη διπλανή Τουρκία και η ΕΕ εμφανώς παραπαίει αντιμετωπίζοντας καθημερινά και νέα εμπόδια από το Brexit μέχρι την κρίση της Deutsche Bank και τις επερχόμενες απειλητικές (από την Ακροδεξιά) εκλογές, η Ελλάδα ζει σε πλήρη μακαριότητα την παρακμή της. Δεν έχει λόγο στα οικονομικά της, λίγο λίγο τα παραχώρησε όλα στους δανειστές και ο πολιτικός της κόσμος έχει επιδοθεί σε μια διχαστική πρακτική άνευ προηγουμένου, από την οποία θα βγούμε σίγουρα χαμένοι. Πιο αδύνατοι και πιο διαλυμένοι.

Ας προσέξει η αριστερή κυβέρνηση, η οποία περί άλλα τυρβάζει, μήπως σκάσουν στα χέρια της δυσάρεστες εξελίξεις. Δεν είναι τόσο δυνατή όσο νομίζει και δεν θα ελέγξει τις καταστάσεις όσο αυτάρεσκα επιδιώκει. Ας προσέξει και η αντιπολίτευση. Οι κυβερνήσεις κάποτε πέφτουν αλλά τα γεγονότα μένουν και διαμορφώνουν την Ιστορία του τόπου. Περισσότερη ψυχραιμία από όλους δεν βλάπτει και κυρίως δεν βλάπτει η ενότητα μπροστά σε έναν μεγαλύτερο κίνδυνο.

Ποσώς ενδιαφέρουν τον κόσμο οι τηλεοπτικές άδειες και τα εκατομμύρια των εμπλεκόμενων και διαπλεκόμενων επιχειρηματικών συμφερόντων. Υπάρχει ένα υπέρτατο αγαθό το οποίο καλείται να υπερασπίσει ως κόρην οφθαλμού κατά πρώτο λόγο ο Πρωθυπουργός και μετά όλοι οι άλλοι. Αλλο τα παιχνιδάκια της Βουλής κι άλλο η υπεράσπιση της χώρας. Ο σωστός πολιτικός προβλέπει και προλαμβάνει, διαφορετικά είναι (με διπλή έννοια) καμένος!

Αν κάποιος δίπλα είναι αλεπού, τότε εμείς δεν πρέπει να είμαστε κοτέτσι!

Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός.