«Ικέτιδες», όπως εμείς

^«Είναι ένα από τα πρώτα αρχαία ελληνικά δράματα που διασώζονται ώς τις μέρες μας» λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης Λάμπρος Γιώτης. «Πρόκειται για ένα κείμενο με αρχέγονη δύναμη, απλότητα και συγχρόνως πυκνότητα νοημάτων. Η αναζήτηση ασύλου από τους ξένους συγκρούεται με την προβληματική τής παραχώρησης ασύλου από τους γηγενείς και χτίζουν μια συγκρουσιακή αντιπαλότητα που οδηγεί στα άκρα και διαμορφώνει το τραγικό. Παράλληλα, όμως, το έργο είναι ένα ποίημα, με στίχο, λυρικότητα, μελωδικά μέρη, που διασώζεται μέσα στον χρόνο και μετουσιώνει την αγωνία και τον πανικό της προσφυγιάς σε ελπίδα και σωτηρία. Σε αυτό βοήθησε ιδιαίτερα ο μεταφραστής του έργου Κ.Χ. Μύρης, που μέσα από τη δύναμη της ποίησης παρουσιάζει ανάγλυφα τον κόσμο, τους θεσμούς και το ήθος της εποχής, αλλά και το συναισθηματικό βάθος του ανθρώπου που βρίσκεται σε μια ακραία κατάσταση πάθους». Με άξονα το σύγχρονο προσφυγικό ζήτημα και με βάση τη φωνητική και κινητική έκφραση, έξι ηθοποιοί σχηματίζουν τον Χορό και παράλληλα γεννούν και ερμηνεύουν τους ρόλους του έργου.

Το έργο στο σήμερα. Θέματα όπως η αναζήτηση ασύλου, η ιερότητα της ικεσίας, η άσκηση εξουσίας, οι δημοκρατικοί θεσμοί, η ελευθερία επιλογής του ανθρώπου, τα δικαιώματα της γυναίκας αναδύονται στο πιο παλιό από τα αρχαιοελληνικά δράματα και αφορούν με συγκλονιστικά επίκαιρο τρόπο τον άνθρωπο του σήμερα. «Ανατρέχοντας σε θεατρικά έργα ανάλογης θεματικής, ώστε να μπορέσουν να εμπεριέχουν την ταραχή του νου και του συναισθήματος που συνδέονται με το Προσφυγικό, εστιάσαμε στις «Ικέτιδες» του Αισχύλου που πραγματεύονται το πανανθρώπινο και προαιώνιο αυτό ζήτημα. Στο έργο περιλαμβάνεται ένας διάλογος που θυμίζει ένα σύγχρονο πολιτικό ντιμπέιτ για το διεθνές δίκαιο και τη χορήγηση ασύλου ανάμεσα στους πρόσφυγες και τον βασιλιά του Αργους».