«Ο βάκιλος της πανούκλας δεν πεθαίνει ποτέ· κοιμάται δεκάδες χρόνια μέσα στα έπιπλα και στα ρούχα, προσμένει υπομονετικά μέσα στα δωμάτια, στα υπόγεια, στα σεντούκια, στα μαντίλια και στα χαρτιά, και ίσως έρθει μια μέρα προς γνώση και συμμόρφωση των ανθρώπων. Η πανούκλα θα ξυπνήσει τα ποντίκια της και θα τα στείλει να πεθάνουν σε μια ευτυχισμένη πολιτεία».

Η πανούκλα παραμονεύει παντού και πάντα και ο Αλμπέρ Καμί, αν και φανατικός φίλος του ποδοσφαίρου (τερματοφύλακας στη νιότη του), δεν έγραψε το ομότιτλο μυθιστόρημά του για το ποδόσφαιρο. Θα μπορούσε όμως να το είχε κάνει. Αλλωστε ποιος χώρος από αυτόν του ποδοσφαίρου είναι περισσότερο ιδανικός για την ανάπτυξη ιογενών ασθενειών όταν κάποιες απ’ αυτές τείνουν να εξελιχθούν σε επιδημίες και, γιατί όχι, σε πανδημία; Οι άνθρωποι, οι φίλαθλοι στην προκειμένη περίπτωση, που έχουν βιώσει την αρρώστια της «πανούκλας» από τις στημένες διαιτησίες στα γήπεδα, από των αλαζόνων παραγόντων την υπεροψία και των φανατικών οπαδών την επιθετικότητα, περιμένουν καρτερικά την επανεμφάνισή της. Και αν στο ελληνικό πρωτάθλημα ακόμη δεν καταγράφονται τα ανησυχητικά συμπτώματα στα γειτονικά Βαλκάνια, οι φωτιές ανάβουν και πάλι.

Στο Βελιγράδι, οι άσπονδοι εχθροί Ερυθρός Αστέρας και Παρτίζαν συναντήθηκαν ξανά και οι οπαδοί τους επιδόθηκαν σε ανελέητες μάχες. Καπνοί και πάλι πάνω από την πολύπαθη πόλη. Κι αν κάποτε αυτός ο ίδιος αγώνας των εκεί Αιωνίων άναψε το φιτίλι για την έκρηξη ενός πολύνεκρου και ανηλεούς εμφυλίου, τώρα απλά (ποιος ασχολείται πια με την πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία και τα θραύσματά της;) υπενθύμισε στην Ευρώπη πως το ποδόσφαιρο είναι (και) πόλεμος.

Το πρόβλημα με τις «πανδημίες» είναι να τις αποδεχτούμε και να τις καταπολεμήσουμε. Οι άνθρωποι βλέπουν, ακούνε, διαισθάνονται, αλλά φοβούνται (κάποιοι) να αποδεχτούν την κατάστασή τους. Δεύτερη αγωνιστική στη Σούπερ Λίγκα, και ανησυχητική σιωπή σκεπάζει τα γήπεδα. Φυσιολογικά κρίνονται τα αποτελέσματα, φυσιολογική και η διαιτησία στη Θεσσαλονίκη που τούτο τον καιρό είναι η πολιτική πρωτεύουσα της Ελλάδας, αφού έχει το προνόμιο να «ακούει» πρώτη τα ψέματα και τις εξαγγελίες των πολιτικών μπαλαδόρων. Ο Ολυμπιακός ανέβηκε στο Καυτανζόγλειο, ο Ηρακλής πάλεψε για τον άθλο, αλλά…

Ετσι, ο Ηρακλής, αν και ημίθεος, υπέκυψε. Κατά τα άλλα, όλα καλά κι όλα σύμφωνα με τις συστάσεις των «ιατρών»: «Μη δίνετε σημασία, είναι μονάχα μεμονωμένα περιστατικά». Και όλα άλλαξαν πια και όλα μοιάζουν μαγικά και απολύτως υγιή.

«Οχι καρδιά μου τόση ευτυχία» που θα ‘λεγε ο αείμνηστος ποιητής, συντοπίτης του Ηρακλή, Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου.

Τελευταία Νέα