Από την καλή και από την ανάποδη

Ομως με τις πρόσφατες αναφορές του στο χρέος και τις εκτιμήσεις του πως δεν μπορεί να επιτευχθεί μεγάλη απομείωση ο Γιάννης Δραγασάκης προκάλεσε μια αποσταθεροποίηση στα συστήματα γύρω από το Μαξίμου και το υπουργείο Οικονομικών.

Η άποψη του αντιπροέδρου της κυβέρνησης πως οι προσδοκίες της κυβέρνησης για το χρέος δεν πρέπει να συναντούν τα σύννεφα δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία για το Μέγαρο Μαξίμου. Στην κυβέρνηση όσοι εμπλέκονται στην περίφημη ιστορία της διαπραγμάτευσης γνωρίζουν πως υπάρχουν δύο αντιλήψεις για το χρέος. Η μία, την οποία πρεσβεύει πρωτίστως η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών, είναι ότι ο κεντρικός στόχος της κυβέρνησης είναι μια άμεση απόφαση για το χρέος που θα συμπαρασύρει προς τα κάτω και τα πρωτογενή πλεονάσματα. Η δεύτερη αντίληψη που βρίσκει ευήκοα ώτα σε αρκετά μέλη της κυβέρνησης λέει ότι η επιμονή στη διευθέτηση του δημοσίου χρέους ενδεχομένως να επιφέρει μικρότερα αποτελέσματα από μια συμφωνία αμιγώς για τα πρωτογενή πλεονάσματα και τους στόχους γύρω από αυτά. Ο Αλέξης Τσίπρας κινείται κάπου ανάμεσα στις δύο κρατούσες αντιλήψεις γέρνοντας όμως προς την πρώτη υπό την έννοια ότι πολιτικά μια λύση για το χρέος μπορεί να προσφέρει στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ περισσότερους πόντους. Το καταδεικνύει η επιμονή του στην εξεύρεση λύσης πριν από το τέλος της χρονιάς και η δήλωσή του στη Θεσσαλονίκη πως βρισκόμαστε πιο κοντά από ποτέ σε μια λύση.

Ο Τσίπρας υπολογίζει τον Γιάννη Δραγασάκη. Ο λόγος άλλωστε για τον οποίο πέρυσι τέτοιο καιρό όταν συγκροτούσε τη νέα του κυβέρνηση καθυστέρησε να ανακοινώσει το κυβερνητικό σχήμα ήταν πως ήθελε να δώσει στον Δραγασάκη τέτοιο ρόλο που να μην προκαλέσει την παραμικρή δυσαρέσκεια. Ετσι τον διατήρησε στην αντιπροεδρία και του ανέθεσε τον συντονισμό των συμβουλίων οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.

Ο Δραγασάκης είναι πρόσωπο που διαθέτει τη γενική εικόνα της κυβέρνησης. Ξέρει τι γίνεται στις συστημικές τράπεζες, γνωρίζει τις λεπτομέρειες περί την Τράπεζα Αττικής, έχει σχέσεις με το ΤΑΙΠΕΔ και γενικώς κινείται σε ένα παράλληλο επίπεδο με το σύστημα Μαξίμου, φροντίζοντας να μην ενοχλεί. Ακόμη και οι σχέσεις του με την Τράπεζα της Ελλάδος είναι αρμονικές υπό την προϋπόθεση πως ο διοικητής της δεν θα αναμειγνύεται σε θέματα κυβερνητικής πολιτικής που χαρακτηρίζουν τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Οταν συμβαίνει αυτό ακόμη και ο ήπιος Δραγασάκης δείχνει τα δόντια του.

Ο Δραγασάκης είναι πολιτικός που γνωρίζει τα θέματα με τα οποία ασχολείται. Επομένως οι αλήθειες του πολλές φορές παρεκκλίνουν της επίσημης γραμμής. Για το Μαξίμου ήταν σχετικά μικρό το κακό όταν ο αντιπρόεδρος μιλώντας στην υποεπιτροπή της Βουλής για την απομείωση του χρέους κατέβασε κάποια κλικ πιο κάτω τις κυβερνητικές προσδοκίες. Σε γενικές γραμμές, Ηρώδου του Αττικού και Ζαλοκώστα κινούνται στις ίδιες ράγες και εμφανίζονται με ενιαίο λόγο. Ομως το πρόβλημα δημιουργήθηκε όταν η αντιπροεδρία προσπαθώντας να «διορθώσει» τις εντυπώσεις για το χρέος κατάφερε να προκαλέσει (άθελά της;) μια συζήτηση για το χρέος να τη μετατρέψει σε κουβέντα για τις σχέσεις προέδρου και αντιπροέδρου της κυβέρνησης. Ηταν οι προειδοποιητικές διαρροές της αντιπροεδρίας πως κάποιοι δεν πρέπει να αιθεροβατούν στην υπόθεση του χρέους που επέφεραν ένα μούδιασμα στους ισόγειους και υπόγειους ορόφους του Μαξίμου. Επειδή ακριβώς μόλις πριν από τρεις ημέρες ο Πρωθυπουργός είχε εκφράσει την αισιοδοξία του για τακτοποίηση του ζητήματος του χρέους εντός της χρονιάς. Ο Δραγασάκης βεβαίως μόνο το Μαξίμου δεν φωτογράφιζε όταν μιλούσε για εκείνους που περπατούν στους αιθέρες. Περισσότερο στο υπουργείο Οικονομικών πήγαιναν οι βολές αλλά και αυτές ήταν ελεγχόμενες. Δραγασάκης και Τσακαλώτος δεν έχουν κακές σχέσεις. Δεν έχουν όμως και καλές. Η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών εμφανίζεται να θεωρεί πως η αντιπροεδρία είναι βαριά και αποφεύγει να παίρνει θέση σε μείζονες κρίσεις κρατώντας αποστάσεις ασφαλείας από όλους. Τηρώντας μια στάση του τύπου «νίπτω τας χείρας μου» ή πιο απλά «φοβάμαι να σπάσω αβγά για να φτιάξω ομελέτα».

Η αντιπροεδρία από την άλλη πιστεύει ότι η επιρροή της Νίκης στο πρωθυπουργικό γραφείο είναι τέτοια που πολλές φορές παρασύρει σε επιλογές που απομακρύνουν τους στόχους.

Βεβαίως, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε σ’ αυτήν τη χρονική συγκυρία ο Αλέξης Τσίπρας θα ήταν μια ενδοκυβερνητική κρίση με αιχμή τη διαχείριση του κεφαλαίου χρέους ή μια εσωτερική κόντρα για ένα θέμα που το Μαξίμου έχει αναδείξει στην κορυφή της ατζέντας του. Ο Δραγασάκης αναμένεται να μιλήσει στο επικείμενο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Για το κόμμα, τις σχέσεις του με την κοινωνία, την κυβέρνηση και φυσικά για το χρέος. Εκεί θα ανοίξει τα χαρτιά του, έχοντας ως ισχυρό του πλεονέκτημα ένα κομματικό ακροατήριο που τον θαυμάζει και τον σέβεται. Εκεί θα βρίσκονται και οι 53 για να αναπτύξουν την δική τους επιχειρηματολογία.