Αναζήτηση
Ηταν θέμα χρόνου. Και βεβαίως θέμα τρόπου. Η κυβέρνηση δεν μπορούσε να αποφύγει τη στροφή που διεκπεραίωσε χθες ο Γιώργος Χουλιαράκης.
Αν κρίνει κανείς από το modus operandi των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στις προηγούμενες περιπτώσεις που χρειάστηκε να θάψουν το νταούλι του πολέμου, επικράτησαν και αυτή τη φορά κριτήρια εσωτερικής πολιτικής για το πώς, από ποιον και πότε θα ικανοποιούνταν η απαίτηση των Βρυξελλών για αναγνώριση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ.
Ποιος θα έκανε τη δουλειά; Οχι ο Τσακαλώτος, που είχε βγάλει «επιστημολογική» γλώσσα απαντώντας στην επιστολή των τριών επιτρόπων. Ούτε κάποιος άλλος κομματικός υπουργός, αλλά ο πολιτικά άνοστος αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών.
Πότε; θα αναρωτήθηκε ο στρατηγικός σχεδιασμός. Μα, βεβαίως σε μια στιγμή κατά την οποία η μεταστροφή θα μπορούσε να περάσει κάπως αθόρυβα. Να καλυφθεί, ας πούμε, από το προπέτασμα «λευκού καπνού» που έχει σηκώσει ο μιντιακός παροξυσμός για το κονκλάβιο των τηλεοπτικών αδειών.
Πώς; Σιγανά, σχεδόν συλλαβιστά, με τον τρόπο που ο Χουλιαράκης μάσησε από το βήμα της Βουλής τη δήλωση μετανοίας που του είχαν ετοιμάσει.
Η κυβέρνηση αναλώνει χρόνο αναζητώντας τέτοιες επικοινωνιακές προφυλάξεις, γιατί φαντάζεται ότι έτσι αποφεύγει να καεί από το πυροτέχνημα της αμφισβήτησης των στατιστικών από υπουργούς της. Φαντάζεται ότι αποφεύγει το κόστος μιας ακόμη συνθηκολόγησης σε μια ακόμη αχρείαστη κόντρα. Μένει να φανεί αν αρκεί για τις Βρυξέλλες η δήλωση Χουλιαράκη –που απέφυγε την ευθεία αναφορά στο έλλειμμα του 2009. Ή αν θα πιέσουν την Αθήνα για μια πιο επίσημη και κατηγορηματική δέσμευση.
Πάντως, η τυπολογία των συριζαϊκών αψιμαχιών με τους δανειστές δείχνει ότι η κυβίστηση δεν σημαίνει ποτέ το τέλος της αμφιταλάντευσης. Η Ιστορία δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φροντίζει πάντα να συντηρεί στο εσωτερικό ψευτομέτωπα, που στο εξωτερικό έχει κλείσει με την υπογραφή του. Είχε ξεχάσει τη διαγραφή του χρέους, αλλά –γιατί όχι; –την ξαναζεσταίνει με επετειακά ανακοινωθέντα για τη Διάσκεψη του Λονδίνου που διέγραψε το χρέος της Γερμανίας. Είχε ξεχάσει το αίτημα περί έξωσης του ΔΝΤ, προτού το αναθερμάνει με τις υποκλοπές, και το ξαναπάρει πίσω, όταν το μόνο που κατάφερε ήταν να συνασπίσει εναντίον του τους δανειστές.
Ετσι και με την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ. Η φιλολογία για το 2009 είναι υπερόπλο πολιτικού σαμποτάζ. Είναι πολύ ωφέλιμη για τον ΣΥΡΙΖΑ για να την αφήσει να εκπνεύσει. Αλλωστε, όπως φάνηκε ήδη από χθες, δεν χρειάζεται καν να φαίνεται ότι τη συντηρεί η ίδια η κυβέρνηση. Θα την κρατάει ζεστή το νεοδημοκρατικό υπογάστριο. Θα την αναζωπυρώνει ο ομόλογος εισαγγελικός ακτιβισμός.
