Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε

Ασφαλώς και οι Ολυμπιακοί Αγώνες μπορούν να μην ασχολούνται με την πολιτική, έτσι κι αλλιώς η πολιτική θα ασχοληθεί μαζί τους…

Το καλοκαίρι του 2000 ο παλαιστής Αλεξάντρ Καρέλιν στάθηκε απέναντι στον αμερικανό γελαδάρη που το όνομά του παρέπεμπε σε κηπουρό (Γκάρντνερ) σίγουρος όπως πάντα για το τέλος της μονομαχίας. Ο ρώσος ανίκητος γίγαντας και ο αμερικανός άσημος αθλητής στην αρένα του Σίδνεϊ με το πλήθος να παραληρεί. Οταν ο διαιτητής ύψωσε το χέρι του νικητή, οι ΗΠΑ πανηγύρισαν όπως την ημέρα της συνθηκολόγησης της Ιαπωνίας. Ακόμα ένας πόλεμος είχε κερδηθεί… Αυτό είναι ένα δείγμα πολιτικής στο πεδίο των Ολυμπιακών Αγώνων.

Θέλετε κι άλλα; Ο Τζέσι Οουενς που ταπείνωσε τους Ναζί. Ο Τζέσι Οουενς που γύρισε στην Αμερική χρυσός, αλλά μαύρος όπως είχε πάει στο Βερολίνο. Ο Τζέσι Οουενς που δεν τον χαιρέτησε ο Χίτλερ ούτε όμως και ο Ρούζβελτ. Ο Τζέσι Οουενς άσκησε πολιτική υπέρ των ΗΠΑ αλλά η πατρίδα του τον ξέχασε.

ΧΑΛΑΣΑΝ ΤΗ «ΓΙΟΡΤΗ». Κι άλλα; Οι γροθιές με τα μαύρα γάντια του Τόμι Σμιθ και του Τζον Κάρλος που υψώθηκαν στο βάθρο των νικητών στο Μεξικό· κατήγγειλαν τον ρατσισμό στις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ τούς έδιωξαν αμέσως από το Ολυμπιακό Χωριό. «Τα άλογα του ιπποδρόμου, τα κοκόρια των κοκορομαχιών και οι αθλητές δεν έχουν το δικαίωμα να χαλούν τη γιορτή».

Αυτό σημαίνει πολιτική: η διπλωματική ονομασία του νόμου της ζούγκλας. Και ο νόμος της ζούγκλας κυριαρχεί κυρίως στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο ισχυρός είναι και ο νικητής. Ο ισχυρός παίρνει τα ακριβά φάρμακα και κάνει ρεκόρ. Ο ισχυρός, όταν καταλάβει πως και οι φτωχοί πήραν ακριβά φάρμακα, ζητεί την τιμωρία τους. Ο ισχυρός κυριαρχεί στη ζούγκλα των Αγώνων και ασκεί την πολιτική του ανενδοίαστα και προκλητικά!

Τι είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες; Ενα παιχνίδι πολέμου είναι που παίζεται στον ηλεκτρονικό υπολογιστή με παίκτες τους «μεγάλους». Οι αθλητές είναι τα «γραφικά», που κινούνται από τα πλήκτρα για να εξοντώσουν τον εχθρό. Κάτι σαν το call of duty.

Από το νησί Κιριμπάτι όπου ανατέλλει ο ήλιος μέχρι τοLongyearbyen στα νησιά Σβάλμπαρντ της Βόρειας Νορβηγίας που μαθαίνουν για τον ήλιο στις εγκυκλοπαίδειες, από χθες το βράδυ οι τηλεοπτικοί δέκτες λαμβάνουν εικόνες από το Ρίο.

Η δύναμη του αθλητισμού και των Ολυμπιακών Αγώνων ειδικότερα είναι τέτοια που θα ήταν αφύσικο να μην εμπλακεί η πολιτική εντός και εκτός σταδίων και γυμναστηρίων.

Μουντιάλ και Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν τη δύναμη που κάνει τη γη να γυρίζει. Και μη νομιστεί πως το φαινόμενο απαντάται στους σύγχρονους Αγώνες, όχι!

ΤΥΡΑΝΝΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΑΡΧΕΣ. Στις προ Χριστού διοργανώσεις, τύραννοι και μονάρχες είχαν την ευκαιρία αυτοδιαφήμισης και προπαγάνδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες με την εξασφάλιση πλαστών «αθλητικών νικών», με εξαγορές αντιπάλων, απειλές και δωροδοκίες. Αλλοτε πάλι πολλές πόλεις φρόντιζαν για την εξαγορά διακεκριμένων αθλητών άλλων πόλεων για δική τους διάκριση και φήμη.

Εκατοντάδες χρόνια προ Χριστού και χιλιάδες μετά τη γέννησή του οι άνθρωποι παραμένουν «μικροί», υστερόβουλοι, θεομπαίχτες, αργυρώνητοι, απατεώνες και άρρωστοι με τη δόξα και το χρήμα· ποιο πεδίο περισσότερο πρόσφορο από αυτό των Ολυμπιακών Αγώνων για να ασκούν την πολιτική τους και να προβάλλουν τις δυνάμεις τους;

Οι χώρες της Αφρικής δεν πήγαν στο Μόντρεαλ, οι Δυτικοί δεν πήγαν στη Μόσχα και οι Ανατολικοί στο Λος Αντζελες. Στο Μόναχο ο Μαύρος Σεπτέμβρης αιματοκύλησε την ισραηλινή αποστολή. Το 1908 στο Λονδίνο οι Αμερικανοί δεν τίμησαν τον βασιλιά της Μεγάλης Βρετανίας χαμηλώνοντας τη σημαία στη διάρκεια της παρέλασης γιατί θεώρησαν ότι είχαν μικρού μεγέθους σημαία! Οι ηττημένοι των Α’ και Β’ Παγκόσμιων Πολέμων δεν είχαν θέση στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες μετά την ειρήνη. Λες και τους πολέμους τούς κήρυξαν οι αθλητές! Το 1952 στο Ελσίνκι εν μέσω Ψυχρού Πολέμου οι διοργανωτές φοβούμενοι προβλήματα ανάμεσα σε Ανατολικούς και Δυτικούς έχτισαν τρία ξεχωριστά ολυμπιακά χωριά!

Και οι ιστορίες δεν έχουν τέλος.