Αναζήτηση
Το πείραμα του Τσίπρα τού κέντρισε το ενδιαφέρον και ήρθε στην Ελλάδα. Ανέλαβε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον σχεδιασμό του Plan Β. Ο Πρωθυπουργός και ο Βαρουφάκης τον εμπιστεύτηκαν. Αλλωστε, το όνομα που κουβαλά είναι βαρύ. Ο λόγος για τον αμερικανό πανεπιστημιακό Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ. Στο πρόσφατο βιβλίο του τα αποκαλύπτει όλα. Με λεπτομέρειες ξεδιπλώνει τα ανομολόγητα τυχοδιωκτικά σχέδια της πρώτη φορά Αριστεράς για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, προκαλώντας αμηχανία στο Μαξίμου. Χωρίς να μασάει τα λόγια του, φέρνει στο φως της δημοσιότητας θεατές και αθέατες πλευρές της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου.
Ζώντας εκ του σύνεγγυς το παρασκήνιο των περίπου διακοσίων ημερών που συγκλόνισαν τον τόπο και μας έφεραν σχεδόν εκτός ευρωζώνης, κατάλαβε τι εστί ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα σε τρεις γραμμές λέει τα πάντα: «Ενας συνασπισμός από πρώην κομμουνιστές, συνδικαλιστές πράσινους και καθηγητές πανεπιστημίου δεν ανεβαίνει στην εξουσία πουθενά παρά μόνο σε εποχές απελπισίας». Ομολογουμένως, επιτυχημένο σκανάρισμα της πραγματικής ταυτότητας ενός κόμματος που βρέθηκε ξαφνικά στο πηδάλιο της διακυβέρνησης εκμεταλλευόμενο τις άγριες συνθήκες της κρίσης. Μια ανάγνωση στον αντίποδα των εγχώριων ερμηνειών που καιρό τώρα συγκρίνουν τον ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ του ’81.
Η αυθαιρεσία και η αμνησία σε όλο τους το μεγαλείο!
Το Κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας ήταν φρέσκο κι έφερνε τον αέρα της αλλαγής. Εξέφρασε την προσδοκία να αμβλυνθούν οι ανισότητες. Οι επικρίσεις ορισμένων δεν μπορούν να διαγράψουν το έργο του: Η στήριξη των αδυνάτων έγινε πραγματικότητα. Εστω και στρεβλά θεμελιώθηκε το κοινωνικό κράτος. Οι πολιτικές πρόνοιας και το ΕΣΥ αποτέλεσαν ουσιαστική πρόοδο. Το κράτος δικαίου, οι δημοκρατικές ελευθερίες, ο πλουραλισμός απέκτησαν υπόσταση. Η Ελλάδα άλλαξε όψη. Δεν ήταν πια βαλκανική χώρα. Με τον Σημίτη βρέθηκε ισότιμα στον ευρωπαϊκό στίβο. Εντάχθηκε στην ευρωζώνη. Οι σύγχρονες υποδομές έχουν το αποτύπωμά του.
Τι σχέση έχει με όλα αυτά η Βαβέλ του Τσίπρα; Το αλλόκοτο συνονθύλευμα με οσμή ναφθαλίνης; Το καραβάνι με τους πρώην κομμουνιστές, τους Μπανιάδες, τους κινηματικούς, τα ορφανά του Ακη, τους τέως πράσινους εργατοπατέρες, τους διάφορους φευγάτους που φιλοδοξούν συμφωνίες κυρίων με τους καταληψίες κτιρίων και τις συλλογικότητες των Εξαρχείων το μόνο που κάνει είναι να αυτογελοιοποιείται και να γελοιοποιεί τη χώρα. Γοητευμένο από τα προνόμια και τα αξιώματα της εξουσίας, τα δίνει όλα! Γράφει στα παλιά του παπούτσια τις μεγαλεπήβολες και ωραίες διακηρύξεις του.
Η πρώτη φορά Αριστερά καταργεί το ΕΚΑΣ. Διαλύει τα νοσοκομεία. Φτωχοποιεί τους συνταξιούχους. Σοβιετικοποιεί την ιδιωτική εκπαίδευση. Επενδύει στον ΕΝΦΙΑ. Χειραγωγεί την ενημέρωση. Εξαπολύει μύδρους κατά της διαπλοκής ενώ μοιράζει τα έργα σε κουμπάρους. Καλλιεργεί τον φθόνο με τις δήθεν ταξικές πολιτικές της.
Ποια σύγκριση μπορεί να γίνει; Τι ομοιότητες υπάρχουν ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ; Μόνο οι πάσχοντες από πολιτικό Αλτσχάιμερ ή άνοια θα μπορούσαν να τις βρουν!
