Αναζήτηση
Η σχέση του ΓΑΠ με τον τόπο και τον χρόνο ήταν πάντα ιδιότυπη. Δύσκολα μπορεί να συγχρονιστεί. Προτιμά να αποστασιοποιείται, θεωρώντας το πλεονέκτημα. Τα περιστατικά είναι πολλά και παροιμιώδη.
Στις αρχές του Νοεμβρίου 2011, που η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ έβραζε αμφισβητώντας τις επιλογές του, ο Γιώργος Παπανδρέου άγρια μεσάνυχτα έστελνε mail στους υπουργούς του για το εκπαιδευτικό σύστημα του Χονγκ Κονγκ!
Τον άνοιξη του 2002 είχε σπάσει τα νεύρα του Σημίτη που τον περίμενε πάνω από μισή ώρα στο αεροδρόμιο της Στοκχόλμης, κλεισμένος στο Φάλκον, για να επιστρέψουν στην Αθήνα. Κανείς δεν ήξερε πού βρισκόταν. Το κινητό ήταν κλειστό κι αν δεν παρενέβαινε ο Θέμελης, θα αναχωρούσαν χωρίς εκείνον, αφήνοντάς τον στη Σουηδία.
Κάπως έτσι ασύγχρονα και υπερβατικά φαίνεται και να πολιτεύεται. Το υπουργικό του έργο χαρακτηριζόταν από αιθεροβάμονα διάθεση. Αρκετές φορές ήταν πρωτοποριακό. Κάποιες άλλες όμως οι υψηλές βλέψεις του βρίσκονταν σε διάσταση με την πραγματικότητα.
Η βραχεία πρωθυπουργία του ξεκίνησε στραβά. Δεν ήθελε να αντιληφθεί τα ερείπια του δημοσιονομικού εκτροχιασμού που άφησε πίσω του ο Καραμανλής. Επιπλέον υιοθέτησε και τη θέση της Λούκας «λεφτά υπάρχουν», ενώ έδωσε χαρτοφυλάκια σε κηπουρούς και φευγάτους. Εν τω μεταξύ προηγουμένως, μπερδεύοντας την πολιτική με τη θρησκευτική μυθολογία, αυτοεμφανίστηκε ως παρθενογένεση. Συντάχθηκε με τους επικριτές του Σημίτη που επιδίωκαν να διαγράψουν το έργο του, συμφωνώντας ακόμη και στην απογραφή του Αλογοσκούφη.
Ο πρωθυπουργικός του κύκλος έκλεισε άδοξα εξαιτίας των πολλαπλών αντιφάσεων της διακυβέρνησής του, αλλά και της έξαλλης και ανερμάτιστης αριστερο-δεξιάς αντιπολίτευσης. Η λάβα που εκτίναξε το ηφαίστειο του λαϊκισμού τον έκαψε. Μαζί του χτυπήθηκε αλύπητα και το ΠΑΣΟΚ. Οι αγανακτισμένες ερυθρές ταξιαρχίες του Τσίπρα σε συγχορδία με τους καμμένους και τα νεοναζιστικά υβρίδια τον στοχοποίησαν. Και τι δεν του καταλόγισαν;
Κι όμως, οι χθεσινοί ορκισμένοι εχθροί φαίνεται να τα ξέχασαν όλα! Σαν να μην έγιναν ποτέ! Αλέξης και Γιώργος, για δεύτερη φορά σε έναν χρόνο, συναντήθηκαν προχθές στο Μαξίμου επί δύο ολόκληρες ώρες, ενώ και οι τηλεφωνικές τους συνομιλίες είναι συχνότατες. Οι συζητήσεις τους, που χαρακτηρίζονται και από τις δύο πλευρές ενδιαφέρουσες και εποικοδομητικές, περιλαμβάνουν τα πάντα: από την απλή αναλογική και τον επικείμενο ανασχηματισμό έως τη συμμετοχή του Πρωθυπουργού στη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Προφανώς –παραφράζοντας τον Κούντερα –ο αγώνας της λήθης εναντίον της μνήμης είναι αγώνας για την εξουσία. Ο Τσίπρας, βιώνοντας πρωτοφανή πολιτική απομόνωση, καλεί στο Μαξίμου διαθέσιμους και πρόθυμους, θέλοντας να δείξει ότι έχει συνομιλητές. Μετά τον ΓΑΠ προσκάλεσε τον Κουβέλη και στη συνέχεια εκπροσώπους Οικολόγων αγνώστου ταυτότητος. Ο Παπανδρέου, αναζητώντας εναγωνίως τρόπους επιστροφής στο προσκήνιο, είναι ανοιχτός σε όλα κρατώντας σε ύπνωση το ΚΙΔΗΣΟ. Αλλωστε, η σχέση του με τον χρόνο και τον τόπο εξακολουθεί να παραμένει ιδιότυπη.
