Μόνο μία από τις 24 ομάδες που συμμετείχαν στο φετινό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου είναι από τη Γερμανία.

Τρεις προέρχονταν από το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αγγλία, η Ουαλία και η Βόρεια Ιρλανδία, κάτι μάλλον περίεργο. Η επανένωση των δύο Γερμανιών συνέβη το 1991, ενώ οι Βαυαροί ενώθηκαν με τους Πρώσους το 1871. Ωστόσο, η ένταξη Ιρλανδίας, Ουαλίας και Σκωτίας στο Βασίλειο της Αγγλίας ανάγεται πολύ πίσω, στο 1177, το 1542 και το 1707, αντίστοιχα.

Γιατί λοιπόν οι Σάξονες, οι Σουηβοί και οι Θουρίγγιοι παίζουν μαζί στην ίδια γερμανική ομάδα, ενώ οι Βρετανοί έχουν μοιραστεί σε τρεις; Δεν θα παρουσίαζαν ενδεχομένως ένα ισχυρότερο σύνολο αν επέλεγαν τους καλύτερους παίκτες προκειμένου να τους αντιπροσωπεύσουν σε μία και μόνο ομάδα;

Οι βρετανοί πολίτες το αντιλαμβάνονται, απλώς επιλέγουν να έχουν διαφορετικές εθνικές ομάδες, παρά μία και ισχυρότερη, ακόμη και αν αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χάνουν από τη μικροσκοπική Ισλανδία. Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να ειδωθεί και το Brexit. Το 52% προτιμά μια χώρα στην οποία δεν θα επιτρέπεται οι Πολωνοί και οι Ρουμάνοι να κατοικούν, να εργάζονται και να ανταγωνίζονται για μια καλύτερη θέση στην «ομάδα». Τι κι αν η συμμετοχή τους μπορεί να οδηγούσε στη δημιουργία μιας ισχυρότερης «ομάδας», σημασία έχει ότι τότε θα έπαυε να είναι η «ομάδα μας».

Αυτό ακριβώς είναι και το ευρωπαϊκό πρόβλημα. Στην Ευρώπη, εξαιτίας της απουσίας κοινής γλώσσας και θρησκείας, η αίσθηση του «εμείς», πρέπει να βασιστεί στον πολιτισμό και στις κοινές αξίες. Το ευρωπαϊκό σχέδιο θα πετύχει μόνο όταν δημιουργήσει μια αίσθηση του «εμείς» τόσο ισχυρή, ώστε κανείς να μην ενοχλείται όταν κάθε Ευρωπαίος μπορεί να ζήσει οπουδήποτε στην Ευρώπη.

O Ricardo Hausmann, πρώην υπουργός Σχεδιασμού της Βενεζουέλας, είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ

Τελευταία Νέα