Εχει πέσει η Τουρκία θύμα του διπλού παιχνιδιού που παίζει με τους τζιχαντιστές; Το ερώτημα απασχολεί όλο και περισσότερο τους αναλυτές μετά την τρομοκρατική επίθεση στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης που είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 42 άνθρωποι και να τραυματιστούν περισσότεροι από 230. Η Αγκυρα απέδωσε την ευθύνη της επίθεσης στην οργάνωση Ισλαμικό Κράτος. Την ίδια οργάνωση για την οποία έχει κατηγορηθεί ότι βοήθησε στο παρελθόν καθώς Αγκυρα και ISIS έχουν κοινούς εχθρούς –τους Κούρδους και τον Μπασάρ αλ Ασαντ. Η Τουρκία προσέφερε στην ουσία το έδαφός της για να περνούν από εκεί μαχητές της οργάνωσης αλλά και πολεμοφόδια –η αποκάλυψη της «Τζουμχουριέτ» ότι τουρκικά φορτηγά μετέφεραν όπλα με κατεύθυνση τη Συρία στοίχισε στον διευθυντή και τον διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας τη σύλληψή τους από τις τουρκικές Αρχές με την κατηγορία της εθνικής προδοσίας. Φαίνεται όμως ότι η πίεση που υποχρεώνεται η Αγκυρα να ασκήσει στο ISIS από τη διεθνή κοινότητα δημιουργεί μια ανισορροπία τρόμου: σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, στον σχεδιασμό της επίθεσης στην Κωνσταντινούπολη εμπλέκεται η ίδια η ηγεσία του Ισλαμικού Κράτους.

Σε κάθε περίπτωση, το πρόσφατο χτύπημα επαναφέρει στο προσκήνιο και τη σύγκρουση ανάμεσα σε δύο διαφορετικές αντιλήψεις για τον ισλαμικό εξτρεμισμό, τις αιτίες γιγάντωσής του και τον τρόπο αντιμετώπισής του. «ΤΑ ΝΕΑ» φιλοξενούν στις επόμενες σελίδες δύο συνεντεύξεις με τους ισλαμολόγους που εκπροσωπούν αυτές τις δύο «σχολές»: τον Ολιβιέ Ρουά, καθηγητή Ισλαμικών Σπουδών, διευθυντή σήμερα Μεσογειακών Σπουδών στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας, και τον Ζιλ Κεπέλ, καθηγητή μέχρι πρότινος στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού. Ο πρώτος υπήρξε στα νιάτα του σκληρός μαοϊκός, το 1980 συμμετείχε σε μάχες (!) στο Αφγανιστάν κατά των Σοβιετικών, έζησε επίσης σε Πακιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, έμαθε περσικά και είχε διαβλέψει εγκαίρως την ισλαμική άνοιξη. Ο ίδιος θεωρεί ότι ο ισλαμικός εξτρεμισμός, ιδίως ο «εντός των τειχών», από παιδιά μεταναστών στην Ευρώπη συνδέεται περισσότερο με νεολαιίστικα μηδενιστικά κινήματα ριζοσπαστικοποίησης που έχουν κοινωνικές αφετηρίες (περιθωριοποίηση κ.λπ.). Η αντίπαλη πλευρά, με επικεφαλής τον Ζιλ Κεπέλ, θεωρεί ότι αυτή η άποψη είναι προσκολλημένη σε παλιές σχολές ερμηνείας και έχει πρωταρχικό γνώμονα την αποφυγή επιχειρηματολογίας που μπορεί να οδηγήσει σε ισλαμοφοβία, σε σημείο που να αγνοεί θεμελιώδη ζητήματα κουλτούρας.

Τελευταία Νέα