Αναζήτηση
Το ΠΑΣΟΚ τροφοδοτούσε πάντα σχέσεις πάθους και μίσους. Αποτελώντας στην ουσία προϊόν του μέλλοντος και ενσαρκώνοντας τον ριζοσπαστισμό, απέκτησε πολλούς θαυμαστές, αλλά και ορκισμένους εχθρούς. Οι οπαδοί του το αποθέωναν και οι αντίπαλοί του το θεωρούσαν «άνθος του κακού».
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το χαρακτήρισε ως «η Αριστερά της Αριστεράς». Αλλά και η ίδια η Αριστερά δεν διατηρούσε τα καλύτερα αισθήματα απέναντί του –μάλλον σχέσεις οργής είχαν μεταξύ τους. Το εγκαλούσε για υπεξαίρεση των συνθημάτων και των ιδεών της. Ετσι, το Βρώμικο ’89 οι διάσπαρτες δυνάμεις της πίστεψαν ότι ήρθε η στιγμή να πάρουν την εκδίκησή τους με τη δημιουργία του Συνασπισμού.
Σήμερα όμως συμβαίνει κάτι παράδοξο. Μολονότι η λεηλασία του υπήρξε ο διακαής πόθος των διάφορων νεοκομμουνιστών, αριστεριστών, ανανεωτικών, κινηματικών, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Σαν έτοιμος από καιρό και συνεπικουρούμενος από τη χρεοκοπία της χώρας, προχώρησε σταδιακά στην επιχείρηση αποδόμησής του. Βούτυρο στο ψωμί του ήταν και η διαχειριστική και πολιτική ανεπάρκεια που επέδειξε το 2009-2011 το άλλοτε κραταιό Κίνημα. Κι ενώ από τη μια το κατηγορούσε ως το απόλυτο κακό, από την άλλη έβαζε σε εφαρμογή το φιλόδοξο σχέδιό του να γίνει νέο ΠΑΣΟΚ, παραβλέποντας τη ρήση του Καρλ Μαρξ «η Ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη ως φάρσα».
Η τραγωδία της χώρας με τη διακυβέρνησή του είναι περισσότερο από εμφανής!
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, αγάπησε ξαφνικά το ΠΑΣΟΚ (το τοξικό) και θέλει να του μοιάσει. Ομως ποτέ δεν θα γίνει νέο ΠΑΣΟΚ όπως το φαντάζεται ο αρχηγός του. Κι αυτό γιατί δεν διαθέτει κανένα από τα πλεονεκτήματα του άλλοτε ισχυρού κόμματος. Αντίθετα, υιοθετεί και αντιγράφει τα μειονεκτήματα, τα οποία ουκ ολίγα ήταν. Η προσπάθεια που γίνεται από τον Αλέξη Τσίπρα και την παρέα του δεν είναι μόνο ανιστόρητη. Θα αποδειχθεί και ατελέσφορη. Αλλωστε, ζώντας ακόμη στην αντιμνημονιακή μέθη, παραβλέπει τα δεδομένα της εποχής. Σαν μαθητευόμενος μάγος καταφεύγει σε κάλπικα τρικ, παραπλανώντας τους πρώην πασόκους ψηφοφόρους. Τώρα μάλιστα, που βρίσκεται στον αφρό της εξουσίας, υιοθετεί τις πιο γκρίζες πλευρές του πράσινου κατεστημένου, πολλές από τις οποίες το ίδιο το ΠΑΣΟΚ είχε προ πολλού αποκηρύξει. Στην πραγματικότητα καταφεύγει στις αρχέγονες και γκρίζες εποχές του.
Ηδη στο μίξερ του κυβερνώντος κόμματος αναμειγνύονται αριστερές ιδεοληψίες και ακραίος πασοκισμός. Τα συστατικά γνωστά: ο κρατισμός, ο λαϊκισμός, ο εθνικισμός, η πατριδοκαπηλία, τα συντεχνιακά συμφέροντα. Με τη συνταγή αυτή ο Τσίπρας προσελκύει τις παλιές καραβάνες του παρακμιακού, βαθέος ΠΑΣΟΚ, τους υπασπιστές του Ακη, τους πρώην μνημονιακούς του ΓΑΠ, το σύνολο σχεδόν των εργατοπατέρων για να τον βοηθήσουν στην «πασοκοποίηση».
Με τους φορείς της παρακμής, όμως, ο Τσίπρας τι μπορεί να υποσχεθεί εκτός από την επιστροφή στο κακό αναχρονιστικό παρελθόν; Πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιγράφοντας όλα τα αρνητικά ενός κόμματος που έμεινε επί πολλά χρόνια στην εξουσία το μόνο που θα καταφέρει είναι να γίνει φαιδρή καρικατούρα του.
