Εκθεση με καθυστέρηση επτά δευτερολέπτων

Μοιάζουν με εκείνες τις αταξίες που κάνουμε όταν ξέρουμε ότι δεν μας στοχεύει κάποιο αδιάκριτο βλέμμα. Αίθουσες του Μουσείου Μπενάκη γεμάτες με έργα τέχνης, αλλά χωρίς έναν επισκέπτη. Σιωπηλές, σε φάση προετοιμασίας προτού υποδεχθούν όσους θελήσουν να τις περιδιαβούν. Κι όμως κάπου εκεί, άλλοτε ως σκιά κι άλλοτε ως μοναχική παρουσία, άλλοτε παίζοντας κρυφτό και άλλοτε αφήνοντας τα ακροδάκτυλα να μαρτυρούν πως βρίσκεται στον χώρο, μια μορφή εμφανίζεται και προκαλεί το βλέμμα.

Ποια είναι αυτή η σκοτεινή συνήθως ανδρική φιγούρα, που μοιάζει με το φάντασμα των εκθέσεων του μουσείου; Ποιος είναι εκείνος που έχει κρυφτεί ανάμεσα στα διαχρονικά ανθρωπάκια του Γιάννη Γαΐτη, ανοίγει το βήμα του ως άλλος Ελευθέριος Βενιζέλος, χάνεται ανάμεσα στα πρόσωπα που σχεδιάζει ο Γιώργος Ξένος και παίζει με τους παραμορφωτικούς καθρέφτες στην έκθεση του Μιχάλη Κατζουράκη; Είναι ο φωτογράφος του μουσείου, Λεωνίδας Κουργιαντάκης, ο οποίος άρχισε να κυνηγά την ιδανική λήψη πριν από 12 χρόνια και κατέληξε με το γοητευτικό εγχείρημα υπό τον τίτλο «Εκθεση σε 7”», πού αλλού; Στο Μουσείο Μπενάκη (Κουμπάρη 1, έως τις 3/4).

ΧΡΟΝΟΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ. «Φωτογράφιζα πολλές εκθέσεις στις άδειες αίθουσες του μουσείου και πειραματιζόμουν αρκετά για να πετύχω την κατάλληλη λήψη» λέει ο 42χρονος φωτογράφος στο «Νσυν», ο οποίος επέλεξε τις 72 εικόνες –«τις πιο δυνατές και με τέτοιον τρόπο ώστε να έχουν ροή» –που παρουσιάζει ανάμεσα από 300 αρχικά με τη βοήθεια των επιμελητών, του Σπύρου Γιανναρά και της Αλίκης Τσίργιαλου. «Θέλοντας κάποιες από αυτές να είναι πιο ζωντανές χρειαζόμουν την ανθρώπινη παρουσία. Κι έτσι επέλεγα το κάδρο όπου έμπαινα θέτοντας χρονοκαθυστέρηση επτά δευτερολέπτων στην κάμερά μου, εξού και ο τίτλος». Ο Κουργιαντάκης, που εργάζεται στο Μουσείο από το 2000, εξηγεί και τον «διάλογο» των έργων με τον χώρο. «Δεν εστιάζω τόσο στα έργα που εκτίθενται όπως ο απλός θεατής, αλλά στις φόρμες που δημιουργούνται. Με ενδιαφέρει περισσότερο να δω τον χώρο σε σχέση με το έργο». «Δεν συνάντησα ιδιαίτερες δυσκολίες κατά τη διάρκεια των λήψεων δεδομένου ότι έκανα τη φωτογράφιση όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες. Είναι μια δουλειά στα μέτρα μου. Εκείνο που με στενοχωρεί είναι ότι έχασα κάποια θέματα διότι δεν είχα χρόνο να επιστρέψω για να τα καλύψω όπως θα ήθελα. Αν κάτι πάντως με δυσκόλεψε είναι η παρουσίαση του εαυτού μου. Εχω πρόβλημα με αυτό το θέμα και μέσα από αυτήν τη δουλειά νικάω την ανασφάλειά μου».