Αναζήτηση
Οσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή. Πριν από έναν χρόνο η πρώτη φορά Αριστερά υιοθετούσε αντιευρωπαϊκή και αντιγερμανική ρητορική για να δικαιολογήσει στο εσωτερικό της τον ανένδοτο μιας αλλοπρόσαλλης διαπραγμάτευσης που τελικά προκάλεσε ζημιά στην οικονομία και άφησε την Ελλάδα με περισσότερους εχθρούς και ελάχιστους φίλους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν παραδέχθηκε επισήμως ότι η ρητορική του ήταν αντιευρωπαϊκή (πώς αλλιώς να χαρακτηριστούν οι βαρουφακικές και όχι μόνο κορόνες κατά του κοινού νομίσματος και των κοινών ευρωπαϊκών κανόνων;). Εξάλλου, την ώρα που ξόρκιζε το «ευρωπαϊκό διευθυντήριο», ο Αλέξης Τσίπρας έσπευδε με το λάβαρο της πολιτικής διαπραγμάτευσης πρώτα στο Παρίσι και αργότερα στο Βερολίνο αναγνωρίζοντας de facto το καταραμένο διευθυντήριο.
Εναν χρόνο μετά, πιεσμένη από τις συμπληγάδες της πρώτης αξιολόγησης και του Προσφυγικού, η κυβέρνηση συνειδητοποιεί ότι χρειάζεται ουσιαστική –και όχι μέσω non paper –επαφή και συνεννόηση με το Βερολίνο. Το τρίωρο δείπνο του Νίκου Κοτζιά και του Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ το βράδυ της Παρασκευής στο Βερολίνο και η κοινή απόφαση να τοποθετηθεί σε νέα βάση το σύνολο των διμερών σχέσεων μόνο τυχαία δεν ήταν.
Διότι άλλη η Ευρώπη της πρώτη φορά Αριστερά και άλλη η Ευρώπη του Βίκτορ Ορμπαν, της Μπεάτα Σίντλο και του Ρόμπερτ Φίτσο που κάνουν την Ανγκελα Μέρκελ να μοιάζει με Μητέρα Τερέζα. Σε αυτή την Ευρώπη Αθήνα και Βερολίνο βρίσκονται στην ίδια βάρκα. Ενόψει των δυσκολιών της πρώτης αξιολόγησης και του κινδύνου αποπομπής της από τη Σένγκεν, η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι δεν θα ξηλωθεί η μερκελική Ευρώπη, αλλά η Ευρώπη σκέτο.
Και ότι η Ελλάδα κινδυνεύει να εφαρμόζει ένα αυστηρό Μνημόνιο και την ίδια ώρα να μετατραπεί σε «μαύρο κουτί» υποδοχής μεταναστών και προσφύγων. Οι δε Γερμανοί δεν ελέγχουν για την ώρα Πολωνούς και άλλους αντιευρωπαϊστές, αλλά δεν θέλουν το ξήλωμα του πουλόβερ και της πολιτικής «ανοικτών θυρών» της Μέρκελ να αρχίσει με αφορμή την Ελλάδα, όπως θα γινόταν το περασμένο καλοκαίρι με το Grexit.
Το κλίμα αυτό προέκυψε και από τις συναντήσεις του Προκόπη Παυλόπουλου στο Βερολίνο. Τυχαία δεν πρέπει να θεωρείται ούτε η δήλωση που έκανε ο Σταϊνμάγερ μετά το δείπνο με τον Κοτζιά: Η αποπομπή της Ελλάδας από τη Σένγκεν είναι ψευδολύση, δεν λύνει το πρόβλημα και διχάζει την Ευρώπη, επεσήμανε. Παρόμοιες απόψεις εξέφρασε ο Γερμανός και μέσα στη συνάντηση, όπου έδειξε να αντιλαμβάνεται τις ευθύνες της Τουρκίας στον έλεγχο των προσφυγικών ροών και να εκφράζει τον προβληματισμό του για την αύξηση των αντιευρωπαϊκών φωνών.
Εναν χρόνο μετά η κόλαση δεν φαίνεται να είναι οι Γερμανοί, αλλά όλοι οι άλλοι. Παραφράζοντας τον Σόιμπλε, δεν είναι η εφαρμογή, ηλίθιε. Είναι η πραγματικότητα. Και αυτή είναι ότι… ώσπου να διαλυθεί η Ευρώπη, καλύτερα να έχεις τους Γερμανούς δίπλα παρά απέναντι.
