Αναζήτηση
Αν η Γερμανία κλείσει τα σύνορα στους πρόσφυγες, τότε η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει σοβαρότατο πρόβλημα, δήλωσε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μετά τη συνεδρίαση του Ecofin της περασμένης Παρασκευής. «Και αυτό δεν θα είναι ζήτημα μηνών» πρόσθεσε.
Οι χρησμοί του Σόιμπλε δεν είναι ποτέ τυχαίοι. Στην προκειμένη, μοιάζουν με καμβά που αποτυπώνει τις προθέσεις πολλών ευρωπαϊκών πρωτευουσών για το Προσφυγικό. Και όλες, μα όλες, αφορούν την Ελλάδα.
Ηδη η Αυστρία ανακοίνωσε ότι αναστέλλει τη Σένγκεν για σύντομο αλλά απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, για να ελέγξει τις προσφυγικές ροές. Οι Σλοβάκοι, οι Ούγγροι και οι Πολωνοί είναι ούτως ή άλλως εκτός συναγωνισμού με τη στάση τους. Και ο Ματέο Ρέντσι σηκώνει τη δική του παντιέρα μπλοκάροντας τα 3 δισ. που υποσχέθηκαν οι Βρυξέλλες στην Τουρκία για τη μείωση των προσφυγικών ροών.
Το καλό για τον Ρέντσι είναι πως παρότι η Ιταλία δεν τα έχει πάει και περίφημα με τα hotspots, έχει καταφέρει να χειριστεί το θέμα έτσι ώστε να μη βρίσκεται στο κάδρο των ευθυνών. Δεν ισχύει το ίδιο για την Ελλάδα που υποσχέθηκε ότι θα ολοκλήρωνε και τα πέντε κέντρα υποδοχής μέχρι τα τέλη του προηγούμενου έτους και δεν το έκανε, λαμβάνοντας άτυπη προθεσμία να τηρήσει τη δέσμευσή της μέχρι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 18ης Φεβρουαρίου.
Το κακό για την κυβέρνηση είναι ότι έχει καταφέρει να αποκτήσει εχθρούς όχι μόνο στην Κομισιόν αλλά και στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά είναι ότι την προεδρία του Συμβουλίου μέχρι τον Ιούνιο έχει η Ολλανδία, μπροστάρισσα της ιδέας μιας μίνι Σένγκεν προκειμένου να διασφαλιστούν τα ευρωπαϊκά σύνορα.
Πολλοί στις Βρυξέλλες φοβούνται ότι η 18η Φεβρουαρίου μπορεί να είναι η D-Day, κατά την οποία θα τελειώσει άδοξα (έστω και προσωρινά) η σχέση της Ελλάδας με τη ζώνη Σένγκεν. Κι αυτό διότι θεωρείται απίθανο μέχρι τότε να έχουν λειτουργήσει όλα τα hotspots.
To πιο εύκολο πράγμα είναι το κυνήγι αποδιοπομπαίου τράγου. Και ιδανικότερος υποψήφιος από την Ελλάδα δεν υπάρχει. Αυτή τη φορά, όμως, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα προστρέξει για τη σωτηρία της η Ανγκελα Μέρκελ που τα ‘χει βρει σκούρα στο εσωτερικό της με το Προσφυγικό.
Η κυβέρνηση δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν προειδοποιήθηκε επανειλημμένως τους τελευταίους μήνες για το τι θα συνέβαινε αν δεν τηρούσε τις δεσμεύσεις της. Ούτε ότι δεν αντιλήφθηκε τη βοή των γεγονότων που πλησιάζουν, σε μια συγκυρία που ολόκληρη η Ευρώπη αναζητά το τέλειο θύμα για να του φορτώσει τις ευθύνες για το Προσφυγικό.
Εκτός, πάλι, αν δεν θέλει να σωθεί και αποφάσισε να αντιμετωπίσει την καυτή πατάτα με τη λογική «πονάει χέρι, κόβει χέρι». Με απλά λόγια, αφού δεν μπορεί να ελέγξει τις ροές, η προσωρινή αναστολή της συμμετοχής της στη Σένγκεν ίσως να είναι μια κάποια λύση για να σταματήσουν οι καραβιές προς τα νησιά. Μόνο που στην Ευρώπη, το να επιστρέφεις εκεί από όπου ξεκίνησες δεν είναι το ίδιο με το να μην έχεις φύγει ποτέ.
