Αναζήτηση
Μέγα μυστήριο πλανάται πάνω από τη φθινοπωρινή Αθήνα κατ’ αυτάς, πράγμα που από μόνο του αποτελεί για κάτι τύπους όπως εγώ κίνητρο περαιτέρω διερεύνησης. Αφορά το αν ο πρόεδρος Ολάντ που καταφθάνει μεθαύριο στην Αθήνα, συνοδευόμενος από κουστωδία υπουργών της κυβέρνησής του και επιχειρηματιών, θα συναντηθεί στο περιθώριο της επίσκεψης με ορισμένους πραγματικούς φίλους του. Οπως με τον πρόεδρο Κώστα (Σημίτη), τον πρόεδρο Βαγγέλη «σύντομα θα με αναζητάτε» Βενιζέλο ή με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος και εκλεκτό μέλος της συντροφιάς «φίλοι της Σύρου» Γιάννη «ουφ, έφυγε η Ζωή και τα γλίτωσα τα κάτεργα» Στουρνάρα.
Στη μικρή μας πόλη κυκλοφορεί από ημερών η πληροφορία ότι η κυβέρνηση κατέστησε σαφές προς τη γαλλική πλευρά ότι δεν επιθυμεί συναντήσεις αυτού του είδους, διότι προφανώς δεν θέλει να απομειωθεί πολιτικά η σημασία της επίσκεψης Ολάντ στο πεδίο της στήριξης προσωπικά του προέδρου Αλέξη και συνολικά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Οπως είναι φυσικό, ρώτησα κόσμο και κοσμάκη για το θέμα, διότι με ιντριγκάρει η ιδέα μιας στιβαρής κυβέρνησης που «υπαγορεύει» σε ένα ξένον επισκέπτη-ηγέτη ποιους θα δει και με ποιους θα φάει ή θα πιει καφέ.
Ρώτησα πολύ πολύ ψηλά (πιο ψηλά δεν γίνεται), αλλά ρώτησα και έναν «ενδιαφερόμενο», τον πρόεδρο «σύντομα θα με αναζητάτε» Βαγγέλη. Η πρώτη πηγή μου είπε ότι του φαίνεται δύσκολο έως αδύνατο να συνέβη κάτι παρόμοιο και πως στο δείπνο της Προεδρίας της Δημοκρατίας προς τιμήν του Ολάντ αποφασίστηκε να κληθεί μόνο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να αποκλειστούν τυχόν παρατράγουδα (από τη συμμετοχή ας πούμε του Μιχαλολιάκου ή του Λεβέντη). Ο πρόεδρος Βαγγέλης μού δήλωσε, σχεδόν στα όρια της αδιαφορίας, ότι «δεν γνωρίζει το θέμα, το άκουσε από δημοσιογράφους ότι κυκλοφορεί» και κατάλαβα πως «σκοτίστηκε» αν συνέβη όλο αυτό.
Τι λέω εγώ ύστερα από κάνα δυο τηλεφωνήματα που έκανα επιπλέον; Οτι το θέμα είναι επιπέδου «έσταξε η ουρά του γαϊδάρου» –μετά συγχωρήσεως.
Ξεμπέρδεψε
Αν όμως το πρόβλημα της Προεδρίας ήταν να μην εισέλθει έστω και διά της πλαγίας στο Προεδρικό Μέγαρο ο χρυσαυγίτης φυρερίσκος Μιχαλολιάκος, αντιθέτως ελαφρώς διαφορετικό ήταν το πρόβλημα του Προέδρου Νίκου (Βούτση) για την τελετή της υποδοχής του προέδρου Ολάντ στη Βουλή το μεσημέρι της Παρασκευής.
Ο Πρόεδρος Νίκος λοιπόν κλήθηκε να διαχειριστεί το θέμα της παρουσίας της Προέδρου Ζωής κατά την τελετή. Αν καλούσε τους πρώην προέδρους του Κοινοβουλίου στην εκδήλωση, κατά την οποία ο Ολάντ θα μιλήσει στους βουλευτές της Ολομέλειας, θα έπρεπε να καλέσει και την Πρόεδρο Ζωή. Φοβούμενος ότι η κοπέλα θα άκουγε τον Ολάντ να πετάει τίποτε μνημονιακές ατάκες και θα αρπαζόταν φωνάζοντας «τι είπατε» και «τι είπατε», αποφάσισε να μην καλέσει κανέναν πρώην Πρόεδρο της Βουλής. Ετσι δεν θα έχουν τη χαρά να ακούσουν τον γάλλο φίλο Φρανσουά οι Πρόεδρος Απόστολος (Κακλαμάνης), Δημήτρης (Σιούφας) και Αννα (Ψαρούδα-Μπενάκη).
Θέμα σχεδιασμού
Για την Παρασκευή τώρα και πριν από τη μετάβαση του προέδρου Φρανσουά στη Βουλή, μαθαίνω ότι η κυβέρνηση προγραμματίζει ένα ακόμη event ενίσχυσης του προφίλ του αριστερού αγοριού Αλέξη: θέλει να μεταβούν με τον πρόεδρο Ολάντ από το Μέγαρο Μαξίμου στη Βουλή πεζή διά της Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας. Δεν χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία για να σκεφθεί κανείς γιατί γίνεται όλο αυτό: για μια φωτογραφία, για ένα βιντεάκι από το πλήθος των φωτογράφων και των φωτορεπόρτερ που θα προηγούνται των δύο ανδρών και της συνοδείας τους.
Δεν το θεωρώ κατ’ ανάγκην κακό. Καλού – κακού όμως ας εφοδιαστούν με καμιά ομπρέλα οι συνοδοί, διότι εκείνη ακριβώς την ώρα οι μετεωρολόγοι προβλέπουν πως στον ουρανό της Αθήνας θα κάνουν πάρτι οι κεραυνοί με την καταιγίδα…
Γύρω γύρω όλοι
Μια που έπιασα τα προεδρικά, θα τα φτάσω ώς το τέλος, διότι εγώ σε κάτι τέτοια είμαι αδίστακτος!
Η επίσκεψη Ολάντ είναι η πρώτη εδώ και πολύ καιρό visite (μην μπερδεύεστε, επίσκεψη σημαίνει αυτό στα γαλλικά…) chefs d’ Etat στην Αθήνα. Οι προηγούμενες υποδοχές με τιμές αρχηγού κράτους ήταν –θυμίζω –του… Αγίου Φωτός τον Απρίλη, όπως και των λειψάνων της Αγίας Βαρβάρας λίγο αργότερα, αλλά φαντάζομαι πως αυτές δεν συνυπολογίζονται στον σχετικό κατάλογο του υπουργείου των Εξωτερικών.
Γίνεται δουλίτσα…
Το νόημα της ζωής
Ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης στον τομέα αυτόν είναι ο πρόεδρος Γιώργος, ο οποίος συντηρεί με επιμέλεια και επιμονή τον όρο global που του έχω αποδώσει έπειτα από μεγάλη περίσκεψη.
Τον είχαμε χάσει από ημερών, αλλά χθες πληροφορηθήκαμε ότι η χάρη του έφτασε στην Κίνα –«Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται, γιατρέ, εδώ πέρα, η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται με τη στρατιά που κατεβαίνει προς το Κίτρινο ποτάμι» που έλεγε και ο ποιητής Ναζίμ Χικμέτ και μελοποίησε ο φίλος Θάνος Μικρούτσικος.
Ο Κίτρινος ποταμός είναι βέβαια στα βόρεια της αχανούς χώρας, ενώ το Γκουαντζού όπoυ βρέθηκε ο global Γιώργος είναι στα νότια, κοντά στο Χονγκ Κονγκ, και είναι ονομαστό γιατί από εκεί περνούσε ο Δρόμος του Μεταξιού (λέμε τώρα…).
Με ένα παρεάκι λοιπόν στο οποίο μετείχαν διάφοροι πρώην, όπως αυτός ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας Κέβιν Ραντ ή ο άλλος του Μεξικού Φελίπε Καλντερόν, συν τον ιταλό φίλο μας Ρομάνο Πρόντι, μίλησε σε ένα forum για την οικονομική ανάπτυξη, τη συνεργασία και άλλα ηχηρά παρόμοια τα οποία παίζει ως γνωστόν στα δάχτυλα.
Επόμενος σταθμός (του) ενημερώνω το πολυπληθές fan club του αρχηγού η Ανγκόλα –αυτή τη φορά με τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Εχει βρει το νόημα της ζωής ο άνθρωπος…
