Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε χθες, στο πλαίσιο της διεθνούς πρωτοβουλίας ενάντια στη σπατάλη τροφίμων «Feeding the 5.000». Στην Πλατεία Κοτζιά, εθελοντές καθάρισαν έναν τόνο λαχανικά που οι έμποροι θα απέρριπταν λόγω… ασχήμιας και μαγείρεψαν ένα υπερ-μπριάμ για 5.000 άτομα. Μέχρι εδώ καλά, αν και σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που σχετικά πρόσφατα χόρτασε την πείνα της, δεν νομίζω ότι οι νοικοκυρές πέταξαν ποτέ στα σκουπίδια ένα διχαλωτό κολοκυθάκι. Ισα ίσα που η «ασχήμια» με την έννοια του «χωρίς σχήμα» προσδίδει στα προϊόντα της φύσης μια γοητεία η οποία ενίοτε είναι η αιτία να διατηρούνται ως αξιοθέατα. Η νεοαστική κουλτούρα ποπ νοικοκυροσύνης όμως που ντύνει με πουλοβεράκια τα δέντρα και μαγειρεύει συμμετοχικές φασολάδες έχει ανάγκη από αφορμές για Κυριακές «με καλό σκοπό», με ποτάκια και happenings.

Και έτσι θα ήταν και η εκδήλωση του γιγάντιου μπριάμ αν οι 5.000 μερίδες δεν έφευγαν σε χρόνο dt από ανθρώπους που στήθηκαν στην ουρά για μια μερίδα «σαλάτα φούρνου» όπως το έλεγε η γιαγιά μου. Σε μια εποχή ακραίας φτώχειας, θέλει λεπτό χειρισμό για να μη γίνει ο άπορος και ο νηστικός κομμάτι μιας αστικής γιορτής. Κομπάρσος ενός θεάματος που μεταβάλλει την κοινωνική συμμετοχή σε φιλανθρωπικό σόου με τη μοντερνιτέ της arte povera. Τι να έκαναν τόσες μερίδες; Ας τις έστελναν κάπου χωρίς φανφάρες. Είναι σοκαριστικό το θέαμα του ανθρώπου που κρατά με αγωνία το πλαστικό κουπάκι με το λιγοστό φαγητό δίπλα σε χαρούμενες κυρίες που κραδαίνουν στραβά καρότα.

Τελευταία Νέα