«Βόλτα στο κενό»: Στις 7 Αυγούστου του 1974 ο γάλλος σχοινοβάτης Φιλίπ Πετίτ περπάτησε για 45 λεπτά σ’ ένα τεντωμένο σχοινί ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους του World Trade Center χωρίς την άδεια του δήμου ή οποιασδήποτε Αρχής και χωρίς προστατευτικά δίχτυα ή σχοινιά. Η ιστορία του αποτέλεσε τη βάση για ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ ονόματι «Man on wire», παραγωγής 2008. Και το ερώτημα είναι προφανές: Τι παραπάνω έχει να πει επ’ αυτού ο Ρόμπερτ Ζεμέκις;

Κατ’ αρχάς, να πούμε πως το κομμάτι της σχοινοβασίας είναι πέρα από κάθε κριτική ή απλή περιγραφή: Τουλάχιστον τρεις φορές κάλυψα τα μάτια μου, αν και γνώριζα την ιστορία και την κατάληξή της, αν και, φαινομενικά, δεν έχω κάποιο πρόβλημα με τα ύψη. Την ανάσα μου την άφησα στην αίθουσα. Πέραν τούτου, ο δημιουργός τοποθετεί τον χαρακτήρα σε πρώτο πλάνο –άλλωστε μας ομιλεί σε πρώτο πρόσωπο κοιτάζοντας κατάματα τον «τέταρτο τοίχο», δηλαδή την κάμερα. Η αφήγησή του διαπερνά ολόκληρο το φιλμ, από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο πλάνο, με την προφορά του Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ να παραπέμπει λιγότερο στον Μπελμοντό και περισσότερο στον επιθεωρητή Κλουζό. Συνάδει όμως απόλυτα με τον εύθυμο χαρακτήρα του «The walk»: Μέχρι να φτάσουμε στο πολυαναμενόμενο stunt, παρατηρούμε όλες τις απαραίτητες προετοιμασίες για το «μεγάλο κόλπο», όπως περίπου το κάνουμε παρακολουθώντας το «Ocean’s 11».

Ο δε Ζεμέκις φιλμογραφεί τόσο μεθοδικά τις παράλληλες δράσεις αλλά και την ευκολία με την οποία πραγματώνονται, κάνοντας ένα έμμεσο αλλά σαφή σχόλιο στην επιβεβλημένη καταστολή απουσία Δίδυμων Πύργων. Ο παραλληλισμός είναι τουλάχιστον προβοκατόρικος –αλλά και εκεί ακόμα η ερμηνεία είναι δίκοπη. Βλέπετε, ο Ζεμέκις είναι και ο ίδιος ένας μεγάλος ισορροπιστής. Γιατί τι είναι το «Φόρεστ Γκαμπ»; Ενα αμείλικτο «κατηγορώ» στη δογματικώς επιβεβλημένη «ανοησία» που μαραίνει εκ των έσω τις ΗΠΑ ή ένας μεγάλος χαιρετισμός προς ένα εξίσου μεγάλο έθνος; Και οι δυο απαντήσεις στέκουν ακόμα κι εδώ.

Βαθμοί: 7

Τελευταία Νέα