Οσοι πιστεύουν ότι η σημερινή Βουλή, χωρίς Ζωή Κωνσταντοπούλου και Ραχήλ Μακρή, θα είναι φτωχότερη, με μόνη παρηγοριά την εσάνς αμπελοφιλοσοφίας με την οποία θα τη συνταράσσει από καιρού εις καιρόν ο Κώστας Ζουράρις, πλανώνται. Αρκεί μια επιδερμική παρακολούθηση των νέων αγορητών για να εντοπίσει κανείς τα νέα ταλέντα με τα οποία το Μέγα Πανελλήνιον θα συνεχίσει να εμπλουτίζει το στοκ τουλάχιστον ιδιότυπων προσεγγίσεων, που θα συνεχίσουν να το καθιστούν κέντρο μιας ιδιότυπης δήθεν πμευματικότητας.

Ενα τέτοιο πρόσωπο, άξιο προσοχής και μόνο από τη χθεσινή παρουσία του, είναι ο καθηγητής στο Λονδίνο, συνάδελφος του Κώστα Λαπαβίτσα και πλέον βουλευτής Α’ Πειραιώς Κώστας Δουζίνας. Ο Δουζίνας ήταν απόλαυση στο βήμα, με σκηνική πείρα, απόδειξη ότι η ακαδημαϊκή καριέρα στην Εσπερία σε οπλίζει με πολλά προσόντα.

Ο βουλευτής προσπάθησε να δώσει τη στοχαστική διάσταση της ιδεολογίας του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτός την αντιλαμβάνεται. Είπε λοιπόν ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι το αριστερό ήθος, που στην περίπτωση της χώρας μας ταυτίζεται με το ελληνικό ήθος. Τι εστί ελληνικό ήθος; Σίγουρα φιλία, φιλοτιμία και φιλοξενία. Ιδίως για τη φιλοτιμία, που μια εθνικά υπερήφανη δοξασία την εννοεί ως αποκλειστικά ελληνική ιδιότητα, για εκείνον είναι «η αισθητική πλευρά της πολιτικής». Βεβαίως, τα χρόνια του εκσυγχρονισμού και της κατάρρευσης αλλοίωσαν, είπε, αυτές τις έννοιες, φτάσαμε η φιλοτιμία να έχει μετατραπεί σε «κτητικό ατομισμό».

Αλλά όλα αυτά μέχρι χθες. Διότι από σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, «ένα σκάνδαλο (με την πατερική έννοια)», έχει μιλήσει στη φαντασία της παγκόσμιας Αριστεράς, που θα θελήσει να μιμηθεί τη δική μας. Και όλοι θα ζήσουν καλά κι εμείς καλύτερα.

Ολοι; Οσοι επενδύουν στον αναδελφισμό –που από εθνικιστική ιδεολογία μεταλλάσσεται στην περήφανη ιδιοπροσωπία της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Για να το πούμε με μια άλλη χριστιανική ρήση, «έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης». Υπομονή, το έργο το έχουμε ξαναδεί.

Τελευταία Νέα