Στέλιος Χατζηαδαμίδης: Ο Σαίξπηρ στη γενιά του χιπ-χοπ

Αποφάσισε να αφήσει πίσω τα εργαστήρια και τα πειράματα της Χημείας για να πειραματιστεί στο θέατρο. Συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός, ο Στέλιος Χατζηαδαμίδης, πριν να κλείσει τα τριάντα, τιμήθηκε με το Βραβείο Θεατρικής Συγγραφής από το Εθνικό Θέατρο για το έργο του «Εσπασε». Με το ίδιο έργο ήταν υποψήφιος και για το Βραβείο Κουν Δραματουργίας 2010-2011. Εκείνη την περίοδο δούλευε με την Ελένη Κοκκίδου στην παράσταση «Η γυναίκα της Πάτρας» του Γιώργου Χρoνά, σε σκηνοθεσία Λένας Κιτσοπούλου. Ακολούθησαν συνεργασίες με το ΚΘΒΕ και τους Πέμη Ζούνη, Φωκά Ευαγγελινό, Σοφία Σπυράτου, Ασπασία Κράλλη, Αντώνη Καλογρίδη, Γλυκερία Καλαϊτζή, Νίκο Διαμαντή, Χρήστο Θεοδωρίδη, Κορίνα Χαρίτου κ.ά.

Φέτος αποφάσισε να διασκευάσει Σαίξπηρ για τη Νεανική Σκηνήτου ΚΘΒΕ και το αποτέλεσμα είναι ο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα… ontheroad», όπου κρατάει και τον ρόλο του αφηγητή. «Μια εφηβική παράσταση δεν έχει λιγότερες απαιτήσεις από μια παράσταση για ενηλίκους» λέει ο σκηνοθέτης. «Δουλέψαμε με σεβασμό στο παιδί, με επιθυμία να δει καλό θέατρο, αντίστοιχο ενήλικης παράστασης. Θεωρώ ότι μια καλή παράσταση είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξή του, για την εκπαίδευση και τον ψυχισμό του. Με όλα αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία μας, η τάση τα τελευταία χρόνια είναι να μειώνουμε την καλλιτεχνική εκπαίδευση των παιδιών και μου φαίνεται κρίμα. Είναι δύσκολες οι εποχές για όλους, αλλά μόνο έτσι θα πάμε μπροστά. Δεν ξέρω αν εμείς το καταφέρνουμε, αλλά αυτό που μπορώ να πω είναι ότι το κάνουμε με πολλή αγάπη και πολύ σεβασμό».

ΜΙΣΟΣ ΑΝΕΥ ΛΟΓΟΥ. Αυτό που έχει ενδιαφέρον, λέει, στο σαιξπηρικό έργο είναι ότι δεν αναφέρεται πουθενά ο λόγος για τον οποίο οι δύο οικογένειες (Μοντέγοι και Καπουλέτοι) μισούνται τόσο πολύ. «Μιλάμε γι’ αυτό το μίσος σε όλο το έργο και δεν υπάρχει το γιατί. Αυτό που υπάρχει είναι ένας άσκοπος φθόνος χωρίς λόγο, που αν δεν υπήρχε τα παιδιά θα ζούσαν μια χαρά ερωτευμένα. Η θέση μας είναι ότι τα «χωρίς λόγο» θα ήταν καλό να εκλείψουν».