Το 1962 μια παρέα ανήλικων κοριτσιών αποφασίζουν να το σκάσουν από τα σπίτια τους, για να κλειστούν σε μοναστήρι. Η πίστη τους δυνατή, δεν αποτελεί όμως το μοναδικό τους κίνητρο. Οι δύο πρώτες απόπειρές τους θα αποτύχουν –οι γονείς τους θα τις φέρουν πίσω με το ζόρι –μέχρι την τρίτη, την «καλή». Σκοπός τους είναι η δημιουργία ενός ιδρύματος που θα προσφέρει καταφύγιο σε κακοποιημένα και εγκαταλειμμένα παιδιά, στα πρότυπα του Πεσταλότσι (Ελβετία –εκεί όπου μεγάλωσε και ο Αργύρης Σφουντούρης μετά τη σφαγή στο Δίστομο). «Επισκέφτηκα πολλές φορές αυτές τις γυναίκες –για χρόνια, μαζί με την οικογένειά μου. Μέχρι που μετακόμισα στην Ελλάδα και σιγά σιγά προέκυψε η ιδέα αυτού του ντοκιμαντέρ. Ηταν βέβαια αδύνατο να τις πείσω. Ξέρετε, αυτές οι γυναίκες δεν λένε συχνά “όχι” ούτε όμως και “ναι”! Πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να αλλάξουν γνώμη, αλλά το έκαναν. Γιατί; Φαντάζομαι λόγω της οικονομικής κατάστασης. Σκεφτείτε πόσο δυσκόλεψαν τα πράγματα γι’ αυτές τα τελευταία χρόνια».

Στην άλλη άκρη της γραμμής, η Νεοϋορκέζα Βαλερί Κοντάκος, σκηνοθέτρια του ντοκιμαντέρ «Μάνα», που περιγράφει την περιπέτεια αυτών των γυναικών και προβάλλεται αυτή την Πέμπτη στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων. Γιατί σήμερα, μισό αιώνα αργότερα, οι γυναίκες αυτές, πρωτεργάτιδες του Λύρειου Παιδικού Χωριού στη Νέα Μάκρη, συνεχίζουν να περιθάλπουν και να φροντίζουν παιδιά χωρίς βοήθεια από το κράτος και την Εκκλησία. Σαν μια συμμορία ατίθασων γυναικών εκτός της προστατευτικής ομπρέλας της επίσημης Εκκλησίας. «Κατόρθωσαν να ορίσουν το μέλλον τους. Αφησαν τα σπίτια τους, που για τις ίδιες ήταν φυλακές, και οδηγήθηκαν σε μια άλλη μορφή “εγκλεισμού” την οποία όμως μπορούσαν να αντιμετωπίσουν. Και όλα αυτά σχεδόν ενάντια στο σύστημα, δίχως κάποιο μεγάλο χρηματοδότη, μονάχα με τη βοήθεια απλών ανθρώπων που συγκινήθηκαν από την προσπάθειά τους. Και θα είμαι εκεί, στην προβολή της ταινίας την Πέμπτη, όχι τόσο για να μιλήσω όσο για να συναντήσω, ανάμεσα στους θεατές, τα “παιδιά” που μεγάλωσαν στα χέρια αυτών των γυναικών, ελπίζοντας πως θα μοιραστούν μαζί μας τις εμπειρίες τους». Η επίσημη πρεμιέρα του «Μάνα» έγινε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης τον Μάρτιο. Εκτοτε έχει προβληθεί σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας καθώς και στα Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Εσθονίας και του Κοσόβου.

Τελευταία Νέα