Σε μια αυλή, δύο θρύλοι του προπολεμικού και μεταπολεμικού λαϊκού τραγουδιού, ο Στελάκης Περπινιάδης και ο Πρόδρομος Τσαουσάκης, τραγουδούν την «Μποέμισσα» και το «Ρημαγμένο σπίτι» σε προχωρημένη ηλικία. Τους συνοδεύει η Αλεξάνδρα με το κοντοκουρεμένο μαλλί και την ευθεία φωνή χωρίς τσαλίμια. Και το σπάνιο οπτικό υλικό της παλιάς ΕΡΤ και του Γιώργου Παπαστεφάνου είναι ένα μόνο μέρος από αυτό για το οποίο θα θυμόμαστε την πολύ ωραία τραγουδίστρια που έφυγε στα 65 της χρόνια το Σάββατο και γέμισε θλίψη όλους όσοι την πρόλαβαν στο πλευρό του Βασίλη Τσιτσάνη. Η Αλεξάνδρα (Κυριακάκη) εξάλλου ήταν μια από τις νεότερες τραγουδίστριες (μια άλλη ήταν η Ελένη Γεράνη) που εμπιστεύθηκε ο μέγας Τρικαλινός στην ύστερη φάση της πορείας του στο πάλκο του Θεμέλιου στην Πλάκα (υπάρχει και αποτύπωση σε δίσκο από τον Κώστα Χατζηδουλή) αλλά και στη δισκογραφία.

Και η φωνή της Αλεξάνδρας υπήρξε η καλύτερη αποτύπωση – γέφυρα της παλιάς γενιάς των δημιουργών με το νεότερο κοινό της Μεταπολίτευσης, μια παρουσία που μέσα από ωραίες επανεκτέλεσεις μεγάλων τραγουδιών όπως το «Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη» έγραψε τη δική της σελίδα. Δυο – τρία βιογραφικά στοιχεία είναι απαραίτητα για τούτο το ξόδι. Η Αλεξάνδρα ξεκίνησε, κι αυτό δεν είναι γνωστό, ως ηθοποιός. Είχε παίξει, ας πούμε, στην ταινία «Λιποτάκτης» του Χρήστου Κεφάλα σε παραγωγή Τζέιμς Πάρις, το 1970. Γρήγορα όμως την κέρδισε το τραγούδι. Και διακρίθηκε σε επανεκτελέσεις όπως στο «Η δουλειά κάνει τους άνδρες» του Λοΐζου την ίδια χρονιά. Τρία χρόνια μετά μπαίνει στη ζωή της ο Τσιτσάνης και η Αλεξάνδρα ερμηνεύει τα περίφημα «Μούρα» σε δίσκο, ενώ λίγο μετά στην Columbia τη σιγοντάρει ο ίδιος ο μεγάλος δημιουργός στο «Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη». Συνεργάζεται όμως και με τον Γιάννη Μαρκόπουλο στον δίσκο «Ανεξάρτητα», κάνει δίσκο με επανεκτελέσεις και επιμέλεια του Χρήστου Νικολόπουλου, ερμηνεύει τραγούδια του Νότη Μαυρουδή, του Ζαμπέτα («Η δική μας η αγάπη» λεγόταν ο άγνωστος δίσκος) ενώ δισκογραφεί και επανεκτέλεσεις με τον Χατζιδάκι. Η Αλεξάνδρα, ιδιαίτερη περίπτωση για το τραγούδι μας, υπήρξε επίσης γνώστρια και είχε μελετήσει πολύ τον ταμπουρά, ενώ εμφανίστηκε στη μουσική σκηνή Φωνές το 2003 σε αφιέρωμα σε γυναίκες ερμηνεύτριες.