Η μόδα δείχνει την προτίμησή της στα στυλιστικά δίπολα. Το λευκό πουκάμισο στηρίζει το μοντέρνο ανδρόγυνο ύφος. Και η ρομαντική διάθεση με ρίζες στα καλοκαίρια των χίπις τη δεκαετία του ’70 ανατροφοδοτεί τη μοντέρνα αθωότητα με τις εικόνες κοριτσιών ντυμένα με λευκές μπλούζες βικτωριανής εποχής.

Σαν τον λευκό θόρυβο, τον ήχο της σιωπής, ανάμεσα στις συχνότητες ενός παλιού τρανζίστορ, μεταξύ τόπου κα μη τόπου, οι λευκές μπλούζες δημιουργούν απροσδιόριστα ενδυματολογικά τοπία. Και τα φαντάσματα της θηλυκότητας διεκδικούν και πάλι την αναγνώρισή μας. Αλλοτε σαν πουκάμισα με ανδρική ραφή και περιποιημένο γιακά, συχνά σαν απαλές χειρονομίες με γάζα από βαμβάκι.

Τον Μάρτιο του 1998 η Σάρον Στόουν στην απονομή των Οσκαρ ντύθηκε διαφορετικά. Το ύφος της ήταν σε αντίθετη κατεύθυνση από το μεγαλείο του κόκκινου τάπητα του Χόλιγουντ.

Ο απρόσμενος συνδυασμός τής σατέν μεταξωτής φούστας της με ένα λευκό απλό πουκάμισο Gap που διάλεξε η σταρ υπογράμμιζε την αλλαγή και τον εκδημοκρατισμό της μόδας. Ο στυλιστικός δυναμισμός της Σάρον Στόουν συνέβαλε στο να καθιερωθεί το απαραίτητο βασικό λευκό πουκάμισο.

Τα μίντια ασχολήθηκαν μαζί της, αφού τόλμησε να βάλει στο μπλέντερ του στυλ ένα κομμάτι αμερικανικής υψηλής ραπτικής με έναν εκπρόσωπο της προσιτής μόδας προερχόμενης από μαζική αλυσίδα καταστημάτων. Ο συνδυασμός της υψηλής δημιουργίας με το βασικό λευκό κομμάτι ήταν εξίσου προκλητική επιλογή, όσο και το αποκαλυπτικό γκρο πλαν στη σκηνή της ανάκρισής της στην ταινία «Βασικό ένστικτο».

Η Σάρον Στόουν ξάφνιασε τον κόσμο με την τόλμη της να φορέσει το πουκάμισο με ανοιχτά τα κουμπιά έως χαμηλά στο στήθος, με ανασηκωμένο ελαφρώς τον γιακά και να συμπληρώσει την «απρέπεια» με ένα μπρασελέ στολισμένο με μπριγιάν.

Ο αναλυτής μόδας εκείνης της εποχής Τομ Τζούλιαν στο σχόλιό του στην επίσημη ιστοσελίδα της Ακαδημίας των Οσκαρ ανέφερε ότι εκείνη «ήθελε να δηλώσει ότι είναι υποψήφια για τη δουλειά της και όχι για την εμφάνισή της».

Η λευκή μπλούζα τού σήμερα διαμορφώνει την εικόνα μιας τολμηρής γυναίκας που επιτίθεται διακριτικά στην ομοιομορφία του ωραρίου εργασίας. Με ένα φθαρμένο τζιν παντελόνι όσο και με μια δροσερή ζιπ κιλότ με κουφόπιετα. Με ένα ψηλόμεσο ραμμένο σορτς από ποπλίνα όσο και με μια κοντή φούστα με μιλιτέρ λεπτομέρειες.

Αθωότητα, διακριτικότητα, ευγενική καταγωγή είναι έννοιες που διαπερνούν τις λευκές ίνες μιας λευκής μπλούζας. Οι πολλαπλές εμφανίσεις της στις φετινές συλλογές Chloe, Roberto Cavalli, Alberta Ferretti, Altuzzara χαρακτηρίζουν την ασάφεια της αρμονίας. Οπως η ατμόσφαιρα των ερωτικών ποιημάτων του Πιερ Λουί «Τραγούδια της Μπιλίτις» πάνω στην οποία ο φωτογράφος Ντέιβιντ Χάμιλτον σκηνοθέτησε την ταινία του 1977 «Bilitis». Και εικόνες από την ταινία του αναζωογόνησαν τη φετινή έμπνευση των σύγχρονων σχεδιαστών. Σαν να είχαν ακούσει τον μπίτνικ Γουίλιαμ Μπάροουζ το 1976 να μιλά για τον λευκό θόρυβο και τον μεταφυσικό ήχο της σιωπής: «Οταν τεμαχίζεις το παρόν, θα διαρρεύσει το μέλλον» .

Τελευταία Νέα