Οσοι από εμάς μετακινούμαστε με το μετρό το είδαμε. Μιλώ για το βίντεο που προβάλλεται σε σταθμούς του με εικόνες από την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων Κατοχής στην Αθήνα το 1941, διανθισμένες από τη φωνή έλληνα δημοσιογράφου της εποχής που καλεί σε αντίσταση στον Αξονα. Οπως μάλιστα μαθαίνω, δεν είναι καρπός τουριστικής πολιτικής και άρα δεν έχει καμία σχέση η αρμόδια Ελενα Κουντουρά. Παρ’ όλα αυτά, η είδηση δεν είναι εδώ αλλά στην ερώτηση που συνυπέγραψαν πέντε βουλευτές του Ποταμιού (Ταχιάου, Αμυράς, Δανέλλης, Φωτήλας και Ψαριανός) και κατέθεσαν προς τους υπουργούς Επικρατείας, Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας, Τουρισμού και Εξωτερικών. Απανθίζω το σκεπτικό τους: «Με τέτοιου είδους ενέργειες, η εικόνα που πλάθεται για τη χώρα μας και ειδικά αυτήν την περίοδο είναι απαράδεκτη και αποκρουστική. Ο αντίκτυπός της στον τουρισμό είναι άκρως επαχθής και ζημιογόνος δεδομένου ότι το εν λόγω βίντεο υποτιτλίζεται στην αγγλική γλώσσα. Δεν είναι τρόπος αυτός για να «καλωσορίζεται» ο τουρίστας που επιλέγει τη χώρα μας». Επίσης, αναφέρουν μεταξύ άλλων ότι «προκύπτει με σαφήνεια μια προφανής πρόθεση προβολής και ταύτισης της ναζιστικής Γερμανίας με τη σημερινή δημοκρατική, σύμμαχο και εταίρο στην ΕΕ Γερμανία». Αν η σημερινή κυβέρνηση έχει κάνει εν μέρει σημαία της τον αντιγερμανισμό (κάτι σχηματικό και ετεροβαρές για τις ευθύνες του Χρέους και της Κρίσης), υπάρχει δυστυχώς και η άλλη πλευρά: αυτή της παβλοφικής υπεράσπισης των ξένων από τους «υπανάπτυκτους και χρεωμένους Ελληνες». Αν για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει ως αιχμή του πολιτικού του λόγου τη «θυματοποίηση» του ελληνικού λαού ή τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου, αυτό δεν σημαίνει ότι τα δύο τελευταία δεν έχουν βάση. Επίσης, το γεγονός πως δεχόμαστε μεγάλα κύματα τουριστών δεν σημαίνει ότι αναστέλλουμε και τη μνήμη μας. Εκτός, αν κάποιοι και κυρίως οι προαναφερόμενοι βουλευτές βλέπουν τον τουρίστα ως αποικιοκράτη που φέρνει καθρεφτάκια στους ιθαγενείς και την Ευρώπη ως όχημα του Σόιμπλε. Πολύ περισσότερο σήμερα που ο τουρισμός συνθλίβεται μεταξύ των υπηρεσιών all-inclusive και των tour operators που δεν αιμοδοτούν ακριβώς και συνολικά την οικονομία. Κοινώς, η εικόνα της χώρας δεν στραπατσάρεται από την επίκληση της μνήμης αλλά από τη λογική της «χρεωμένης αποικίας» που οφείλει να σιωπά και να σερβίρει.

Τελευταία Νέα