Αναζήτηση
Ποιος είπε ότι το image making ενός πολιτικού είναι μόνο για τους επαγγελματίες της πολιτικής επικοινωνίας; Ο Εντ Μίλιμπαντ, ο αρχηγός της βρετανικής αντιπολίτευσης που θα διεκδικήσει την πρωθυπουργία της χώρας σε ακριβώς μία εβδομάδα, διαθέτει ασφαλώς ένα ολόκληρο τιμ καλοπληρωμένων ειδικών που έχουν αναλάβει τη δημόσια εικόνα του. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ένας από την ομάδα του είναι ο εμπνευστής του «Yes we can», ο εις διπλούν πολιτικός σύμβουλος του Μπαράκ Ομπάμα, Ντέιβιντ Αξελροντ, ενώ τις δημόσιες σχέσεις του έχει αναλάβει ένας άλλος αμερικανός «γκουρού», ο Μάικλ Σιαν, που αμείβεται με 10.000 στερλίνες την εβδομάδα.
Ο Μίλιμπαντ πάντως έχει και άλλη ομάδα που δουλεύει για λογαριασμό του, η οποία όλο και πληθαίνει χωρίς να του κοστίζει τίποτα. Πρόκειται για το milifandom, την ομάδα των οπαδών (fans) που τον ακολουθούν πιστά στα σόσιαλ μίντια και έχουν αναλάβει να βελτιώσουν την εικόνα του στον κόσμο του Ιντερνετ. Με λίγη φαντασία και άλλο λίγο photoshop, οι τινέιτζερ της Βρετανίας έχουν κάνει το πιο ενδιαφέρον, αν όχι πετυχημένο, μάρκετινγκ για τον βρετανό πολιτικό.
Ενας χρήστης του twitter έχει μοντάρει το πρόσωπο του βρετανού πολιτικού με τα μυώδη, γεμάτα φλέβες, μπράτσα του ηθοποιού Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ, πιθανώς εμπνευσμένος από την απάντηση που είχε δώσει ο Μίλιμπαντ όταν ο δημοσιογράφος Τζέρεμι Πάξμαν του καταλόγιζε ότι είναι μαλθακός: «Διάολε, είμαι σκληρός». Ενας άλλος χρήστης προκαλεί ανοιχτά τον Συντηρητικό δήμαρχο του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον να δεχθεί την ήττα του από μια νίκη των Εργατικών, ενώ, υπό το ίδιο hashtag (#milifandom), πλήθος κοριτσιών δηλώνουν ενθουσιασμένα ή «ερωτευμένα» με το πρόσωπο του ηγέτη των Εργατικών.
Στην πραγματικότητα η μόδα ξεκίνησε από μια δεκαεπτάχρονη Βρετανίδα, η οποία δήλωσε ότι εξαπέλυσε την εκστρατεία milifandom για να δείξει στον Ντέιβιντ Κάμερον, «που δεν επιτρέπει να ψηφίζουν οι δεκαεπτάρηδες», πόση δύναμη επιρροής έχουν οι νέοι. Η ίδια δήλωσε με άλλο tweet ότι στόχος της είναι να υπερασπίσει τον Εντ Μίλιμπαντ από το μπούλινγκ που δέχεται από τον μεγιστάνα των βρετανικών μέσων ενημέρωσης Ρούπερτ Μέρντοκ. Δύσκολα μπορεί να εξακριβώσει κανείς αν αυτή η υπερδραστηριότητα των νέων θα μεταφραστεί και σε ψήφους για τον πολιτικό. Ωστόσο, τα τιτιβίσματα στο twitter αποδεικνύουν ότι οι νέοι έχουν ανακαλύψει έναν ευχάριστο τρόπο να αντιλαμβάνονται την πολιτική προσελκύοντας μικρούς και μεγάλους στο κρίσιμο ζήτημα των εκλογών.
