Ως προς το ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Φινλανδίας μετά τις εκλογές που πραγματοποιούνται αύριο στη σκανδιναβική χώρα των 5,5 εκατ. κατοίκων δεν υπάρχει και πολλή αγωνία: οι αναλυτές συμφωνούν ότι τη σκυτάλη από τον κεντροδεξιό Αλεξάντερ Στουμπ θα πάρει ο κεντρώος Γιούχα Σιπίλα. Το ενδιαφέρον, επομένως, επικεντρώνεται στη σύνθεση της κυβέρνησης. Και αυτό επειδή στον κυβερνητικό συνασπισμό είναι πιθανόν να συμμετάσχουν οι άλλοτε Αληθινοί Φινλανδοί που σήμερα λέγονται απλώς Φινλανδοί. Η μετονομασία, ωστόσο, δεν άλλαξε και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του κόμματος. Ο Τίμο Σόινι, ιδρυτής και ηγέτης του, παραμένει ένας εθνικιστής που δεν κρύβει τα αντιευρωπαϊκά του συναισθήματα, ενώ είχε ταχθεί κατά των πακέτων στήριξης που δόθηκαν στους αδύναμους κρίκους της ευρωζώνης.
Το ενδεχόμενο, συνεπώς, να χρειαστεί η Ελλάδα ένα τρίτο πακέτο στήριξης φέρνει στο πολιτικό σκηνικό της Φινλανδίας κάτι από τον αέρα της Μεσογείου. Με άλλα λόγια, το ελληνικό ζήτημα θα βρεθεί ψηλά στη φινλανδική ατζέντα. Και όπως σημειώνει το περιοδικό «Εκόνομιστ», πρέπει να είναι κανείς αιθεροβάμων για να πιστέψει ότι ένα ελληνικό πακέτο θα περάσει εύκολα από την επόμενη Βουλή της Φινλανδίας.
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ. Σε αυτή τη διαδικασία ο Σόινι θα διαδραματίσει κεντρικό ρόλο –μένει να φανεί πόσο κεντρικός θα είναι. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το κεντρώο κόμμα του Σιπίλα, που επίσης έχει μια κάποια παράδοση ευρωσκεπτικισμού, συγκεντρώνει το 24% των ψήφων, που είναι και το μεγαλύτερο ποσοστό. Για τη δεύτερη θέση, όμως, θα δοθεί μάχη. Οι Συντηρητικοί του απερχόμενου πρωθυπουργού Αλεξάντερ Στουμπ μετρήθηκαν στο 16,9%, οι Αληθινοί Φινλανδοί στο 16,7% και οι Σοσιαλδημοκράτες του υπουργού Οικονομικών Αντι Ρίνε στο 15,1%.
Ολοι λένε «λιτότητα»
Το αίσθημα εθνικής εσωστρέφειας που φαίνεται να καταλαμβάνει τη Φινλανδία οφείλεται τόσο στην οικονομική κατάσταση όσο και στη γεωπολιτική υπερδραστηριότητα. Η Nokia, άλλοτε γίγαντας της κινητής τηλεφωνίας, πνέει τα λοίσθια, ενώ οι κινήσεις των Ρώσων στην Αρκτική προκαλούν έναν επιπλέον λόγο ανησυχίας στους Φινλανδούς. Ως προς την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, πάντως, δεν υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες: ο μόνος δρόμος για όλα τα κόμματα είναι αυτός της λιτότητας.