Σάλος έχει ξεσπάσει στη Βρετανία με έναν καθηγητή που υποστηρίζει ότι ο καρκίνος είναι ο καλύτερος τρόπος για να πεθάνει κανείς και πρέπει να σταματήσουν οι προσπάθειες αντιμετώπισής του!
Ο δρ Ρίτσαρντ Σμιθ, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ουώργουϊκ και πρώην διευθυντής της «Βρετανικής Ιατρικής Επιθεώρησης» (BMJ), γράφει σε ένα blogτηςότι ο παρατεταμένος θάνατος από καρκίνο δίνει στον ασθενή χρόνο για να αποχαιρετήσει τα αγαπημένα του πρόσωπα και να προετοιμαστεί για το τέλος του.
Συγκρίνοντάς τον μάλιστα με άλλες «μορφές θανάτου» – τον αιφνίδιο θάνατο, τον θάνατο από ανεπάρκεια οργάνων και τον «αργό θάνατο από άνοια που σταδιακά εξαλείφει τον ασθενή» – καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο θάνατος από καρκίνο είναι ο καλύτερος απ’ όλους!
Ισχυρίζεται μάλιστα ότι η διαδικασία του μπορεί να γίνει ανεκτή με «αγάπη, μορφίνη και ουίσκι» και δεν διστάζει να προσθέσει πως δεν πρέπει να ξοδεύονται δισεκατομμύρια στην έρευνα για εξεύρεση θεραπειών για τη νόσο.
Τα σχόλια αυτά χαρακτηρίστηκαν «μηδενιστικά» από τον καταξιωμένο οργανισμό έρευνας του καρκίνου Cancer Research UK και προκάλεσαν την μήνιν ασθενών και συγγενών ασθενών, οι οποίοι σε σχόλιά τους στο blog τον κατηγορούν για άγνοια, αναισθησία, βαρβαρότητα και τρομακτική έλλειψη ανθρωπιάς.
Ο «πιο αργός θάνατος» του Μπουνιουέλ
Αναφερόμενος στον ισπανό σκηνοθέτη του υπερρεαλισμού Λουίς Μπουνιουέλ, ο οποίος είχε μιλήσει δημοσίως για τις σκέψεις του για τον θάνατο, ο δρ Σμιθ γράφει ότι ο καρκίνος είναι ό,τι πιο κοντινό στην προτίμηση του Μπουνιουέλ για έναν «πιο αργό θάνατο».
«Μπορείς να πεις αντίο, να αναλογιστείς τη ζωή σου, να αφήσεις τα τελευταία σου μηνύματα, ίσως να επισκεφτείς ξεχωριστά μέρη για τελευταία φορά, να ακούσεις την αγαπημένη σου μουσική, να διαβάσεις αγαπημένα ποιήματα και να προετοιμαστείς, αναλόγως με τις πεποιθήσεις σου, να συναντήσεις τον Δημιουργό σου ή να απολαύσεις την αιώνια λήθη», γράφει.
Και συνεχίζει: «Παραδέχομαι ότι αυτή είναι μια ρομαντική περιγραφή του θανάτου, αλλά είναι εφικτή με αγάπη, μορφίνη και ουίσκι.
»Ας μείνουμε, όμως, μακριά από τους υπερφιλόδοξους ογκολόγους και ας σταματήσουμε να ξοδεύουμε δισεκατομμύρια προσπαθώντας να θεραπεύσουμε τον καρκίνο, αφήνοντάς μας δυνητικά να πεθάνουμε με έναν πολύ πιο φρικτό τρόπο».
«Καλύτερα φιλόδοξος, παρά μηδενιστής»
«Φυσικά και όλοι θα πεθάνουμε κάποια στιγμή, αλλά ο καρκίνος κοστίζει τη ζωή σε υπερβολικά πολλούς ανθρώπους, υπερβολικά νωρίς», σχολίασε ο δρ Πίτερ Τζόνσον, επιστημονικός υπεύθυνος του Cancer Research UK και καθηγητής Ιατρικής Ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σάουθαμπτον.
«Μόνο εάν είμαστε φιλόδοξοι στην έρευνά μας, μπορούμε να δίνουμε στους ασθενείς μας διαφορετικές επιλογές.
»Οι δικοί μου ασθενείς είναι πολύ σαφείς όταν θέλουν τη θεραπεία, καθώς και όταν την αρνούνται – και σαφέστατα προτιμούν να είμαι φιλόδοξος παρά μηδενιστής».
«Πάρα πολύ απερίσκεπτα αποσιωπείτε τον τρομακτικό πόνο, τόσο τον σωματικό όσο και τον ψυχικό, που σχετίζεται με τον καρκίνο», απαντά στο blog ένας αναγνώστης.
«Είμαι 40 ετών και μόλις παντρεύτηκα. Ουδόλως είμαι χαρούμενη που διαγνώστηκα με τελικού σταδίου καρκίνο των οστών, πιστέψτε με. Έχετε κάθε δικαίωμα να βλέπετε ρομαντικά τον δικό σας θάνατο… αλλά μην τολμάτε να ισχυρίζεστε πως μία θεραπεία δεν θα ήταν προς όφελός μου», γράφει μία ασθενής.
«Βλέποντας τη μητέρα μου να σβήνει γρήγορα από τον καρκίνο πριν από λίγα χρόνια, ουδέποτε σκέφτηκα ότι αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος για εκείνη ή για εμάς», γράφει η κόρη ενός θύματος του καρκίνου.
Και συνεχίζει: «Οι τελευταίες της στιγμές, καθώς το σώμα της ενέδιδε (στη νόσο), είναι ανεξίτηλα αποτυπωμένες στο μυαλό μου και σίγουρα δεν είναι οι αναμνήσεις που θα ήθελα να έχω από εκείνη. Όσο για την ευκαιρία να μας αποχαιρετήσει, δεν υπήρξε ποτέ: οι τελευταίες εβδομάδες της ήταν γεμάτες άγχος, φόβο, συνεχή επιδείνωση και παράνοια».
