Αναζήτηση
Μιλώντας το Σάββατο στα στελέχη του κόμματός του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια.
Πως οι αγορές θα είναι «για μακρά περίοδο εχθρικές στην Ελλάδα». Είναι μια απολύτως ρεαλιστική τοποθέτηση.
Προφανώς δεν μπορούσε να προσθέσει ότι θα γίνουν ακόμη εχθρικότερες με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ and friends. Ολοι αντιλαμβανόμαστε όμως ότι η λογική των αγορών είναι εντελώς ασύμβατη με όσα διατείνεται ή πρεσβεύει ή προτείνει η «ριζοσπαστική Αριστερά». Κατανοητό.
Από εκεί και πέρα θα περίμενα τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να οδηγήσει τον συλλογισμό του λίγο πιο κάτω.
Πού θα βρεθούν τα 27-30 δισ. που η Ελλάδα χρειάζεται την επόμενη διετία –στα οποία μάλιστα θα πρέπει να προστεθεί το κόστος ενός «προγράμματος ΣΥΡΙΖΑ» που οι ίδιοι κοστολογούν σε άλλα 11,3 δισ. ετησίως;
Με άλλα λόγια, πού θα βρεθούν κοντά 50 δισ. χωρίς Μνημόνιο και χωρίς αγορές;
Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι «θα κουρέψουμε το χρέος». Ωραία ιδέα αλλά γι’ αυτό πρέπει να συμφωνήσουν οι δανειστές χωρίς να υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι συμφωνούν.
Ο Τσίπρας λέει «θα διαπραγματευθούμε σκληρά». Να το δεχθώ κι αυτό, αν και το έχουμε ξανακούσει.
Μόνο που δεν μπορώ να καταλάβω τι σόι διαπραγμάτευση μπορεί να υπάρξει μεταξύ μιας χώρας που θέλει να της χαρίσουν λεφτά και δεκαεπτά χωρών που δεν θέλουν να της χαρίσουν. Θα τους απειλήσει ο Τσίπρας ότι θα κρατήσει την αναπνοή του μέχρι να σκάσει;
Εδώ το αδιέξοδο του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλήρες.
Διότι η ωμή αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμία στρατηγική που να παρακάμπτει το πρόβλημα, εκτός από τη στρατηγική του ΚΚΕ που λέει να φύγουμε από την ευρωζώνη.
Αλλά ευρωζώνη χωρίς αγορές και χωρίς επιτήρηση δεν γίνεται. Πάνε πακέτο.
Φταίει η κοντόφθαλμη Γερμανία που λέει ο Τσίπρας; Ενδεχομένως. Αλλά έτσι έχουν τα πράγματα και δεν πρόκειται να αλλάξουν έως τον Μάρτιο.
Τέλη Μαρτίου – αρχές Απριλίου 2015, ας πούμε, η Ελλάδα καλείται να ξεπληρώσει ομόλογα ύψους περίπου 11 δισ.
Πού θα τα βρει μια ενδεχόμενη κυβέρνηση Τσίπρα; Το Μνημόνιο θα έχει τελειώσει και οι αγορές (όπως σωστά προέβλεψε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ) δεν θα τα δανείσουν.
Αν δεν τα βρει, τι θα κάνει; Στάση πληρωμών; Αναγκαστικό εσωτερικό δανεισμό; Μονομερή διαγραφή χρέους; Το ένα είναι χειρότερο από το άλλο.
Ούτως Ή άλλως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρεται να μας πει. Η στρατηγική του εξαντλείται εκεί που θα κρατάει την ανάσα του μέχρι να σκάσει.
Ισως επειδή μετά υπάρχει μόνο το δίλημμα: ΚΚΕ ή κωλοτούμπα.
