Αναζήτηση
Εκτός από τα αποδεκτά όρια διαβίωσης που θα λαμβάνονται υπόψη για τη ρύθμιση ενός δανείου μεταξύ δανειολήπτη και τράπεζας από την 1η Ιανουαρίου του 2015 και μετά, η δεύτερη παράμετρος που θα χρησιμοποιείται συνδυαστικά είναι αυτή του συνεργάσιμου δανειολήπτη.
Ο ορισμός του συνεργάσιμου δανειολήπτη –σύμφωνα με τον κώδικα δεοντολογίας που παρουσίασε πρόσφατα η Τράπεζα της Ελλάδος και πρέπει να ακολουθούν οι τράπεζες στις ρυθμίσεις των κόκκινων δανείων –θέτει μια σειρά κριτηρίων και ενεργειών προκειμένου να δημιουργηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του πιστωτικού ιδρύματος και του οφειλέτη. Συγκεκριμένα, με βάση τα όσα ισχύουν σε άλλες χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, η Βρετανία, η Ιρλανδία κ.λπ., η έννοια του συνεργάσιμου δανειολήπτη έχει προσδιοριστεί με τρόπο που είναι κατανοητός, απλός και σαφής για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.
Ενας δανειολήπτης θεωρείται συνεργάσιμος όταν παρέχει στοιχεία επικοινωνίας και είναι διαθέσιμος σε επικοινωνία με τους δανειστές του, γνωστοποιεί όλες τις σημαντικές πληροφορίες που αφορούν την τρέχουσα και μελλοντική οικονομική του κατάσταση και είναι ανοιχτός σε διάλογο με το πιστωτικό ίδρυμα προκειμένου να βρεθεί κάθε φορά μια εναλλακτική πρόταση αναδιάρθρωσης των οφειλών του ώστε να μην «κοκκινίζει» το δάνειό του.
Αυτό σημαίνει ότι η κάθε τράπεζα δεν μπορεί να χαρακτηρίζει με αδιαφανή κριτήρια κάποιον δανειολήπτη ως μη συνεργάσιμο και να απορρίπτει a priori σχέδια αναδιάρθρωσης χρεών που ο ίδιος ζητεί. Αντίθετα, υποχρεώνεται να εξετάσει σοβαρά κάθε περίπτωση ξεχωριστά, εφόσον πληρούνται κάποιες βασικές προϋποθέσεις που έχουν να κάνουν με την αδυναμία της αποπληρωμής του δανείου και την αλλαγή των δεδομένων στα οικονομικά του δανειολήπτη.
Η θεσμοθέτηση της έννοιας του συνεργάσιμου δανειολήπτη παρέχει τη δυνατότητα εξωδικαστικής διευθέτησης των οφειλών εύκολα, γρήγορα και ανέξοδα, προσφέροντας στον δανειολήπτη την ευκαιρία να παραμένει πιστοληπτικά ενήμερος και να διατηρεί ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο. Παράλληλα βοηθά στο να αποφεύγεται ο εγκλωβισμός δανειοληπτών και τραπεζών σε μακροχρόνιες και ατελέσφορες τις περισσότερες φορές δικαστικές διαδικασίες διευθέτησης οφειλών, γεγονός που αποτρέπει την επιστροφή του δανειολήπτη στην οικονομική δραστηριότητα.
