Το βάρος της κληρονομιάς του Ανρί Ματίς έμοιαζε μεγάλο για τη νεαρή Σοφί, που το 1987 αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη της στο Παρίσι. Να φοιτήσει στην ίδια σχολή με τον προπάππο της –στη Σχολή Καλών Τεχνών –και να προμηθεύεται τα υλικά για τη ζωγραφική της από το ίδιο κατάστημα με εκείνον. Τα πράγματα ωστόσο δεν ήρθαν όπως περίμενε. Δεν μιλούσε καλά γαλλικά, για τους συμφοιτητές της ήταν «η αμερικάνα» και έφερε ένα όνομα που θα σκότωναν για να αποκτήσουν. Τελικά στο τρίτος έτος αναγκάστηκε να φύγει από τη Σχολή, αλλά στο μεταξύ ο έρωτας της είχε χτυπήσει την πόρτα, οπότε δεν της στοίχισε υπερβολικά η ακαδημαϊκή απόρριψη.

Παρ’ όλα αυτα είναι η μοναδική απόγονος του Ανρί Ματίς που έγινε ζωγράφος. Η κόρη του προσπάθησε να ζωγραφίσει αλλά κατέστρεψε όλα της τα έργα όταν διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να ξεφύγει από την επιρροή του πατέρα της. Δημιούργησε μάλιστα αίσθηση όταν ζωγράφισε τη «Μόνα Λίζα» χωρίς τη Μόνα Λίζα, μόνο το τοπίο δηλαδή, υπό τον τίτλο «Μόνα Λίζα (θα επιστρέψει σε πέντε λεπτά)», έργο που εντασσόταν σε μια σειρά διάσημων πινάκων από τους οποίους έλειπαν οι πρωταγωνιστές και στους οποίους οι κριτικοί διέγνωσαν –αν όχι το χέρι μιας Ματίς –τουλάχιστον το χιούμορ του Ντισάν, του δεύτερου συζύγου της γιαγιάς της δηλαδή, ενώ στις δημιουργίες της περιλαμβάνεται και η «Γκερνίκα» του Πικάσο. Από αυτήν δεν αφαίρεσε μορφές, αλλά τις χρωμάτισε όπως υπέθετε ότι θα έκανε ο Ματίς.

Τελευταία Νέα