Ευθανασία χωρίς όριο ηλικίας στο Βέλγιο

Το «δικαίωμα στον θάνατο», ο βελγικός νόμος που δίνει το δικαίωμα στα ανήλικα παιδιά, ακόμη και κάτω των 12 ετών, τα οποία βρίσκονται στο τελικό στάδιο ανίατης αρρώστιας να βάλουν τέλος στο μαρτύριό τους, πήρε χθες το πράσινο φως από το βελγικό Κοινοβούλιο με μεγάλη πλειοψηφία (88 ψήφοι υπέρ, 44 κατά και 12 αποχές). Επειτα από μήνες έντονου και δύσκολου διαλόγου ανάμεσα σε παιδιάτρους και άλλους ειδικούς, το Βέλγιο έγινε η πρώτη χώρα που αναγνωρίζει σε όλα τα παιδιά που υποφέρουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για τη ζωή τους.

Το νομοσχέδιο είχε ήδη περάσει από τη Γερουσία και είχε την απόλυτη στήριξη των περισσοτέρων κομμάτων της αντιπολίτευσης, καθώς και των Φιλελεύθερων και τον Σοσιαλιστών της κυβέρνησης. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο νόμος βρίσκει σύμφωνη την πλειοψηφία του βελγικού λαού (75%). Οι μοναδικές αντίθετες φωνές είναι εκείνες των Χριστιανοδημοκρατών, οι οποίοι επίσης συμμετέχουν στην κυβέρνηση συνασπισμού του πρωθυπουργού Ελιο ντι Ρούπο. Κόντρα στην παιδική ευθανασία, σε μια σπάνια κοινή ανακοίνωση, τάχθηκαν ακόμη χριστιανοί, μουσουλμάνοι και εβραίοι ηγέτες, με τους καθολικούς αρχιεπισκόπους να καλούν τον κόσμο σε προσευχή και νηστεία. Βασικό επιχείρημα των επικριτών του νόμου είναι η ανωριμότητα των παιδιών να λαμβάνουν τόσο σημαντικές αποφάσεις. Δεδομένου ότι η ευθανασία σε ενηλίκους είναι νόμιμη αρκετά χρόνια στο Βέλγιο, κάποιοι εξέφρασαν ακόμη και τον φόβο μήπως τελικά γίνει το σήμα-κατατεθέν της χώρας, «όπως οι βάφλες».

Υπάρχουν σαφή όρια και ισορροπίες στον νέο νόμο, τονίζουν από την πλευρά τους οι υποστηρικτές. Πρώτον, το παιδί που θα θελήσει να τερματίσει τη ζωή του θα πρέπει να βιώνει «διαρκή και αβάσταχτο φυσικό πόνο». «Μιλάμε για παιδιά τα οποία πραγματικά βρίσκονται στο τέλος της ζωής τους, δεν έχουν μήνες ή χρόνια μπροστά τους», υπογραμμίζει στους «Τάιμς» του Λονδίνου ο Γκέρλαντ βαν Μπερλάερ, επικεφαλής της παιδιατρικής μονάδας εντατικής θεραπείας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου των Βρυξελλών. Δεύτερον, το παιδί θα πρέπει να είναι «ικανό να κρίνει», ενώ μέσω ειδικών τεστ ψυχολόγοι θα επιβεβαιώνουν ότι αντιλαμβάνεται αυτό που πρόκειται να κάνει.

Ο επίσης καθηγητής Ιαν Μπέρνεχεϊμ και ένας εκ των 16 παιδιάτρων που εισηγήθηκαν τη διεύρυνση του προηγούμενου ορίου των 18 ετών επισημαίνει ότι τα παιδιά που πάσχουν από τόσο σοβαρές ασθένειες «είναι ψυχολογικά πολύ μεγαλύτερα και πιο ώριμα από τα παιδιά της ηλικίας τους». Τέλος, απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί η συγκατάθεση των γονέων, οι οποίοι εφόσον τον θελήσουν θα έχουν τη δυνατότητα ψυχολογικής υποστήριξης.