Ο Νικήτας ετοιμάζει ήδη τις ξεματιάστρες. Ο Αρης το ήθελε καιρό και νόμιζε πως υπήρχε κενό. Η Ολγα προτιμά τη μαντίλα. Η Φωτεινή Πιπιλή σπάει τα τζάμια απέξω με τις δηλώσεις της. Και ο Γιώργος Καμίνης έκανε στην αρχή της εβδομάδας τον απολογισμό της θητείας του στον Δήμο Αθηναίων. Εκπληξη: το έλλειμμα έγινε πλεόνασμα. Οι υποχρεώσεις προς προμηθευτές κόπηκαν στη μέση. Τα δάνεια εξυπηρετούνται. Για τα δεδομένα της εποχής είναι εξωπραγματικό. Αλλά εξωπραγματικό δεν είναι να θέλει και ο Κακλαμάνης να ξανακατέβει;

Ο Καμίνης είναι ο καλύτερος υποψήφιος που (δεν) θα μπορούσε να έχει η ΝΔ. Στο κάτω κάτω τον στηρίζουν το ΠαΣοΚ και η ΔΗΜΑΡ. Αν η ΝΔ μπορούσε να κάνει κυβέρνηση μαζί τους το 2012 γιατί δεν μπορεί να στηρίξει το ίδιο πρόσωπο για τον Δήμο Αθηναίων; Πόση θα ήταν, σε μια τέτοια περίπτωση, η διαρροή γαλάζιων ψηφοφόρων προς τον υποψήφιο της Χρυσής Αυγής και γιατί θα τη συγκρατούσε καλύτερα ένας «πούρος» υποψήφιος της ΝΔ; Πόσο μάλλον που η Συγγρού έπαιζε κρυφτούλι με το χρίσμα. Ο Καμίνης θα μπορούσε να είναι και το είδος υποψηφίου που εγκαθιδρύεται στη μέση του φάσματος, ενώ ασκεί έλξη εκατέρωθεν, και στην Κεντροδεξιά και στην Κεντροαριστερά. Εν πάση περιπτώσει, ούτε η πολιτική αλλά ούτε και η πολιτική ανάλυση μπορούν να γίνονται με υποθετικούς όρους. Η πραγματικότητα είναι ότι ο Καμίνης διεξάγει ήδη εδώ και εβδομάδες προεκλογική εκστρατεία στο τρίγωνο Χρυσής Αυγής, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, που με τους υποψηφίους της ΝΔ –για να μην αναφέρουμε τις μεθοδεύσεις Πολύδωρα και ΑΝΕΛ –πάει να γίνει πολύγωνο.

Ο απερχόμενος δήμαρχος δεν τα πάει άσχημα. Εν μέρει και λόγω τού πώς τα πάνε οι αντίπαλοί του. Ο Σακελλαρίδης το παίζει γενιά Τσίπρα, κάνοντας αναγωγή κατευθείαν στο 2006 –κάτι που μάλλον δεν θα ενθουσιάσει την Ελένη Πορτάλιου και την ομάδα της. Το ΚΚΕ θέλει να καταγραφεί για να παίξει ρόλο ρυθμιστή στον δεύτερο γύρο. Και ο Κασιδιάρης επιχειρεί, με το ένα πόδι στη δημοτική υποψηφιότητα και το άλλο στην αλλαγή καταστατικού, να υποσκελίσει τον προφυλακισμένο Μιχαλολιάκο. Ολα αυτά πριν αρχίσει το σίριαλ Αρη – Νικήτα.

ΤΟΥΤΩΝ δοθέντων, το ερώτημα είναι άλλο. Πώς –ή μάλλον: για τι –θα ψηφίσουν οι πολίτες στην Αθήνα στις 18 και στις 25 Μαΐου; Δεύτερος γύρος θα υπάρξει –είναι σίγουρο. Θα ψηφίσουν δήμαρχο; Ή θα δώσουν πολιτικό μήνυμα γενικής λήψης; Είναι η εκδοχή του δημοψηφίσματος, στην οποία πιστεύει και την οποία θέλει να περάσει η Κουμουνδούρου. Πλην Καμίνη, όλοι οι άλλοι παίζουν εμμέσως ή αμέσως αυτό το χαρτί, που όμως αν δεν τους βγει χάθηκαν. Ακόμη και η ΝΔ επιχείρησε αρχικά να το παίξει με όρους κομματικού πατριωτισμού πριν χαθεί ελαφρώς η μπάλα.

ΠΑΡΑΞΕΝΟ: Πλην Καμίνη έχουμε στρατηγικές που χάνονται στην ομίχλη της ελληνικής πολιτικής τα χρόνια του Μνημονίου. Ο ίδιος ο Καμίνης επιμένει στην αυτοδιοικητική προσέγγιση σε μια καμπάνια κοινής λογικής. Υπερασπίζεται τη θητεία του και ζητάει την ετυμηγορία των ψηφοφόρων στην έξοδο. Χωρίς να το παίζει χαρισματικός –που δεν είναι –και χωρίς να πάει να σηκώσει αμφίβολες σημαίες. Χάσει, κερδίσει –και το δεύτερο δεν φαίνεται αυτή τη στιγμή εντελώς απίθανο -, κερδισμένος είναι. Ομολογουμένως, πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα success stories της ελληνικής πολιτικής που χρονολογούνται πίσω στο 2010.

Τελευταία Νέα