Υπήρχε όντως μια εποχή κατά την οποία τα πανηγύρια θύμιζαν πόλεμο. Η χαρτούρα (λεφτά ως φιλοδώρημα από τους πελάτες) έρρεε άφθονη. «Μια φορά με τον Κώστα Σκαφίδα και τον Βαγγέλη Κοκκώνη στον Μαραθώνα έπεσε τόσο ξύλο που κρυφτήκαμε κάτω από το πάλκο. Φύγαμε όμως με 300.000 δραχμές ο καθένας. Την άλλη ημέρα αγόρασα ένα φέντερ μηχάνημα», σημειώνει στα «ΝΕΑ» ο κιθαρίστας και συνθέτης Κώστας Πίτσος, ο οποίος ανέβηκε σε πάλκο πανηγυριού στα 13 του χρόνια στο Λιδορίκι.

«ΚΟΠΗΚΕ Η ΧΑΡΤΟΥΡΑ». Σήμερα, ο ίδιος συνεχίζει τα οδοιπορικά με ένα βαν σε όλη την Ελλάδα και αυτές τις ημέρες σχεδόν δεν ξεκουράζεται. «Τα πάντα έχουν αλλάξει στο πανηγύρι. Εχει χαθεί ο παλιός κώδικας του σεβασμού, έχει κοπεί η χαρτούρα, έχουμε ελεύθερη πίστα χωρίς σειρά τραγουδιών και παραγγελιών. Συχνά, μας βάζουν σε ένα χωράφι και παίζουμε», συμπληρώνει.

Και όντως τα πράγματα έως τις αρχές του ’90 ήταν διαφορετικά. Ακόμη τότε στο πάλκο ανέβαιναν ιερά πρόσωπα όπως ο κλαριντζής Γιάννης Βασιλόπουλος, ο τραγουδιστής Τάκης Καρναβάς, ο Βασίλης Σαλέας, ο Βαγγέλης και ο Βασίλης Σούκας, ο Γιώργος Κόρος, ο Κώστας Σκαφίδας, ο Ανδρέας Τσαούσης. Ηταν ακόμη στις δόξες τους οι Τασία Βέρρα, η Σοφία Κολλητήρη και η Φιλιώ Πυργάκη. Τώρα είναι διαφορετικά.

Η τελευταία ακόμη «πολεμάει» στα πάλκο (όπως και ο Πρεβεζάνος Γιάννης Κωνσταντίνου ή ο Πετρολούκας Χαλκιάς και ο Αντώνης Κυρίτσης), η Κολλητήρη πιο αραιά, η Βέρρα έχει αποσυρθεί ενώ η Βάσω Χατζή παραμένει η «βασίλισσα» της Αττικοβοιωτίας (απολαύστε την σήμερα στη Χασιά).

Η ΝΕΟΤΕΡΗ ΓΕΝΙΑ. Νέα πρόσωπα δίνουν το δικό τους στίγμα. Συγκρατήστε το όνομα της μεγάλης τραγουδίστριας Γιώτας Γρίβα, του Γιώργου Βελισσάρη (φέτος κάνει σουξέ με τη «Βλάχα»), της Χαράς Βέρρα, όλοι κάτω των 40 ετών. Σημειώστε, ακόμη, τον Γιάννη Καψάλη και τα κλαρίνα των Αριστόπουλου, Πλαστήρα, Πλακιά και Νεκτάριου Κοκκώνη. Οι κώδικες, επίσης, γεωγραφικά κρατιούνται (για παράδειγμα η Βάσω Χατζή, δημοφιλής στην Αττική, δεν έχει την ίδια πέραση στα πανηγύρια του Ξηρόμερου Αιτωλοακαρνανίας) ή όπως έλεγε ο παλιός κλαριντζής Παναγιώτης Κοκοντίνης «η μουσική είναι κατά τόπους». Και όμως είναι όλα διαφορετικά.