Το 2008, διαβάζοντας ένα άρθρο με τον τίτλο «Μπορούν οι άνθρωποι να έχουν και κρέας και έναν πλανήτη;», αναρωτήθηκα για πρώτη φορά για την εναλλακτική να τρώμε στο μέλλον κρέας που δεν προέρχεται από ζώα. Γίνεται όλο και σαφέστερο ότι υπάρχουν περιβαλλοντικά και ηθικά πλεονεκτήματα στο να χρησιμοποιείται η τεχνολογία στα τρόφιμα ώστε να διατηρήσουμε τις σημερινές διατροφικές συνήθειες.

Το μπέργκερ που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τη Δευτέρα στο Λονδίνο και κατασκευάστηκε αποκλειστικά σε εργαστήριο (από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως φρανκενμπέργκερ) έφερε και πάλι στα πρωτοσέλιδα το κρέας που δεν παράγεται με τις παραδοσιακές μεθόδους. Την εργαστηριακή παραγωγή του κρέατος την έκανε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μάαστριχτ Μαρκ Ποστ. Παρακάτω παραθέτω ένα απόσπασμα από το ρεπορτάζ του Χένρι Φάουντεν στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» για την παρουσίαση του φρανκενμπέργκερ. «Σύμφωνα με τους τρεις γευσιγνώστες που το δοκίμασαν, μοιάζει αρκετά με τον συνηθισμένο κιμά, αλλά είναι πιο στεγνός και λιγότερο γευστικός. Βέβαια, στόχος δεν ήταν η γεύση, αλλά να διαφημιστεί η έρευνα για την εργαστηριακή ανάπτυξη τροφίμων και να χρηματοδοτηθεί περαιτέρω. Ο καθηγητής Ποστ δήλωσε ότι χρειάζονται τουλάχιστον δέκα χρόνια έρευνας μέχρι να γίνει το τεχνητό κρέας οικονομικά βιώσιμο. Πίσω από τη χρηματοδότηση του διετούς ερευνητικού προγράμματος για το μπέργκερ που κόστισε σχεδόν 250.000 ευρώ βρίσκεται ο συνιδρυτής της Google Σεργκέι Μπριν».

Ερευνητές έχουν αναλύσει ήδη τα τεράστια περιβαλλοντικά οφέλη που θα είχε η μετατόπιση της παραγωγής κρέατος στα εργαστήρια, όπου αυτή είναι εφικτή. Τα ηθικά πλεονεκτήματα είναι εξίσου σημαντικά. Δύσκολα θα μπορούσε να βρεθεί επιχείρημα που να δικαιολογεί τις συνθήκες υπό τις οποίες τα ζώα μεγαλώνουν για να σφαγιαστούν στις σύγχρονες, βιομηχανικού τύπου μονάδες εκτροφής που παράγουν φθηνό κρέας. Μια εικόνα από τις συνθήκες αυτές μπορεί να δει κανείς σε βίντεο που κυκλοφορεί στο Ιντερνετ, στο οποίο ακτιβιστές στο Τορόντο αναγκάζονται οι ίδιοι να προσφέρουν νερό σε χοίρους στοιβαγμένους σε φορτηγά, καθ’ οδόν προς το σφαγείο.

Φυσικά, μπορεί να υπάρξει και μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση της εκτροφής ζώων. Αυτό το καλοκαίρι ο 15χρονος γιος μου Τζακ κάνει πρακτική σε μια φάρμα που λειτουργεί με προτεραιότητα τον σεβασμό του περιβάλλοντος. Εκεί, τα ζώα σφάζονται με λιγότερο επώδυνο τρόπο. Δεν παύει όμως να είναι σφαγή. Γι’ αυτό και ο Τζακ, βλέποντας τι συμβαίνει, έχει αρχίσει να απομακρύνεται από την κατανάλωση κρέατος χωρίς δική μας παρότρυνση ή πίεση.

Η εκτίμησή μου είναι ότι η επόμενη γενιά θα βρίσκει στα σουπερμάρκετ πολύ περισσότερα προϊόντα με υποκατάστατα κρέατος, παρά εργαστηριακά ζωικά προϊόντα, ενώ θα έχει διατηρηθεί και η πώληση του παραδοσιακού κρέατος. Παρά ταύτα, είναι πολύ θετικό να υπάρχουν επιστήμονες όπως ο Μαρκ Ποστ και επιχειρηματίες όπως ο Σεργκέι Μπριν, που προωθούν την επιστημονική έρευνα για την παραγωγή βασικών τροφίμων.

Ο Andrew C. Revkin είναι συγγραφέας για επιστημονικά και περιβαλλοντικά θέματα